Proeverij De Ontmoeting aan de Stationsstraat 133 bestaat tien jaar. Onder het pseudoniem Bon deelt een medewerker haar jeugdervaringen met Sinterklaas.
Vol verwarring klopt ons hart
Binnenkort komt de Grote Kindervriend naar proeverij de Ontmoeting.Mijn collega’s met een verstandelijke beperking stellen wij zo laat mogelijk van dit feit op de hoogte, aangezien het Sinterklaasfeest gepaard gaat met talrijke emoties. Bij mij als kind in ieder geval ook. Mijn zusje en ik knipten altijd de foto’s van cadeaus uit de speelgoedgidsen die in de herfstvakantie al verschenen. Onze dagen werden gevuld met het maken van boekjes. Daarin plakten we de uitgeknipte plaatjes en deelden ze in in verschillende categorieën: 5 gulden of minder, 10 gulden of minder 25 gulden voor HET GROTE CADEAU.
Ik heb eens een pop als groot cadeau gevraagd. Ik droomde ’s avonds over de pop: als ik DIE toch eens zou krijgen… Na het ellenlange gedicht van mijn vader, die er ook altijd wat kritiek in verwerkte, steeg de spanning tot ongekende hoogte. Zou ik nu eindelijk die pop krijgen die 'mama' zei als je maar hard genoeg in haar buik duwde? Ik scheurde het cadeaupapier weg en… oh help, dit was helemaal niet de pop die ik zo graag wilde. Het was een andere, een hele stomme. Omdat mijn hoop steeds groter was geworden de afgelopen weken en die nu ineens in duigen viel en ik ook de verwachtingsvolle vraag van mijn moeder nog moest beantwoorden die mij blij aankeek en enthousiast riep: ”Vind je hem niet moooi???” was het scala van emoties bijna niet te bevatten voor een 8 jarige.
Ik kon geen antwoord geven door de brok in mijn keel.Liegen mocht ik ook niet, want Sinterklaas ziet alles en schrijft ook alles op in het Grote Boek. Sinterklaas had er niets van begrepen. Wat een waardeloze kerel ook eigenlijk. Mijn verwachtingen kwamen helemaal niet uit. Ik snapte er zo weinig van. Zwarte Piet kwam door de schoorsteen. Ook een heel eng idee, iemand die door je huis sluipt ’s nachts, ook als is het met goede bedoelingen. Toen wij geen open haard meer hadden begreep ik het nog minder, onze verwarmingsbuizen hadden een diameter van enkele centimeters, hoe kon zo’n zwarte Piet er nu door. Altijd als ik me suf piekerde over dit raadsel probeerde ik aan de mooie pop te denken en viel ik vervolgens in een rusteloze slaap. Een paard dat op een dak loopt? Hoe kan die zijn hoeven zo schuin houden met zwarte Piet op de rug plus mijn pop in een zak? Een spannende tijd, die al begonnen was in de herfstvakantie.
We hebben Sinterklaas al diverse malen mogen ontmoeten in Proeverij de Ontmoetingen in verschillende hoedanigheden. Omdat deze Heiligman ook maar een mens is en zich niet overal tegelijk in het land kan laten zien hebben wij diverse hulpsinterklazen mogen verwelkomen. We hebben twee keer een Sinterklaas gehad die heel erg naar alcohol rook en vorig jaar eentje wiens snor in de baard zakte, zelfs op zijn schoen viel, waardoor een van onze medewerkers helemaal de kluts kwijtraakte. Die schoen zag er ook niet uit als de schoen van Sinterklaas, je zou toch verwachten de Sinterklaas een gouden schoen zou dragen of iets met een fluwelen strik en geen crocks. Een verwarrende tijd vol hoop en verwachting. We gaan er niet te vroeg over beginnen…
Bon