Deel 16: Hoe gaat het nu met Renate Goossensen die geëmigreerd is naar Frankrijk?

Al voordat wij het land uit waren, ontvingen wij enkele berichten dat het onverantwoord is en egoïstisch dat we de kinderen dit aandoen. Waar halen de mensen toch de brutaliteit vandaan om ondernemende en avontuurlijke mensen zo te veroordelen. Met dit soort uitspraken worden miljoenen expats over de hele wereld in één klap voor gek verklaard. Wij vinden dat we onze kinderen juist wereldwijs maken en ook andere kanten van deze mooie wereld laten zien. Culturen waar mensen elkaar met respect behandelen, waar compassie en naastenliefde normaal is.

Toen ik nog in Nederland woonde had ik al regelmatig last van het roddelcircuit in mijn beroep als dansdocent. Toen Bart en ik net bij elkaar waren werd er zelfs tegen Bart gezegd dat die moest uitkijken met een publiekelijk persoon zoals ik. Maar zelfs op 1200 km afstand weet de negatieve tamtam ons te bereiken. Inmiddels gaan we door het leven als de ongelukkige familie die is geëmigreerd en vraagt men zich af wanneer we weer terugkomen naar Nederland. Hoezo? Alleen maar doordat we hebben meegedeeld dat we gaan verhuizen? Erg kortzichtig zeg ik zelf.

Het doet wat met mij als ik dit soort verhalen hoor. Het maakt me boos, maar tegelijkertijd ook best verdrietig. Ik ben nou eenmaal een gevoelig persoon, of het nou gaat om een roddel of om een verwachting die de ander van jou heeft en die je niet kan waarmaken. Het doet iets in mij waar ik moeilijk mee overweg kan. Dus hoe hier te dealen?

Ik dacht altijd dat ik sterk in mijn schoenen stond, maar doordat ik nu in Frankrijk woon voel ik dat ik mezelf meer moet gaan ontwikkelen. En doordat dit soort dingen over ons worden gezegd zie je een groot verschil in hoe ik hier op reageer of Bart, noem het levenservaring. Ik las laatst een stuk tekst waarin stond; 'De relatie met de ander gaat niet alleen via de relatie met die ander, de relatie met de ander gaat vooral via de relatie tussen jou en jezelf' .

En ook al wonen we in Frankrijk, Nederland of in een hutje op de hei, het is mijn reis, het is de reis van ons gezin, de reis die we met onszelf maken, waarbij we nieuwe ervaringen opdoen en dat ons op een ander niveau brengt om nieuwe ontwikkelingen te gaan meemaken. Halleluja, ik ben er zo ontzettend blij mee! En nee, het is niet de juiste plek voor ons hier op de heuvel, maar dat neemt niet weg dat wij in een jaar tijd zoveel mooie dingen hebben mogen mee maken, zoveel lieve mensen hebben mogen ontmoeten en ons zoveel sterker heeft gemaakt op onze eigen ontdekkingsreis! Amen?

En op mijn eigen ontdekkingsreis ben ik nu mevrouw Souwerbren. Je suis tres heureux. Iedere avond val ik in slaap met de lieve woorden van Bart; 'Welterusten madame Souwerbren, J’adore'.

Over de Franse taal gesproken, het gaat me steeds beter af. Vorige week een goed gesprek gehad met Philippe en Laurence. Natuurlijk werd er google translate gebruikt, maar er werd tijdens de lunch met mij veel bij gekletst. Ik droom af en toe zelfs in het Frans. Het leven in Frankrijk vind ik heerlijk, alleen ga ik nu toch echt als een Hollander beginnen over het weer!

Wat is het hier vies heet! De Franse mussen vallen bijna van het dak, de paarden eten dagelijks dor gras, het zwembad voelt lauw aan, klussen buiten kunnen niet gedaan worden en we sluiten onszelf in de middag binnen op. De hoge temperaturen doen ons ook beseffen dat wij toch teruggaan. Haha, nee niet naar Nederland, maar wel meer naar de Nederlandse temperaturen, maar dan in Frankrijk.

Wij hopen dat de verkoop van ons huis vlot gaat verlopen, zodat wij ons kunnen richten op een andere mooie plek, en waar we gelijk kunnen gaan beginnen met mensen in herstel. Met de coaching gesprekken die we doen en met de aanvragen die er worden gedaan kunnen wij bijna niet wachten om van start te gaan. Maar nog eventjes geduld. Er staan bezoeken gepland in augustus, dus laat de koper maar binnenlopen. Tot die tijd zitten we natuurlijk niet stil en brengen we het huis in topconditie.

Afgelopen drie weken zijn mijn ouders hier geweest en ben ik blij met de hulp die we hebben gekregen. Ik kon namelijk geen luik meer zien en mijn vader heeft dit overgenomen. Bijna alles hangt weer aan het huis in de felle zon, zo kunnen we volgend jaar weer opnieuw beginnen?. Over mijn vader gesproken, nee hij heeft geen zonnesteek opgelopen, maar hij heeft zelfs op het paard gezeten! Hoe trots kan je zijn op je vader!

Nog even terugkomend op de persoonlijke ontwikkeling. Ik ben blij dat Bart me hierin vrij laat. Ook al heeft hij mij een duwtje in de rug moeten geven, of eerlijk gezegd een schop onder mijn kont. Ik ben blij dat ik dit op 38-jarige leeftijd mag mee maken, hier op dit moment.

Afgelopen week vertelde ik tijdens een coaching gesprek dat ik ook nog enkele angsten heb. En dat deze angsten iedere keer weer terug komen. Maar nu kan ik zeggen; 'Ik wil niet leven in angst'. En ook al vind ik het spannend om bepaalde angsten aan te gaan, ik ben er toch echt mee begonnen. Ik zal mijn angst omarmen en bedanken dat het er is, want daardoor kan ik verder ontwikkelen! En al lopend met Beer vanochtend in het bos, het bos waar wij iedere avond de zwijnen horen schreeuwen, en ik zong keihard; 'Ik ben niet bang voor de wilde zwijnen in het bos in het bos, ik ben niet bang voor de wilde zwijnen in het bos…'.

Bisous Renate Goossensen-Souwerbren?