Proeverij De Ontmoeting Ermelo heeft hét middel tegen stress

Proeverij De Ontmoeting aan de Stationsstraat 133 bestaat dit jaar tien jaar. Onder het pseudoniem Bon deelt een medewerker haar ervaringen.

Mis-en -place

Pas kwam een van de koks met een zakje wit poeder naar me toeen hij vroeg of ik ook een beetje wilde. Het leven van een kok is soms ook best stressvol. Daarom schelden koks ook vaak op het personeel terwijl ze zelf iets verkeerd hebben gedaan. Het eerste beste personeelslid dat in de buurt is krijgt de volle laag. Wie zijn dat zoal?

Het personeel in de spoelkeuken en in de bediening.Toen ik een van onze nieuwe weekendkrachten vroeg of haar baan in Proeverij de Ontmoeting beviel zei ze gelukkig: “Ja, heel goed, hier wordt tenminste normale feedback gegeven in plaats dat ze me de huid vol schelden en later weer hun excuses aanbieden omdat ze me onterecht ergens van beschuldigden.” Natuurlijk maakt de bediening zelf ook fouten, het zijn net mensen.

Ik weet wel hoe ik mijn stress als kok kan verminderen.Zorgen voor een hele goede mis-en-place. Dat betekent dat je van tevoren alle groenten al gaat snijden, sauzen gaat maken, appels gaat schillen, beslag gaat kloppen enz. Je zet alles klaar. Als er dan een vloedgolf aan gasten binnenkomt dan ben je daar goed op voorbereid en kun je snel handelen.

Maar eigenlijk kun je je hele leven wel mis-en-placen.Voorbereid zijn. Een cliënt van ons zit behoorlijk onder de medicijnen vanwege zijn epilepsie. We zijn er op voorbereid. Als hij toch onverwacht een aanval krijgt, dan kan hij ineens een heel hoog piepend geluid maken. Gasten kijken dan natuurlijk bevreemd op en tonen begrip, zeker als we het even uitleggen. Wij weten: Gewoon rustig blijven en even zijn naam roepen en zijn aandacht trekken.

Deze cliënt wil niet dat wij veel aandacht schenkenaan zo’n epileptische aanval. We moeten hem gewoon positief benaderen en hij schrijft op dat hij weer een aanval heeft gehad in zijn boekje. Het kan zijn dat als het vaak gebeurt zijn medicatie moet aangepast. We hebben ook extra medicatie achter de hand. Best moeilijk als je weet hoeveel hij moet slikken en dat hem dat soms concentratieverlies geeft. Wat een bewondering heb ik voor hem dat hij nooit chagrijnig is en juist degene is die altijd bereid is je te helpen. Hij is toch afhankelijk van medicijnen.

Ik wil niet afhankelijk zijn van poeders en pillenals het niet echt nodig is. Gelukkig bood de kok mij gewoon een zakje meel aan om de soep te binden. We waren namelijk bezig met de mis-en-place.

Bon