Column: EdBokt over krijgen wat je verdient.
Niet vleiend bedoeld
‘Je krijgt het personeel dat je verdient’, is een oud en zeker niet vleiend bedoeld gezegde naar de chef of uitbater die mislukt door slecht of niet functionerend personeel waar hij zelf notabene verantwoordelijk voor is. Ik moest deze week aan een variant op dat gezegde denken; ‘Een volk krijgt de leiders die het verdient’, daarbij denkend aan de politieke situatie waarin ons land zich bevindt en de richting die we na de ‘formatie’ vermoedelijk opgaan.
De groeiende onvrede
O ja, bij het koffiezetapparaat weten we het zo goed te verwoorden, of in de lunchpauze, op een verjaardag of een ander samenzijn, natuurlijk voordat Corona ons terugwierp op onszelf, maar straks zeer zeker ook als we weer vrij zijn. Rubrieken in kranten als ‘wat u zegt’ staan er vol mee en twitter bestaat ervan. Maar daadwerkelijk zelf in actie komen, de groeiende onvrede massaal een podium geven, ho maar! Tsja lieve lezers dan verdien je ook niet beter!
Zijn gelieg of verkeerde geheugen
Er zou volgens het democratische proces dat verkiezingen heet een rechts georiënteerd’ Kabinet moeten komen, maar voor Mark Rutte en de VVD geldt ook, je krijgt het personeel dat je verdient. De ‘Rutte-doctrine’, zijn gelieg en zijn slechte of verkeerde geheugen hebben Rutte in zijn streven het record als langstzittende Minister-president te breken een slechte onderhandelingspositie bezorgd, waar Hare Hooghartigheid Kaagmens gebruik van maakt.
Doodleuk
Het wordt samenwerken met linksextremisten van GroenLinks, zowat in zetels gehalveerd en met Ploumen’ s PvdA, ooit ruim 40 zetels, maar die in de tijd alle arbeiders als electoraat vergeten zijn. Partijen die notabene de moties van afkeur en wantrouwen steunden en nu doodleuk hun principes lijken in te ruilen voor pluche van vak K. De klimaatwaanzin met o.a. de biomassa- centrale gaat maar door. Wie weet welke financiële ellende de EU en ‘last but not least’ Franske Timmerfrans Green Deal voor de Nederlandse burgers in petto hebben.
Penetrante stanklucht
Kiezers zoeken leiders die een frisse wind prediken en met hun heldere visie duidelijk een andere kant op willen. Ed Bok(t) denkt nog vaak aan Pim Fortuyn wiens LPF een historisch hoog aantal zetels haalde en die, wanneer hij niet vermoord zou zijn Minister-president van Nederland was geworden. Of hij alle kikkers in de spreekwoordelijke LPF-kruiwagen had weten te behouden betwijfel ik. Zie de opkomst en ondergang van Forum voor Democratie waar de ‘frisse wind’ FvD zetelwinst bracht, maar waar de frisse wind helaas een penetrante stanklucht opleverde met alle gevolgen van dien.
Weemoed
De vakbonden hebben, net als de PvdA, hun electoraal uit het oog verloren of zijn niet in de veranderende samenleving en maatschappij meegegaan. Met enige weemoed denk ik terug aan bevlogen vakbondsleiders die voor arbeiders en ambtenaren opkwamen. En dan heb ik het niet over Wim Kok die zich knap opwerkte in de vakbeweging. Wim Kok ging vervolgens en niet zonder succes in de politiek, maar zag zijn tweede Kabinet vallen door Srebrenica.
Ordinaire zakkenvullers
Tijdens zijn bewind had Kok kritiek op bestuurders, verweet hen ordinaire zakkenvullers te zijn die aan exhibitionistische zelfverrijking deden en vervulde later zelf zeer goed betaalde commissariaten bij Shell, KLM en ING. Net als Lodewijk de Waal die van het gymnasium werd getrapt door rebels gedrag en slechte cijfers. Ook hij maakte carrière binnen de vakbond en belande later door het ‘old boys network’ ook in een commissariaat bij de ING. Zelf ook ooit geageerd tegen graaien en gepleit voor een kleptocratentaks maar medeverantwoordelijk voor het verlenen van miljoenen bonussen bij diezelfde ING. Of Paul Rosenmöller ooit een bevlogen vakbondsman in de Rotterdamse havens en afgegleden naar GroenLinksaf activist en communist tot graaier, pleitbezorger voor topsalarissen en old boys network baantjes.
Willen we naar de Dam?
Neen, Ed Bok(t) mist bevlogen vakbondsmannen die in het harnas van vakbondsstrijder zijn gestorven of in de vergetelheid zijn beland. Google ‘Jaap van de Scheur’ die bekend werd als leider van de landelijke ambtenarenstaking in 1983 of op vakbondsbestuurder Herman Bode die arbeiders bij het Rai-complex in Amsterdam-Zuid toesprak en de legendarische woorden riep; Willen we naar de Dam? Dan gáán we naar de Dam, aldus geschiedde. Dat waren nog eens tijden. Het wachten is dus op een nieuwe Herman of Jaap die roepen; Willen we naar de Dam? Dan gaan we naar de Dam, al moet die Herman of Jaap natuurlijk wel een kleurtje hebben! Ik doe in ieder geval mee!
Ed Bok(t)
Ed Bok is Ermeloer, EFC’58 fan, sociaal en betrokken.
