De meeste van de tien partijen die in de zesde ronde van de interne competitie bij het Veluws Schaakgenootschap Ermelo (VSG) werden gespeeld, eindigden zoals vooraf kon worden voorzien; de sterkste speler ging ‘geruisloos’ met de winst naar huis.
Van Bram Burggraaff.
Matdreiging
Jan Lambrechts versloeg Jo Wolters die een kwaliteit dacht te winnen, maar de matdreiging over het hoofd zag. Gerard de Hoop won in het middenspel een paard en dat gaf de beslissing tegen Henk van Rijssen in een gelijk opgaande strijd.
Spaanse opening
Willem Booy overrompelde Jan van den Bosch in een erg interessant eindspel van een toren met vier pionnen tegen twee paarden. Wido Sparling kende de theorie van de Spaanse opening iets beter dan Dick van Enk en won daardoor de partij al vroeg in met middenspel.
Onvermijdelijke stukverlies
Cees Doets joeg een loper van zijn tegenstander Ferry Lunek naar een veld waar deze twee stukken van Doets tegelijkertijd bleek aan te vallen. Het onvermijdelijke stukverlies leidde tot winst voor Lunek.
Ondoorgrondelijk
In de partij van Bas West tegen Rob Hollmann leek de pionnenformatie ondoorgrondelijk te zijn en de remisehaven in zicht. Toen West echter pionnen ging afruilen, vergiste Hollmann zich en verloor daardoor.
Blunder
Margriet Martensen leek tegen Julian Bruinink kans op winst te hebben. Doordat Bruinink te snel zijn dame in het spel had gebracht kwam hij onvoordelig te staan. Na een blunder die een stuk kostte verzette Martensen zich nog geruime tijd hardnekkig, maar het mocht niet baten.
Vuurwerk
Peter van Geel won zijn eerste partij, nadat tegenspeler Bart Schultz voor de verkeerde rokade koos. In de twee resterende partijen was sprake van vuurwerk. Henri Bosch moest met lede ogen aanzien hoe Marco ter Meer vanuit de opening het initiatief nam.
Foutenfestival
Door wat voor reden dan ook waren op het moment dat Bosch aan opgeven dacht, de goede zetten van Ter Meer op. Een waar foutenfestival van beide kanten, volgens de spelers. Ter Meer maakte de laatste fout.
Andere naam
In de partij Onno Wolters – Ralf van den Burg werd een opening gespeeld die van drie verschillende computerprogramma’s een andere naam kreeg. Onno ging vanaf zet 1 op de aanval. Ralf verdedigde zich zo goed en kwaad als dat kon, maar verbruikte veel bedenktijd.
Bedenktijd
In het eindspel was de stelling materieel in evenwicht, positioneel in het voordeel van Wolters en de verhouding in tijd was 21 minuten tegen 24 seconden. Doordat na elke zet tien seconden bedenktijd werd bijgeschreven kon Van den Burg zich ternauwernood staande houden.
Onvoorzichtig
Even leek echter dat hij nog zou winnen, nadat zijn tegenstander door een onvoorzichtige koningszet zijn loper verloor. Uiteindelijk was het echter Onno Wolters die aan het langste eind trok; de bedenktijd van Ralf van den Burg was op en hij ging door zijn vlag.
