In de 122e aflevering van Ermelose sportartikelen uit de oude doos een combinatie van verslagen in 2 delen van donderdag 31 december 1998 en donderdag 7 januari 1999 betreffende Dindoa-vrijwilliger Anton van der Beek, die één van de genomineerden was bij de Gelderse Finale ‘Sportvrijwilliger 1998’. Vandaag deel 2, klik HIER voor deel 1.
Door Bram Burggraaff.
Wie is Anton van der Beek?
Wie is Anton van der Beek en wat drijft hem om zoveel tijd aan Dindoa te besteden? Al zo 15 jaar doet Anton vele werkzaamheden op het veld bij de Ermelose korfbalvereniging en sinds 1981 kun je ook niet om hem heen als je in Ermelo een zaalkorfbalwedstrijd moet spelen. Anton en zijn vrouw Sina bepalen al heel wat jaren het gezicht van korfbalvereniging CSV Dindoa. Zoals bij menig sportvrijwilliger het geval is, zijn zij ook via hun kinderen bij de club terecht gekomen.
Zoon Gerrit is 13 jaar als hij op medisch advies moet gaan zwemmen. Omdat die mogelijkheid destijds ’s winters in Ermelo niet bestaat, raadt zijn gymnastiekleraar Wim van Dam (toen nog voorzitter van Dindoa) de jonge Van der Beek aan om maar te gaan korfballen. Een jaartje later komt Netty de gelederen versterken, terwijl daarna Anton jr. en Margriet naam gaan maken bij Dindoa. Alle vier hebben ze het niet alleen tot het eerste team gebracht, maar ook in menig ander opzicht hun steentje bijgedragen aan de organisatie en de opbouw van de Ermelose korfbalvereniging.
De zoons Ronald en Johan kiezen voor voetbal en maken furore bij DVS’33. Van de 15 kleinkinderen spelen er vijf korfbal, Jorinde en Jonathan bij Dindoa, Niels, Jelmer en Sanne bij Unitas. Dat ze elkaar regelmatig in competitieverband tegenkomen, heeft in het clubblad van Dindoa, de Blauwwitter, al eens een vergelijking met de Hoekse en Kabeljauwse twisten opgeleverd.
Even wennen
“Het was eerste wel even wennen, dat korfbal’’, bekent de 74-jarige gepensioneerde beroepsmilitair.’’ Twintig jaar diende hij vanuit Arnhem het Wapen der Koninklijke Marechaussee, voor in 1966 de vrijwillige overstap naar de landmacht werd gemaakt met als gevolg de vestiging in Ermelo. “In Arnhem was korfbal totaal niet in beeld’’, vervolgt hij, “daar ging ik met de jongens regelmatig bij de zaterdagamateurvereniging ESA kijken. Niet alleen omdat we het leuk vonden, maar voor mijn vrouw was het ook wel lekker, als dat manvolk eventjes de deur uit was’’, zegt hij met een twinkeling in zijn ogen.
In Ermelo wordt hij in 1973 uit een dubbeltal, die luxe kende men toen nog, gekozen tot bestuurslid. “We vonden het heel gewoon dat we meehielpen bij de vereniging waar onze kinderen lid van waren’’, verklaart het echtpaar Van der Beek. Dat het meehelpen de proporties zou gaan aannemen, waarop ze thans kunnen terugzien, konden zij destijds niet vermoeden. “Achteraf vragen wij ons nog regelmatig af, waar wij de tijd vandaan hebben gehaald’’, klinkt het uit beider mond. Dat Anton in 1984 wordt benoemd tot Lid van Verdienste van Dindoa heeft hem enigszins verbaasd. “Dat hadden er veel meer moeten zijn. Ik heb me regelmatig afgevraagd, waarom alleen ik’’, klinkt het bescheiden.
Propaganda
Na drie jaar gewoon bestuurslid, wordt Anton secretaris, weer twee jaar later voorzitter, een functie die hij één jaar bekleedt. Als hij na zes jaar uit het bestuur gaat, wordt hem gevraagd, of hij misschien nog iets anders binnen de vereniging wil doen. Men wil een propaganda-commissie instellen en omdat Van der Beek inmiddels de dienst heeft verlaten en dus ook overdag tijd heeft, stemt hij in met het verzoek. “Ik heb alleen wel gevraagd, of er iemand bij kon, want het is veel beter als je zulke dingen niet alleen doet.’’
Samen met Rien van Duin start Van der Beek de commissie Voorlichting, Publiciteit en Propaganda op. Onder de paraplu van deze commissie wordt het al sinds 1966 georganiseerde Schoolkorfbaltoernooi gebracht. Op initiatief van Rien van Duin worden de activiteiten uitgebreid met een Sport- en Spelmiddag voor de jongste schoolkinderen en een Stratentoernooi voor volwassenen. Naar al deze jaarlijks terugkerende evenementen wordt tot op de dag van vandaag door velen verlangend uitgekeken.
Steun
Gedurende een lange reeks van jaren is Anton van der Beek de drijvende kracht achter deze activiteiten. Dat hij daarbij de steun van zijn vrouw heeft gehad, mag niet onvermeld blijven. “Het grote voorbeeld dat ik bij alles had, was dat mijn vrouw veel heeft meegeholpen’’, benadrukt Van der Beek. Duizenden folders en stickers zijn in die jaren door haar vingers gegaan. Tienduizenden brieven zijn gevouwen een gebundeld voor de schoolkinderen die aan de evenementen deelnamen. Herkenningstekens voor de groepjes kinderen van de spelmiddagen worden door mevrouw van der Beek eigenhandig vervaardigd.
“Wat dat betreft is het tegenwoordig met de moderne hulpmiddelen een stuk gemakkelijker, maar ik heb altijd met liefde gedaan. Het programmaboekje voor het Schoolkorfbaltoernooi werd eerst helemaal met de hand geschreven en vervolgens door anderen getypt en gestencild. Nu staat alles in de computer en hoeven er per jaar maar een paar dingen te worden aangepast. Hetzelfde geldt voor de rollen behang waar wij de wedstrijdschema’s op schreven. Die komen nu kant en klaar uit de printer’’, aldus Sina van der Beek.
