Deel 2: Hoe een gewone vent Dindoa Ermelo wil laten presteren

Nico Middelbos en Marleen Brouwer verruilen evenals Hans Olofsen vorig seizoen Unitas voor Dindoa.
Nico Middelbos en Marleen Brouwer verruilen evenals Hans Olofsen vorig seizoen Unitas voor Dindoa.
Foto: archief Louis Godschalk

In de 117e aflevering van de Ermelose sportartikelen uit de oude doos een interview in twee delen met Dindoa-trainer Frans Aartsen van donderdag 6 augustus 1998. Vandaag deel 1, klik HIER voor deel 1.

Door Bram Burggraaff.

Graag doorgaan
Frans Aartsen wil graag doorgaan bij Dindoa, maar heeft daar wel enkele voorwaarden aan verbonden. Eén daarvan is dat hij zijn handen vrij wil hebben als het gaat om het aantrekken van nieuwe spelers, een verschijnsel dat ook in de korfbalwereld opgang doet, zeker als het niveau waarop men speelt steeds hoger wordt. Aartsen: “Ik vond de selectie wat aan de smalle kant, maar wilde ook graag duidelijkheid. Daarom heb ik eerst de spelers gepolst hoe men daar tegenover staat. Dat bleek niet afwijzend te zijn.’’

Omslag naar prestatiekorfbal
Ook het bestuur stond open voor zijn ideeën hierover. Louis Godschalk: “Op de laatste ledenvergadering is ingestemd met de omslag naar prestatiekorfbal, die Dindoa al een tijdje bezig was te maken. Daarin past ook het vragen van andere spelers. Zij krijgen zo de mogelijkheid om zich te kunnen ontplooien op een hoger niveau dan bij hun eigen vereniging mogelijk is, zodat niet alleen Dindoa ervan profiteert, maar ook zij zelf.’’ Als voorbeeld hoe het andersom ook kan, noemt hij Karianne Jonker die twee jaar geleden vanuit de Dindoa-junioren door Frans Aartsen (!) naar De Meeuwen is gehaald en daar nu in het eerste team op Overgangsklasseniveau en volgend seizoen zelfs in de Hoofdklasse speelt.

Niet te krampachtig me omgaan
“Je moet daar dus niet te krampachtig mee omgaat,’’ vindt Godschalk, “zulke dingen gebeuren nu éénmaal, het hoort er allemaal bij, maar wij missen haar natuurlijk wel. Eén ding moet echter duidelijk zijn, dat is dat Dindoa niet voelt voor een financiële vergoeding. De spelers moeten voor de vereniging willen komen. Als voorbeeld wordt Hans Olofsen genoemd die vorig jaar Unitas verruilde voor Dindoa. Olofsen zelf: “Ik wilde graag op eerste klasse niveau blijven spelen en hoop nog op een jaartje Overgangsklasse. Bij Dindoa zag ik daar meer mogelijkheden voor dan bij mijn oude club. Daarom heb ik bewust deze keuze gemaakt.’’ Zijn voorbeeld wordt dit jaar gevolgd door Nico Middelbos en Marleen Brouwer, die ook het komende jaar het oranje shirt verwisselen voor het blauwe van Dindoa. In een kennismakingsgesprek met de totale selectie verklaarden zij allebei erg veel zin te hebben om bij de Ermelose vereniging aan de slag te gaan.

Alleen topkorfbal?
Betekent dit alles nu dat bij Dindoa de gezelligheid is verdwenen en dat alleen maar aan topkorfbal wordt gedacht? Volstrekt niet. De evenementencommissie draait nog steeds op volle toeren en de Dindoateams zijn op alle niveaus is de afdeling Midden-Nederland actief. Enige tijd geleden is door de ledenvergadering een sporttechnisch beleidsplan aangenomen, waardoor de weg is geopend om te komen tot prestatiegericht korfbal. Dat heeft een tweeledige betekenis. Enerzijds betekent het dat getracht wordt om met de selectieteams op een zo hoog mogelijk niveau te korfballen en daarvoor ook het juiste klimaat te scheppen. Bijvoorbeeld door het aantrekken van gekwalificeerde trainers en begeleiders, medische voorzieningen, faciliteiten voor selectieteams en noem maar op. Anderzijds wil Dindoa ook voorwaarden scheppen dat spelers die niet in selectieteams uitkomen op hun eigen niveau zo goed mogelijke prestaties kunnen leveren met behoud van het plezier in de sport. Twee sporen dus die moeten bewijzen dat prestatiedrang en gezelligheid samen kunnen gaan. Voorzitter Leendert van den Berg: “Het zal er met name om moeten gaan dat uit elk team de best mogelijke prestatie wordt gehaald en dat iedereen de kans krijgt om met de eigen mogelijkheden lekker te kunnen korfballen en zo dus ook plezier en zijn of haar sport blijft beleven.’’

Niet uit de losse pols
Zoals van Dindoa bekend mag worden verondersteld, zijn al deze plannen niet uit de losse pols opgezet. “Om onze idealen werkelijkheid te laten worden, is een nieuwe organisatiestructuur opgezet’’, aldus de Dindoa-preses die vervolgt: er is gekozen voor een Sporttechnische Commissie die verantwoordelijk is voor het uitwerken van het beleid. Daaronder functioneren de Technische Commissie Senioren en de Technische Commissie Jeugd die verantwoordelijk zijn voor de uitvoering van het uitgewerkte beleid. De laatste twee commissies hebben een afgevaardigde in de Sporttechnische Commissie, waarin verder ook één of meer gekwalificeerde trainers zitting hebben. Op deze wijze wil Dindoa de hele jeugdopleiding op een hoger plan brengen. De aanwezige talenten moeten zich verder kunnen ontplooien, want in de D- en E-jeugd staan ze nu al te trappelen van ongeduld om hogerop te kunnen spelen. Het gaat daarbij niet alleen om de selectieteams maar om alle jeugdteams.’’

Seizoen 1998-1999
Het eerste team van Dindoa zal volgend seizoen moeten bewijzen dat de prestatie van het afgelopen jaar geen éénmalige bevlieging was. Met de komst van Nico Middelbos en Marleen Brouwer en de terugkeer van twee ‘oude getrouwen’ Dindoaspelers Mark Siderius en Heleen Schouten versterkt de club zich in de breedte. Samen met Corrine Derksen, Inge Franke, Anke Hamstra, Saskia van Marle, Judith Sikkema, Leanne van Vuure, Margriet de With, Christian Bosman, Dennis Bouthoorn, Hans Duifhuizen, Mark Hamstra, Martijn Malie, Hans Olofsen en Lennart Stolte vormen zij een gezelschap van 18 geselecteerde spelers waaruit de hoogste twee teams worden samengesteld. Dindoa 1 zal dan uit acht en Dindoa 2 uit tien personen bestaan. Hierdoor kunnen er steeds twee wisselspelers met het eerste mee, een eis die Frans Aartsen aan de selectie heeft gesteld. Nu zowel het eerste als het tweede hebben bewezen bovenin hun klasse te kunnen meedraaien, wil hij met zijn spelersgroep volop de strijd om de titels aangaan.

Zwaar seizoen
Het zal vanwege die doelstelling en de hoge verwachtingen een zwaar seizoen worden, ook omdat Dindoa inmiddels geen onbekende meer is op de vaderlandse korfbalvelden. Niemand wil meer in de grauwe middenmoot meedoen. “Eén van de redenen dat ik naar Dindoa ben gekomen is dat ik kampioen wil worden’’, aldus een strijdlustige Nico Middelbos die zich bij Unitas al onderscheidde door zijn nimmer aflatende inzet. Wat dat betreft zijn Brouwer en hij geen onbekenden voor Dindoa. Tijdens de laatste ontmoeting van de twee clubs in de competitie waren zij goed voor 11 van de 18 doelpunten.

Voorbereiding
Vanaf 18 augustus 1998 begint een gedegen voorbereiding op het nieuwe seizoen met veel oefenwedstrijden. Ook staat van vrijdag 28 augustus tot en met zaterdag 29 augustus een ‘trainingsweekend’ in Friesland op het programma. Tijdens de start van de competitie op zaterdag 5 september zullen er twee Ermelose teams op het veld staan waar men van Zuid-Holland tot in Groningen rekening mee zal moeten houden. Het afgelopen seizoen was een overgangsjaar. Zou het Dindoa lukken om in het komend seizoen de Overgangsklasse te bereiken? De kwaliteit is er, de faciliteiten zijn er, de daad is nu aan de spelers, want zij zullen het tenslotte moeten doen.
(bron: clubblad Dindoa / Louis Godschalk)

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen