Deel 31: Renate Goossensen: 'Mijn laatste blog uit Frankrijk'

Dat Renate Goossensen twee jaar terug vanuit Ermelo ging emigreren naar Frankrijk samen met Bart en kinderen Jaya en Tara en de honden, was voor veel mensen een complete verrassing. Zij houdt ons echter graag op de hoogte van het reilen en zeilen van de nieuwe start! In deel 24 vertelde Renate over de terugkeer naar Nederland. Vandaag in deel 31 vertelt Renate over haar kwetsbaarheid.

Met mijn billen bloot…

Hartelijk dank!

Daar gaat die dan, mijn langste blog tot nu toe! De afgelopen twee jaar heb ik me regelmatig kwetsbaar opgesteld in mijn blogs. Ik schreef vanuit mijn hart. Om eerlijk te kunnen schrijven over bepaalde onderwerpen, heb ik geprobeerd om persoonlijke taboes te doorbreken, angsten te benoemen en alles wat mij hier bezighield op te schrijven. Al jullie positieve lieve reacties stimuleerden en motiveerden mij om door te gaan, lieve mensen hartelijk dank hiervoor!

Terug in Nederland

Over enkele dagen ben ik terug in Nederland, aan de wandel met een aantal van jullie dames! In verbinding komen met elkaar. Jullie hebben veel over mij kunnen lezen en jezelf misschien wel herkend in bepaalde onderwerpen, want zo hebben we allemaal wat natuurlijk. Af en toe kreeg ik ook wel is te horen; ‘Zo jij durft’, maar door mijn stem te laten horen, te praten vanuit mijn hart, door te vertellen wat me bezighoudt, door met de billen bloot te gaan kom ik als vrouw stap voor stap verder op het pad wat ik bewandel en wat ik wil bereiken, op mijn eigen tempo. Dit was mijn avontuurlijke pad in Frankrijk en het heeft een reden gehad dat dit moest gebeuren.

Nieuwe uitdagingen

Laat ik nogmaals met mijn billen bloot gaan. Mijn terugkomst naar Nederland geeft me gelijk nieuwe uitdagingen. Het lijkt wel een soort van ontdekkingsreis. Wat ga ik met mijn schrijven doen, gecombineerd met wandelen? En alle nieuwe ontdekkingen die ik heb gedaan sinds ik in de overgang ben gekomen. De remigratie, verlies, grenzen aangeven, mezelf vrouw kunnen voelen met al mijn ups en downs. Genoeg om over na te denken en te schrijven en te delen tijdens de wandelingen.

Danswereld

Ik kom vanuit de danswereld waarin ik hoge drempels heb ervaren, waarin ik een fijne dansschool had en vele jonge mensen heb mogen helpen om te leren staan voor wie ze zijn! En nu ervaar ik een nieuwe stroming in mijn bestaan in aanloop naar de remigratie terug naar Nederland.

Meeste likes en reacties

Ik hou van visualiseren. Mijn gedachtes deel ik vaak met Bart en komen in mijn notitieboekjes die vaak op tafel te liggen, en schrijf of teken ik vaak uit wat er aan ideeën in mijn hoofd zitten. Zo heb ik mijn terugkeer naar Nederland ook gevisualiseerd en staan er mooie ideeën op papier. En dames, daar horen jullie toch echt bij! Terugkijkend naar de blogs die ik heb geschreven kreeg ik de meeste likes en reacties op verhalen waar ik met mijn billen bloot ging. Hoe spannend het voor mij was om bepaalde dingen te delen, zo kreeg ik mooie reacties van jullie waarin ik jullie herkenning terugkreeg. En terwijl ik naar jullie schreef en de waarheid deelde over mijn gevoelens merkte ik aan de reacties van jullie dat mijn gevoelens niet zo heel anders waren dan de reactie die jij daar mij op gaf.

Weer in Ermelo

In verbinding, ik hier in France en jullie in Nederland. Aan de fysieke afstand Frankrijk - Ermelo gaat dus een eind komen. Binnenkort woon ik weer in Ermelo! Er borrelen ideeën in mij op om mooie activiteiten te gaan organiseren vanuit mijn ´ondernemers´ hart. Vanuit gedrevenheid en vooral ook uit passie.

Wat ik wil bereiken?

Wat ik wil bereiken? Ik luister naar mijn hart. Ik heb als doel vrouwen in beweging te krijgen met body en mind. Om jou te motiveren en te inspireren. En dat op een laagdrempelige manier wat toegankelijk is voor iedere vrouw. Sorry mannen, ik richt me misschien wel op jouw mooie vrouw die naast je zit en die een stok achter de deur nodig heeft. Voor jou als vrouw die het wil volhouden, die meer in balans wil komen. Vaak moet je daarvoor uit balans zijn geweest om toch een ander pad te gaan kiezen i.p.v. de strijd aan te gaan met die grote obstakels in je hoofd. Misschien wel die veel te dure sportschool waar je een super abonnement op hebt genomen en waar je maar 1x in de maand komt en uit schaamte niet meer durft te komen. Een dilemma wat al bestaat sinds de sportschool bestaat.

Voor jezelf

Ik wil meer vrouwen bereiken en activeren om samen mee te gaan wandelen, misschien wel voor jou het onbekende spannende pad waar je naar verlangt en de stap niet neemt omdat de drempel jou te hoog is, het lidmaatschap te duur is, uit onzekerheid of schaamte of welke gedachtes er ook in je hoofd omgaan. Wandelen, de meeste vrouwen kunnen het, we hebben het geleerd aan de hand van onze ouders. We kunnen ieder pad kiezen wat we willen maar zijn we vaak te druk, te moe of rennen we onze benen uit het lijf om maar te voldoen aan de ander, voor het gezin, voor wat dan ook! Trek die schoenen nu is voor jezelf aan, het is tijd voor jou om je goed en waardevol te voelen. En mag het spannend zijn? JA! Geen kwestie van tijd, maar prioriteit voor jezelf?

Beter en liever

Laatst hoorde ik iemand zeggen; ‘Ik heb een periode gehad dat ik niet lekker in mijn hoofd zat’, wauw wat een mooie woorden. Ik zei altijd; ‘Ik zit niet lekker in mijn vel.’ Hoezo zit ik niet lekker in mijn vel? Gisteren vertelde ik nog aan mijn man dat het wandelen en de sportoefeningen me zo goed doen en toonde met trots dat mijn huid strakker aanvoelt? Vel, wat een stom woord! Mijn lijf verdient meer dan dat. Ik zit dus af en toe niet lekker in mijn hoofd, dit klinkt al veel beter en liever.

Knap lastig

Liefde, respect, waardering we hebben het allemaal nodig, heel cliché allemaal zoals ik het nu schrijf. Maar ik voel dat ik dit nodig heb! Ik leer ook dat de liefde bij mezelf begint en dat ik dit aanga met hobbels en gaten op mijn pad. Want ook bij mij hangt een groot deel van mijn eigenwaarde af van de hoeveel likes ik wel of niet krijg, hoeveel vrouwen zich aanmelden, wat voor reacties ik krijg, pfff ik vind het soms echt een knap lastige maatschappij waarin we leven. We hebben niet in de hand wat ons overkomt, maar we hebben wel in hand hoe hier mee om te gaan.

Frankrijk is voorbij

De reis die ik 2,5 jaar heb gemaakt in het zuiden van Frankrijk sluit ik af. Frankrijk is voorbij, het mocht niet zo zijn, we konden het geluk hier niet vinden. Wat mensen er ook van vinden of wat voor reacties ik er ook op krijg. Het is heel simpel, ik pas hier niet, ik voel me hier niet thuis en dat heeft allemaal met Me, Myself and I te maken. Gelukkig kan ik terugkijken op de weg die ik heb bewandeld waarin ik vele ontwikkelingen bij mezelf heb mogen ontdekken. Hoe moeilijk mijn gedachtes en gevoelens ook waren, zo kreeg ik er ook mooie, helderende inzichten voor terug. Ontwikkelingen die ik heb kunnen ervaren. Het voelde vaak als een soort van zee, een eb en vloed aan gevoelens, waarvan ik niet eens wist dat ze in mij bestonden. En door dit ontdekt te hebben staan we straks misschien wel ook fysiek naast elkaar.

Laatste blog

Met deze laatste blog uit Frankrijk ga ik nog een keer met de billen bloot! Los van alle publiciteit die ik graag zou willen hebben kun je me ook helpen om me nog beter te laten voelen door dit bericht zoveel mogelijk te liken, te delen en louter positief op te reageren?

Voor meer informatie over de wandelgroepen kan je me altijd mailen: [email protected]

Ik ontmoet je graag! Bisous Renate