Ermelo is opgewekte 100-jarige rijker

Een eeuw oud worden en daarnaast drieënzeventig jaar heel gelukkig getrouwd met Lies Boterhoek.

Bijdrage van Tineke Idema

We hebben het over Gerrit Burggraaf die zaterdag 16 november honderd jaar hoopt te worden. De bewoner van Serviceflat Croonenburg krijgt een feestelijke middag aangeboden van het Croonenburg-bestuur. De jubilaris vindt het "mooi maar ook vermoeiend”.

Vooraf komt burgemeester André Baars langs om de eeuweling te feliciteren. Baars is de derde burgemeester van Ermelo die Burggraaf komt feliciteren en hij kijkt er naar uit: “Het is een goeie burgemeester die meeleeft met zijn burgers”.

Burggraaf wordt in 1913 in Vinkeveen geboren als een zondagskind. Na zes jaar lagere school begint voor de elfjarige Gerrit zijn werkzame leven op de tuinderij van ‘ome Kobus’. Met de tweede baan ‘melkboer’ moet Gerrit na twaalf weken stoppen van de arbeidsinspectie omdat hij nog geen veertien jaar is. Vervolgens kan hij wel zonder problemen aan de slag bij een boer. Als Gerrit op een dag gier moet uitrijden maakt het paard een misstap en valt de twaalfjarige in de gier. Hij moet zich wassen in een bak koud water want een douche is er nog niet. Is hij veertien dan begint zijn werk op een scheepswerf.

Op de vrije zaterdag of zondag is er tijd om te voetballen bij NFC Amstelveen. Na vijf en halve maand dienstplicht bij de pontonniers/genie in Dordrecht gaat Gerrit varen op een sleepboot. Dit is het begin van bijna een leven lang varen, eerst alleen, later met Lies en de drie kinderen. Burggraaf vaart als kapitein op verschillende sleepboten, vanaf 1935 als eigenaar. Aan de wand is een foto van sleepboot ‘Elise’ een stille getuige. Burggraaf heeft voor de Nederlandse regering gevaren en in de oorlog verzorgde hij voedseltransporten.

Angst en honger

Na dolle dinsdag moeten Gerrit, Lies die een tweede kind verwacht en zoon Arie onderduiken in een kapotte boot die is verstopt in de Bolswardervaart. Het echtpaar heeft veel angst doorstaan in de oorlog en veel honger gezien. Na de oorlog vervolgt de honderdjarige zijn sleepcarrière. Als Gerrit kan werken aan de Zuiderzeewerken, moet Lies met de kinderen aan de wal blijven. Gezinnen aan boord is niet toegestaan. In juli 1947 ligt Gerrit in Straatsburg en krijgt via een telegram te horen dat Lies is bevallen van dochter Margriet.

Wegens ziekte van Margriet moet de familie in 1948 een huis aan de wal zoeken. De sleepboot fungeert tijdelijk als directieboot en Gerrit krijgt veel bekende mensen van radio, tv, maar ook dominees en pastoors aan boord en ontmoet zelfs Prins Bernhard en Koningin Juliana.

In 1961 koopt echtpaar Burggraaf bungalowpark Sneeuwwitje, knapt het op en bouwt er een zwembad en kantine op. Op negenenzestigjarige leeftijd koopt Burggraaf nog een computer. Even later pakt hij de hobby postduiven fokken op, gaat er mee vliegen en wint vele prijzen. Als Burggraaf vijfenzeventig jaar is verkoopt hij Bungalowpark Sneeuwwitje aan zoon Arie. Hiermee komt een einde aan een werkzaam leven van vierenzestig jaar. Kom daar vandaag aan de dag nog eens om.

Sinds twee weken gaat Burggraaf vier dagen in de week naar Sonnevanck: “Het gaat heel goed. Ik doe daar diverse sporten zoals fietsen en de rekstok. Ook krijg ik fysiotherapie en doe aan handenarbeid. Ik doe altijd mijn best want ik ben wel een beetje groots”. Mevrouw lacht en terwijl ze liefdevol haar man over het hoofd strijkt zegt ze: “Nu kan ik fijn weer koersballen. Hij is nog altijd erg lief en dankbaar. Alle verzorgers zijn gek met hem”. Vanuit zijn heerlijke relaxstoel laat de honderdjarige weten: “Het is heel gezellig op Sonnevanck. Ze doen erg hun best. Maar het valt niet mee om doof te zijn en ik zie ook steeds minder. Maar ik heb nog wel plezier in het leven”.