Deel 7: Hoe gaat het nu met Renate Goossensen die geëmigreerd is naar Frankrijk?

Vol verbazing en met een lichte irritatie zit ik aan mijn vroege bak koffie te kijken naar wat er zich buiten afspeelt. Het SNEEUWT!!! Men zegt dat het hier 1x in de tien jaar sneeuwt en laat dat nou net dit jaar zijn. Ik heb een hekel aan sneeuw!! Wat een gezeur! Oké, ook in Zuid-Frankrijk is het klimaat van slag. Als enige van het gezin ben ik nog nooit op wintersport geweest vanwege de kou. Ook als enige van het gezin heb ik nog nooit op een paard gezeten, misschien une fois, maar meer ook niet. En laten er nu net drie paarden op ons pad zijn gekomen die er inmiddels warm en knusjes bij staan in de stallen. Ik stel ze graag aan jullie voor: Kiff, Jet en Tarzan.

Ik ben de enige in het gezin die geen ervaring heeft met paarden, dus best spannend die grote jongens. Voor de kenners: schofthoogte vanaf 1.60 en meer. Nu hoor ik jullie denken, waarom dan paarden? Bart, Jaya et Tara hebben al vaker gereden en hebben mij meegenomen in hun passie voor deze mooie elegante dieren. Samen met onze buurman Philippe Boche (paardentrainer) ben ik aan de slag gegaan. Tara helpt Philippe iedere woensdag op de ferme en hierdoor kreeg ik steeds meer nieuwsgierigheid naar de paarden toe.

Van op een afstandje kijken besefte en leerde ik dat ik beter dichterbij de paarden kan gaan staan. Een paard is hoog sensitief wat ook goed aansluit bij mij. En zonder dollen, ik heb paardgereden onder begeleiding van Philippe en stond gelijk voltige bewegingen te maken. Met aanmoediging kreten van Bravo en Tres bien

kan ik vol overgave zeggen dat ik er trots op ben. Ik ben nu aan het kijken of paarden gevoelig zijn voor muziek en dans. De klassieke muziek van componist Ludovico bevalt ze in ieder geval wel. Ook ik geniet van deze muziek tijdens het uitmesten van de stallen. Wie had dat gedacht Renate aan het poep scoopen.

Ook al zijn wij geëmigreerd en voelen we ons steeds meer thuis, ik wil jullie toch meedelen dat we nog regelmatig stiekem Nederlandse programma’s op tv kijken. Als de Franse juf dat hoort….Oeioeioei? Als grote fan van Expeditie Robinson is de donderdag- en zondagavond ons heilig. Ook kijken we graag naar het perfecte plaatje en vinden we The masked singers ook erg leuk. Oké genoeg Nederlandse tv!

Mijn ouders zijn een week bij ons geweest en we hebben samen klussen gedaan, we zijn lekker opgeschoten! Mijn vader ging iedere dag met spierpijn naar bed en mijn moeder droomt over Franse ramen die moeilijk te lappen zijn. Ontzettend bedankt voor jullie hulp en de heerlijke Bossche bol. Binnen 5 minuten was die op!!

Nu vragen jullie je misschien af wat we hier nou eigenlijk doen. We zijn druk bezig met de architect om de accommodatie te verwezenlijken. Bart en ik vertellen jullie hier in een volgende blog graag meer over. Voor nu zijn we zijn druk bezig op het land en liggen we iedere dag vroeg op bed met een gezonde rode blos op onze wangen. Het buitenleven doet ons goed. Ook al zijn we onze heuvel soms best weleens zat na iedere dag op en neer beklimmen en zouden we graag een keer de knop omdraaien, zodat de heuvels veranderen in het vlakke Hollands plat.

Shit, shit, shit,

roept Bart plots vanuit de beneden etage naar boven. Een ernstige verstopping in onze afvoersysteem, dat wordt wild plassen vannacht.

Sinterklaas heeft ons drie paarden gebracht en nu op naar de kerst. De goedkope chocolaatjes en Ferrero bolletjes vliegen je hier overal om de oren. De Fransen zijn er gek op. Voor nu wensen wij jullie allemaal een fijne kerst en een gelukkig, gezond en liefdevol 2022.

Au Revoir, tot in Janvier!

Bisous Renate