Column Henny Kreeft: 'Bomen zijn zorgpunt voor de raad'

Column Henny Kreeft: 'Bomen zijn zorgpunt voor de raad'.

Dit heb ik altijd graag willen horen,dat de bomen een zorgpunt voor de raad zijn. Dat betekent dus dat er toch een groen hart is bij de Ermelose raad. Mogelijk wel klein, maar toch, men heeft gevoel voor ons groen. En dat zou meer moeten gebeuren. Niet meer zomaar kappen en weer gaan bouwen, maar een keer logisch nadenken over het dure groen in ons leven.

Nu kom ik zelf uit een klein Brabants dorp.De eerste jaren woonde ik in een wijk dat voor de helft was omgeven door een bos en voor de andere helft door wuivende korenvelden en aardappel bouwgrond. De wijk had een ehhh … ‘minder goede naam’ in het dorp. Ten eerste de mensen die er woonden waren algemeen bekend, niet rijk, sommige ook bekend omdat organisaties deze personen in de gaten hielden, zoals de belastingdienst en politie. En aan de andere kant stond de wijk bekend als de huizen van de vrouwen van de Duitse bezetters in de Tweede Wereldoorlog.

Maar wij, en zeker de kinderen,waren blij en gehecht aan wijk en aan elkaar. Mijn gevoel gaf me aan dat het ook altijd goed ging tussen de ouderen van de wijk aan het pleintje met veel gras. Als ik kind heb ik ooit last gehad van een astmatische bronchitis en dan word je naar een ziekenhuis achtige omgeving gestuurd, midden in het bos bij Breda. Daar ben ik dus opgeknapt.

En dat bedoel ik dusmet dat we trots moeten zijn op onze bomen in het land, op het groen in onze omgeving, op de dieren in onze omgeving. En dan krijg je te horen dat er vele honderden grote grazers teveel bij de Oostvaardersplassen zijn en domweg afgemaakt moeten worden. Over een hart voor onze natuur, voor onze omgeving gesproken.

Ik zag hier in de lokale media een foto met bomen,die over de foto krioelden. Eerst komt een deel boven de grond, dan er weer in om verderop er weer uit te komen. Als ik in de raad van Ermelo zou zitten, dan zou ik met name dat stukje Ermelo zo snel mogelijk op de lijst van Natuurmonumenten zien te krijgen.

Het artikel erbij lezend,zag ik dat honderdzeventig bomen gekapt moeten gaan worden. Oh, wacht even, 170 bomen! Dat is bijna een bos en dat gaat men kappen voor de realisering van de plannen rond De Hooge Riet. En dan weet men nog te melden dat van die 170 bomen er maar voor 100 - hoe klinkt dat - een kapvergunning nodig is en dus gecompenseerd moeten worden.

Gevoelsmatig,denkend aan mijn jeugd, zeg ik, dat het een schande is dat er wederom zo’n 170 bomen gekapt moeten gaan worden. We zouden trots moeten zijn op ons groen. Maar ja, ik kan wel blijven roepen. Als niemand luistert, dan sta ik dus weer in mezelf te praten. Och ja, zult u denken, dat zal niet de eerste keer zijn. Dat klopt, maar de natuur gaat me aan het hart. En dat is de waarheid!

Henny A.J. Kreeft

Onafhankelijke Burger Journalistiek