In de zevende ronde van de interne competitie van het Veluws Schaakgenootschap Ermelo (VSG) werd dinsdagavond 9 november volop strijd geleverd. Slecht één van de elf ontmoetingen eindige in remise en dat was in de partij van Olaf Vlieger, de nummer twee tegen Onno Wolters, de nummer vier op de ranglijst.
Van Bram Burggraaff.
Tegenover een toren
Direct na de opening ruilde Vlieger stukken af, zodat een eindspel ontstond, waarin hij een paard en twee pionnen had tegenover een toren. Verder hadden beide spelers een loper en nog wat pionnen. Na nog een afruil bleek de stelling remise te zijn.
Ruim dertig zetten
Koploper Sape Westra en nummer drie, Jan Lambrechts speelden voor de zoveelste keer een Siciliaanse opening. Dit keer werd het een tactisch gevecht om de heerschappij van veld d5. Pas na ruim dertig zetten werd duidelijk dat Westra dit gevecht zou gaan winnen. Een licht voordeel werd door hem vakkundig omgezet in winst.
Weinig speelruimte
Ralf van den Burg moest de zich taai verdedigende Rob Hollmann zien te verschalken. Hollmann had weinig speelruimte voor zijn stukken en zag gelaten toe hoe wit zijn stelling verbeterde. In tijdnood en met een pion achterstand dacht Rob een stuk te kunnen winnen. Hij kwam echter bedrogen uit en bleek na twee zetten mat te staan.
Te voorbarig
Bas West wist een te voorbarige paardzet van Henri Bosch te benutten. Hij verkreeg een ontwikkelingsvoorsprong en won daarna met zijn dame zoveel materiaal dat zwart het opgaf. Ferry Lunek ziet zijn schaakpartijen vaak positief in, wat soms klopt, maar regelmatig leidt tot een iets te licht opvatten van sterksten en zwaktes.
Glorieus vervolg
Zo ook in zijn partij tegen Willem Booy. Nadat Lunek met licht voordeel uit de opening kwam, zag hij goede kansen op een glorieus vervolg. Zijn plan bleek echter een aantal onvoorziene risico’s te herbergen; hij bleef een toren achter en verloor.
Kranig
Henk van Rijssen strafte en fout van Margriet Martensen af en won een kwaliteit. Martensen weerde zich daarna nog kranig en wit moest voortdurend rekening houden met een dreigende zwarte loper. Uiteindelijk gaf de toenemende druk van Henk op de stelling van Margriet toch de doorslag.
Iets te afwachtend
Ronald Bieringa mocht het opnemen tegen het nieuwe lid Noël Bovens. Bieringa zetten de opening iets te afwachtend op, waardoor zwart het initiatief naar zich toe kon trekken. Toen Bovens na lang manoeuvreren een pion won en zijn voordeel behield, maakte hij het daarna vakkundig af.
Foutje
Julian Bruinink maakte tegen Cees Doets in een ietwat voordelige stelling een foutje en verloor een pion. Doets speelde dit kleine voordeel daarna uit tot winst. Peter van Geel overzag de verdedigingsmogelijkheden van Wido Sparling. Hij ruilde een toren tegen een loper in de veronderstelling hierdoor goede kansen te krijgen. Sparling toonde aan dat hij zijn verdediging op orde had en won.
Spannende Spaanse partij
Jo Wolters en Gerard de Hoop speelden een spannende Spaanse partij. De spelers toonden eens temeer aan dat het centrum het belangrijkste gebied van het schaakbord is; degene met de meeste invloed daarop heeft meestal voordeel. Zo ook in deze partij; De Hoop bouwde zijn stelling goed op. richtte zijn stukken op het centrum en won vervolgens de partij.
Behoedzame opening
Jeugdlid Mikael Pluister speelde zijn eerste partij na ruim 1½ jaar in de interne competitie en dat was duidelijk te merken. Na een behoedzame opening overzag hij de dreiging die Bart Schultz in de stelling had gevlochten en verloor een stuk. Toen hij daarna ook nog een kwaliteit verloor, was verdedigen zijn enige optie. Doordat Schultz de druk opvoerde, moest Mikael zich gewonnen geven.
