Dat Renate Goossensen twee jaar terug vanuit Ermelo ging emigreren naar Frankrijk samen met Bart en kinderen Jaya en Tara en de honden, was voor veel mensen een complete verrassing. Zij houdt ons echter graag op de hoogte van het reilen en zeilen van de nieuwe start! In deel 24 vertelde Renate over de terugkeer naar Nederland. Vandaag in deel 27 vertelt Renate over haar dagelijkse wel en wee.
Sorry lieve lezers…het heeft even geduurd, maar hier weer een nieuw blog voor jullie.
Genieten
De afgelopen weken ben ik erg druk geweest met het afronden van mijn debuutroman ´Ik zie je zo graag´ die eind mei/begin juni in de winkel ligt bij Riemer en Walinga in Ermelo en bij Bruna in Putten! Ik heb nu weer de tijd om gewoon lekker van me af te schrijven. Na weken veel beneden te hebben gezeten aan mijn schrijversbureau is het nu weer tijd om met de beentjes in de zon te zitten, want de temperaturen lopen hier aardig op. Maar ja, zit je eindelijk lekker even te genieten van de zonnestralen vliegen de bijen je om je oren. Tuurlijk drie bijennesten rondom het huis en vloog de ene bij na de ander in huis.
Tien plagen
Het deed mij gelijk denken aan de tien plagen uit de Bijbel, wat bij mij als kind veel indruk heeft nagelaten. Maar ja, als ik het me goed herinner zaten daar geen bijen tussen, maar sprinkhanen, steekvliegen en muggen. Die hebben we hier ook genoeg, maar hebben we nog niet hoeven te verjagen. En terwijl we bezig zijn met de bijen en informatie opvragen wie hiervoor kan komen komt het liedje in me op van Kinderen voor Kinderen ‘Red de Bij’. Ik zie me nog zo dansen met alle kinderen op de zoemende melodieën. Ik kan je vertellen toen veel ontspannener dan nu echt daadwerkelijk tussen de bijen in te staan, om de dans te ontspringen om maar niet geprikt te worden. Gelukkig hebben we dit ook weer overleefd en gaan we verder in een ander avontuur.
Irritant en ouderwets
Alle Fransen betalen hier bijna allemaal met cheques, echt zo irritant en best wel ouderwets. Sta je bij de kassa met je boodschappen duurt het tien minuten langer omdat er voor je iemand aan het betalen is met een cheque! Met pen wordt alles zorgvuldig ingevuld door de klant; bedrag, naam, plaats, pffff. Dan wordt de cheque gecheckt en na de check nog even een handtekening zetten. Je hoort het, geduld is een schone zaak spreek ik me zelf toe. Maar dan sta je ook nog is bij de kassa van een caissière die mij blijkbaar iedere keer heel irritant vindt, omdat ze weet dat ik de taal niet goed spreek. En ik weet zeker dat ze daardoor expres heel snel de boodschappen aan het bliepen is zodat ik het overzicht niet meer heb, en ik uiteindelijk gefrustreerd mijn winkelwagen vol gooi.
Hersenschudding
Van de week stonden Bart en ik bij de plaatselijke ‘kleine’ supermarkt, want we hadden opeens zo zin in gebakjes. Staan we bij de kassa zie ik vervolgens de mannelijke caissière het doosje met gebakjes op de kop houden. Oké, sorry, ik kon me niet meer inhouden. ‘Pardon!’ begin ik netjes in het Frans om hem vervolgens in het Nederlands te zeggen; ‘Hé je houdt ze op de kop. Kijk dan naar mijn gebakjes’. Hij begreep er helemaal niks van en zat ik gefrustreerd in de auto terug naar huis met gebakjes die net een hersenschudding hebben moeten ondergaan. Blijken we onze auto vorige week verkocht te hebben, gaat dit ook met een cheque! Hoezo? We hebben drie dagen op ons geld moeten wachten, terwijl we onze auto weg zien rijden en die man op zijn diepblauwe ogen moeten vertrouwen, oh nee, hij had bruine ogen. Uiteindelijk is alles goed gekomen!
Mijn verjaardag
Zo ook met mijn verjaardag! Afgelopen woensdag ben ik 39 jaar geworden. Verjaardagen, ik vind dit altijd een lastig iets, helemaal mijn eigen verjaardag! Wakker wordend uit een diepe slaap verneem ik gestommel op de trap naar beneden richting mijn slaapkamer. Inderdaad daar hoor ik de muziek; “He kanjer dit is je verjaardag”, waarna vervolgens een voor een vier honden mijn bed opgejaagd worden die mij enthousiast beginnen af te likken alsof ze weten dat ik jarig ben. Ze kennen dit terugkerend ritueel wel inmiddels. Want ondanks dat ik altijd vertel niet van verjaardagen te houden, doen manlief en kids dit juist dubbel zo hard. Het hele huis hing vol met slingers en die verschrikkelijke ballonnen. En weet je, toch vond ik het fijn. En denkend aan de toekomst vier ik mijn 40e verjaardag in Ermelo. Big Party!
Veel te veel
Zoals jullie kunnen lezen gaat ons leven hier gewoon door terwijl we druk bezig zijn met onze remigratie naar Nederland. En terwijl we afstand doen van spullen die hier nog steeds in verhuisdozen staan na onze emigratie van twee jaar geleden, koop ik nog wel even wat leuks bij de Resourcerie samen met onze Nederlandse vrienden die hier net zijn komen wonen; Rik en Antoinette. Hoe blij Antoinette is met haar nieuwe houten bankje, zo blij ben ik met mijn nieuwe waterkan en gebaksbordjes. Ja, want ik moet eraan geloven, bij Bart en de meiden zal ik ieder jaar mijn verjaardag vieren met veel te veel ballonnen!
Op naar de 40😊 Bisous Renate
