Traditiegetrouw werden de bekerfinalepartijen bij het Veluws Schaakgenootschap Ermelo (VSG) door diverse andere leden live op demonstratieborden en met een computerprogramma geanalyseerd en gevolgd.
Van Bram Burggraaff.
Monsterpaard
In een langdurige en onderhoudende partij gaven William van de Groep en Gerard de Hoop elkaar geen duimbreed toe, totdat Gerard rond zet 40 een 'monsterpaard' kon installeren en daarmee licht in het voordeel kwam. De analyserende VSG’ers zochten naar manieren om Gerard’s stelling verder te versterken, maar geen van hen vond de door de computer gesuggereerde variant waarbij het paard nog verder in William’s stelling kon binnendringen.
De 'grote' beker
Ook Gerard vond die voortzetting niet. William ging in de tegenaanval en toen Gerard zijn monsterpaard ter verdediging achteruit speelde, was zijn voordeel weg. Gerard speelde het paard een paar zetten later onterecht weer naar voren, en toen greep William zijn kans. Volgens de computer kon Gerard nog een keer met een menselijkerwijs geproken nogal gewaagde zet succesvol verdedigen, maar hij speelde wat anders, waarop William een stuk won en daarmee de 'grote' beker.
De 'kleine' bekerfinale
In de 'kleine' bekerfinale verraste Anna Zijlstra Margriet Martensen met ongebruikelijk openingsspel. Margriet kreeg aardige kansjes maar benutte deze niet. Anne plaatste een van zijn torens diep in de stelling van Margriet, waarmee het pleit eigenlijk was beslecht. De technische afronding kostte nog flink wat zetten, maar veranderde niets aan beider kansen: Anne won. In de competitie met versneld speeltempo greep Onno Wolters zijn kans en werd rapid kampioen.