Yannick tikt over flight MH17

Het leven bestaat uit uitersten...

Ik sta op een imméns grasveld. De avond is gevallen. Links van me zie ik een flinke groep feestvierende, Duitse jongens, allen in een shirt van Die Mannschaft en met een neppe WK-beker in de hand. Rechts iemand die duidelijk een pilletje achter haar kiezen heeft. Ze kijkt haar ogen uit, maar dan net iets opvallender dan anderen. Voor me zie ik een verliefd stelletje, een paar vrolijke Mexicanen die kennismaken met een groepje uit Australië, het enorme podium waar Armin van Buuren aan het draaien is en de rest van de regelrechte mensenmassa. Tienduizenden, één voor één in extase.

Plotseling pakt onze wereldberoemde djmet het typisch Hollandse uiterlijk de microfoon. ‘You know, there was a terrible accident and my whole country is in shock about what happened, so.. out of respect for flight MH17, can you just please put your hands up?’ Aanstekers gaan de lucht in. Alles wat licht kan geven, geeft licht. Natuurlijk is het tussen al die tienduizenden mensen niet helemaal muisstil, maar de rust is wonderbaarlijk. Terwijl Armin de klanken van zijn hit ‘This is what it feels like’ inzet, wijst hij symbolisch naar boven.

Naast me ontstaat plotselinge opwinding, wanneer een jonge vrouw ten huwelijk wordt gevraagd door haar vriend. Uit ongeloof slaat ze haar handen voor haar gezicht, waarna een ‘si’ volgt. Een goed teken, begrijpt iedereen die dit moment ziet gebeuren. Het stel wordt gefeliciteerd door willekeurige mensen. Uit Mexico, Canada, Egypte, Nederland, Oostenrijk, India, Zweden en al die andere landen waar dit publiek vandaan komt.

Er is bijna geen vlag die ik nog níet heb gezien.Voor me, in de verte, zie ik zelfs een Israëlische vlag. En daarnaast, op enkele meters afstand, spot ik er één uit Palestina. Een vreemd gezicht, iets wat je niet bepaald regelmatig ziet. Natuurlijk hebben deze twee vlaggendragers niets met die akelige, oneindige oorlog te maken, maar het beeld blijft uniek. En dan ineens, uit het niets, vuurwerk. Een spektakelstuk van jewelste, dat de lucht binnen een paar seconden laat veranderen in een flitsende regenboog. Mensen om me heen – en ja, ikzelf ook wel een beetje – kijken met natte ogen naar het beeldschone schouwspel.

Ik kan het nog steeds niet bevatten:een regelrechte aanslag, met 298 dodelijke slachtoffers tot gevolg, veroorzaakt door een gewelddadig conflict tussen twee buurlanden, op het moment dat ik vorig jaar intens stond te genieten met tienduizenden onbekenden uit alle uithoeken van de wereld en een heel weekend lang niemand van deze massa op één opstootje heb kunnen betrappen. Het ene moment las ik vol ongeloof de nieuwsberichten op mijn mobiel, het andere moment voelde ik even intens geluk bij het zien van vuurwerk in allerlei kleuren en vormen, zelfs hartjes.

Volgende week ga ik voor het tweede jaar op rijnaar Tomorrowland in België, het grootste dancefestival van de Benelux. Na de eerste vuurpijl en al helemaal het moment dat Armin weer gaat draaien, zal ik even terugdenken aan de vreselijke gebeurtenis van vorig jaar, samen met mijn zelfde vrienden die er vorig jaar ook bij waren. Maar bovenal, zal ik genieten. Het leven bestaat uit uitersten. Puur geluk of intens verdriet. Volgende week wil ik vooral denken aan dat eerste. Want voor ik het weet, vindt er weer een afschuwelijke ramp of aanslag plaats.

Yannick

• Zie ook: www.yannicklgd.wordpress.com . Twitter: yannicklgd

Journalist Yannick La Gordt Dillié, 23 jaar, schrijft op freelancebasis voor FC Update en stichting Villa Pinedo, alsook promotieteksten/sfeerverhalen voor bedrijven, organisaties en hotels. Zijn grote droom: presenteren op de radio of televisie.