In de 110e aflevering van de Ermelose sportartikelen uit de oude doos een impressie in 2 delen van donderdag 12 maart 1998 betreffende het veertigjarig jubileum dat voetbalclub EFC’58 vierde op vrijdag 6 maart 1998 met een receptie in het clubhuis van de vereniging. Vandaag deel 1.
EFC’58 hield afgelopen vrijdag een receptie ter gelegenheid van het veertigjarig bestaan van de voetbalvereniging. In een gezellige ambiance ontving het bestuur vertegenwoordigers van het Ermelose gemeentebestuur, waaronder burgemeester Bunjes, vertegenwoordigers van de KNVB, sportverenigingen en andere genodigden.
Door Bram Burggraaff.
Trots op EFC
Als ceremoniemeester trad op NOS-sportverslaggever Evert ten Napel die moest melden dat de voor zaterdag geplande activiteiten letterlijk en figuurlijk in het water gevallen waren met uitzondering van een wedstrijd voor oud-leden. Nadat Jan Peet in zijn toespraak ingegaan was op de geschiedenis van EFC’58 was het woord aan de burgemeester. Dhr. P.Th. Bunjes: “Het gemeentebestuur is trots op EFC. Het is een vereniging die altijd een sterke band heeft gehad met de militairen in Ermelo. De vele vrijwilligers houden de vereniging draaiende. Zonder vrijwilligers geen sport.’’ Namens het gemeentebestuur overhandigde de burgemeester aan voorzitter Peet een enveloppe met inhoud.
Vereniging met een eigen sfeer
Als vertegenwoordiger van de KNVB werd het woord gevoerd door dhr. v.d. Mispel: “EFC heeft door de jaren heen een belangrijke rol gespeeld bij het verzorgen van de Toto/Lotto. Ook is het een vereniging die weinig te maken heeft gehad met de Tuchtcommissie van de KNVB.’’ Vervolgens ging v.d. Mispel in op de belangrijke maatschappelijke functie van de (voetbal)sport, vooral voor de jeugd. Zo stelde hij dat probleemjongeren en criminele jongeren bijna nooit lid zijn van een sportvereniging. Als cadeau kreeg de vereniging een fraaie oranje KNVB-vlag met als opschrift: EFC 40 jaar, 1958-1998. Namens DVS’33 voerde voorzitter Joop Bakker het woord. Hij stelde dat, nadat EFC zich van DVS had afgescheiden en de problemen die dat met zich meebracht, beide verenigingen later goede contacten hebben opgebouwd. “EFC is net als DVS en FC Horst een vereniging met een eigen sfeer,’’ aldus Bakker.
Historie
Op 1 maart 1998 bestond voetbalvereniging EFC’58 veertig jaar, althans volgens de papieren. Verenigingsarchivaris Henny Vermeulen weet wel beter. “De exacte datum moet zijn 3 maart 1998. Op die dag werd op de bovenverdieping van garage Bakker (van de ambulances) door 33 leden EFC’58 opgericht, met als voorzitter dhr. A. Bok, secretaris J. Sliep en penningmeester dhr. G.H. Hageman.’’ De verwarring omtrent deze datum komt voort uit de aanvraag om Koninklijke Goedkeuring. Bij deze goedkeuring op 13 december 1961 was abusievelijke sprake van 1 maart als oprichtingsdatum en sindsdien spreekt iedereen over 1 maart 1958 als de datum waarop EFC het levenslicht zag.
Terreinen
Het eerste terrein waarover EFC’58 beschikte was een veldje van de weduwe Van Bunschoten. Daar moesten zaterdagmorgen eerst de doelen worden geplaatst en de belijning in orde worden gemaakt, alvorens er gevoetbald kon worden. Het omkleden geschiedde destijds in een kippenhok, terwijl de wedstrijdbesprekingen bij dhr. Bakker op zolder plaatsvonden. Voor de training van de beide elftallen, één seniorenelftal en één jeugdteam, zocht men een plekje op de hei of in de bossen, maar het kwam ook voor dat er gewoon op straat of zelfs op zolder werd getraind.
Vooruitstrevend
In 1959 verhuisde EFC naar de Oude Bosweg. Dit terrein, waarover zelfs een fietspad liep, was niet meer dan een geëgaliseerd veld. Het lag aan de huidige Varenlaan. Hoewel ook hier eerst het terrein in orde moest worden gebracht om te kunnen voetballen, was de vereniging voor die tijd toch zeer vooruitstrevend bezig. EFC was namelijk de eerste club met een kleed- en scheidsrechterruimte met waterleiding en in 1960 werd zelfs al veldverlichting geplaatst om ook ’s avonds te kunnen trainen.
Onderkomen van steen
Het terrein aan de Oude Bosweg werd in 1963 verruild voor de velden van dhr. Hamstra, die door DVS’33 waren verlaten om op ‘Sportcomplex Ermelo’ aan de Sportlaan te gaan spelen. In 1966 moest EFC alweer verhuizen, dit keer naar de Paul Krugerweg waar men één veld en één klein trainingsveld kreeg toegewezen. De accommodatie aldaar, geheel opgetrokken uit hout, moest gedeeld worden met hockeyclub ‘De Mezen’ en met een kartclub. Later bouwde EFC zelf een onderkomen van steen. Met de groei van de vereniging groeide ook de behoefte aan meer sportvelden en men kreeg er een tweede (1968) en een derde (1974) veld bij.
