In de 132e aflevering van ‘Ermelose sportartikelen uit de oude doos’ twee artikelen van donderdag 23 september en donderdag 30 december 1999 over Manon Bollegraf, Piet Schrijvers en Jaap de Vries, die een plaats hadden gekregen in het boek ‘De Top 500’ met daarin de 500 beste sporters van de vorige eeuw. Het eerste exemplaar van dit boek werd op 17 september 1999 in ontvangst genomen door toenmalig Kroonprins Willem Alexander. In het tweede deel van dit artikel aandacht voor de drie Ermelose Sporters in het boek. Klik HIER voor deel 1.
Manon Bollegraf
In 1992 speelde Manon Bollegraf op het Franse toernooi van Roland Garros haar beste toernooi in het enkelspel. Kort tevoren had ze haar jarenlange samenwerking met trainer Auke Dijkstra verbroken en was ze beland in de groep PUSH: Prestatie, uitdaging, samenwerking en hoop. De trainers Ron Timmermans en Frits ten Bruggencate brachten haar in topconditie. Bollegraf versloeg onder meer Manuela Maleeva en Nathalie Tauziat. Zo goed heeft zij later in het enkelspel nooit meer gespeeld. In het damesdubbelspel bouwde ze echter een indrukwekkende erelijst op met 26 overwinningen bij grote toernooien. Manon speelde met veel partners, maar vooral met de Duitse Nicole Arendt. In het gemengd dubbel was ze succesvol met Tom Nijssen met winst in het Frans en U.S. Open en met Australiër Ray Leach, waarmee ze de Open toernooien van Australië en de Verenigde Staten won.
Blessures
Het verhaal van Manon Bollegraf is ook een blessure-story. Weinig tennissters zijn zo vaak in de lappenmand geweest als de speelster uit Den Bosch, die al heel lang Ermelo als uitvalsbasis heeft. In Frankrijk verstapte zij zich op een stoeprand en bij het Melkhuisje in Hilversum op een stuk tapijt in het VIP-dorp. Dat ongelukje resulteerde in een operatie in het Rotterdamse Dijkzigt ziekenhuis met daarna maandenlange revalidatie. Intussen moest ze denken aan die hardnekkige beenvliesontsteking, het gebroken middenvoetsbeentje en de ziekte van Pfeiffer die bij haar had toegeslagen. Tussen al die narigheid door tenniste Manon Bollegraf zeer bekwaam. Haar tennis was gedegen en betrouwbaar, haar intelligentie stond borg voor uitermate slim spel.
Piet Schrijvers
Robuuste doelman die speelde bij HVC, DWS, FC Twente, Ajax (9 seizoenen) en PEC Zwolle. Speelde 46 keer voor het Nederlands Elftal. Hij werd ‘De Beer van de Meer’ en ‘Het Lek van PEC’ genoemd. Die bijnamen duidden op een neergaande curve, want bij PEC maakte Schrijvers in 1986 een einde aan zijn keepercarrière. Hij werd trainer onder meer bij TOP Oss, daar heette hij weer ‘De Kolos van Oss’. Het zat Piet als trainer niet mee. Zo werd hij door de voormalige profclub Wageningen ‘aan de dijk’ gezet, omdat hij had meegedaan aan de Soundmixshow, een tv-programma waarin geplaybackt wordt. Een merkwaardiger reden om een oefenmeester te ontslaan is er in het Nederlandse voetbal waarschijnlijk nergens vastgelegd. Schrijvers heeft wel meer curiosa op zijn naam staan. Zo stopte hij bij Ajax maar liefst 86 strafschoppen. Daar beleefde hij een even saaie als succesvolle tijd onder trainer Tomislav Ivic.
WK’s en EK’s
Piet Schrijvers heeft echt aan de top gestaan. Hij nam deel aan twee WK’s (1974 en 1978) en twee EK’s (1976 en 1980). Tijdens het WK in Argentinië leek hij op weg naar de finale, maar op 25 juni 1978 keepte Jan Jongbloed en niet de geblesseerde Piet Schrijvers in de eindstrijd tegen het gastland. Piet Schrijvers was een modale doelman die door zijn corpulentie minder effectief oogde dan hij in werkelijkheid was. Hij werd vooral bij Ajax gewaardeerd vanwege zijn organisatietalent. Schrijvers deed meer dan keepen alleen; hij coachte vanuit zijn kooi. Hij voelde zich verantwoordelijk voor zijn collega’s. Al tijdens zijn carrière relativeerde hij zijn toch aanzienlijke hoeveelheid interlands. “Ik heb geluk gehad dat ik altijd op het juiste moment beschikbaar was.’’ Hij kende zijn plaats als geen ander. Maar van een beetje bluffen was hij anderzijds ook niet vies. Tegenstanders waren bang voor hem, pochte hij. Die angst mocht hij graag uitbuiten. Ooit beweerde ‘De Beer van de Meer’ zelfs dat hij soms vier truien over elkaar aantrok om er nog angstaanjagender uit te zien… .
Jaap de Vries
Aanvoerder van het Nederlands voetbalteam dat op drie achtereenvolgende Paralympics de gouden medaille won en daarnaast drie wereld- en drie Europese titels in de wacht sleepte. De Portugezen brengen in Barcelona 1992, ondanks hun verdriet over de verloren finale, de handen op elkaar. Hun achting geldt vooral de aanvoerder van Oranje. In zijn eentje heeft hij de tegenstander op de rug gelegd. Portugal leidt in de slotfase van het Pralympics voetbaltoernooi met 2-1. Er zijn nog maar weinig minuten te spelen. De lange-uit-Ermelo kromt zijn rug. Schuift van zijn vaste stekkie achter de spitsen op naar het front, schreeuwt zijn manschappen toe dat ze potjandorie toch daarvoor niet elf maanden lang de longen uit hun lijf hebben getraind en legt al zijn frustratie in twee voetzoekers die met de kracht van een granaat het Portugese bolwerk versplinteren. Lange Jaap wordt Grote Jaap. Het tweede Olympische goud is binnen. Het derde volgt in Atlanta. Bij de toeschouwers daar staat het subtiele tikje waarmee hij Paul Heersink in zijn afscheidsminuten voor het Nederlands team vrij zet voor de Russische doelman op het netvlies gegrift. Paul valt in de armen van zijn captain. Dat ’m dit op de drempel nog mag overkomen. Net als zijn aanvoerder vier jaar eerder verzorgt Heersink nu de complete vaderlandse productie waardoor de favoriete Russen aan de ketting worden gelegd.
Onbaatzuchtig
Jaap de Vries is onbaatzuchtig, het succes van zijn maten in het veld is zijn triomf. Als rijpe dertiger laadt hij zich na Atlanta nog één keer op om het ‘nieuwe’ Oranje smoel te geven. Diverse gelouterde krachten zijn afgehaakt. Op het WK van Rio de Janeiro valt Nederland voor het eerst buiten de prijzen. Een vijfde plek is het alarm dat trainer Tom Langen de overtuiging brengt dat hij zijn overgebleven routine niet kan missen. Dezelfde Langen die ooit het jonge talentje van FC Horst bij de selectie heeft gehaald. De knaap met overzicht, de regelaar buiten en de leider in het veld. Dokter Rhebergen, de Ermelose huisarts die Jaap, tegen de adviezen van de medici uit het Harderwijker ziekenhuis in, voorlopig goedkeurde voor het spelen van voetbal, heeft wellicht de verstandigste keuze in zijn carrière gemaakt. Voorlopig is Jaap niet meer bij Oranje weg te denken. Als Langen afhaakt, staat zijn opvolger al in de starthouding. Ridder Jaap, want hij is inmiddels benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
(Bron: De Top 500, de beste Nederlandse Sporters van de Eeuw)
