Op 29 april dit jaar zou het gaan gebeuren. Bob Petersen was van plan naar Bilbao in Spanje te vliegen, en vanuit Santander te wandelen naar Santiago de Compostella. Ofwel zo’n 500 kilometer wandelend afleggen van de wereldberoemde pelgrimsroute. Helaas stak de coronacrisis daar een stokje voor. Ook 1 september gaat het hem niet worden. De situatie in de omgeving waar Bob gaat wandelen is te onzeker om het oplaaiende coronavirus. Maar vastbesloten als Bob is, gáát er honderden kilometers gewandeld worden, dan maar in Nederland, en wel het Noaberpad, een lange-afstand-wandelpad die start in Bad Nieuweschans in Groningen. “Het is maar 430 kilometer”, grijnst Bob.
The middle of nowhere
Kortere wandeltochten met zijn vrouw in Spanje, vanuit de binnenlanden naar de kust, het intrigeerde Bob mateloos. “Je wandelt door ’the middle of nowhere’ en komt op een gegeven moment zo maar een verscholen dorpje tegen met maar zo’n 10 huizen, én een heel goed restaurant. Daar zijn we uit eten geweest, zó leuk.” Ook in Nederland mag Bob graag wandelen, zoals de verschillende klompenpaden. Het was echter na het zien van de documentaire over de Camino van Martin de Vries, waarop Bob besloot de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella te wandelen.
Schenen, knieën en rug
“Het liefst had ik de camion hier willen starten. Daar heb je echter wel 3 á 4 maanden voor nodig, en zo lang konden ze me niet missen op mijn werk, een maand wel.” Bob is plaatwerker bij Jansen Techniek in Putten waar hij niet alleen werkt voor de kost, maar bovendien dagelijks 13.000 stappen aflegt, toch goed voor ruim 8 kilometer per dag volgens hem. Wat conditioneel zeker zal bijdragen aan de uitdaging de alternatieve pelgrimstocht in Nederland te volbrengen. Daarnaast probeert hij altijd op woensdag de nodige kilometers weg te lopen en op zondag 20 á 30 kilometer. Want vooral de schenen, knieën en rug moeten getraind worden voor de uitdaging die hem staat te wachten.
Water en zeep
Met dagelijks 25 á 30 kilometer schat Bob in, gaat hij het in een maand redden het Noaberpad uit te lopen. In zijn comfortabele zittende rugzak met een uitgekiend rugsysteem neemt hij alleen het hoognodige mee. Water natuurlijk, maar daarnaast slechts 2 outfits én zeep om de kleren te wassen als hij van outfit wisselt. “En dan maar hopen dat ze de volgende dag droog zijn.” Overnachten doet hij zo goedkoop mogelijk, bij voorkeur op adressen via Vrienden op de Fiets. “Een hotel betalen zit er namelijk niet meer in. Dat was wel mijn bedoeling in Spanje, want uiteindelijk zag ik dat als mijn vakantie. Doordat ik 60 procent van de reissom terugkreeg blijft er dus niet genoeg geld over, Dat is niet erg hoor, niemand heeft ervoor gekozen om in deze situatie te zitten.”
‘Een maand rust!’
Met een routeboekje gaat Bob zijn weg vinden over het Noaberpad. “Een routeboekje doet het altijd hè”, wil hij niet afhankelijk van zijn mobiele telefoon. Die gaat sowieso uit, alleen voor héél belangrijke zaken is Bob bereikbaar. “Heerlijk”, ziet Bob er naar uit, “een maand rust! Helemaal lekker alleen. Al denk ik wel dat ik mezelf 3 of 4 keer tegenkom. Zo van ‘waar ben ik aan begonnen’, als het bijvoorbeeld veel regent.”
Schoonzusje heeft MS
Toen Bob eenmaal besloten had van Santander naar Santiago de Compostella te wandelen, wilde hij er ook een goed doel aan koppelen. Dat werd Multiple sclerose (MS), een ziekte van het centrale zenuwstelsel. “Mijn schoonzusje heeft namelijk MS, dus besloot ik toen voor MS te lopen.” Ook met het lopen van het Noaberpad blijft wandelen voor dit goede doel overeind. “Als het 100 euro opbreng zou ik dat echt leuk vinden. Maar de teller staat inmiddels al op 1100 euro!”
Steun het goede doel van Bob
De donaties gaan rechtstreeks naar het MS Fonds benadrukt Bob. “Dan krijg ik ook geen gezeur of zou ik het geld in eigen zak steken.” Wil jij ook het goede doel steunen waar Bob voor gaat wandelen? Ga naar:
Noot: de tekst op de pagina van Bob moet nog worden aangepast.
