Dat Renate Goossensen twee jaar terug vanuit Ermelo ging emigreren naar Frankrijk samen met Bart en kinderen Jaya en Tara en de honden, was voor veel mensen een complete verrassing. Zij houdt ons echter graag op de hoogte van het reilen en zeilen van de nieuwe start! In deel 24 vertelde Renate over de terugkeer naar Nederland. Vandaag in deel 26 deelt Renate haar gevoelens over het fenomeen verveling.
Ik verveel me…
Langdurig saai gevoel
Ik zit aan tafel en ik verveel me! Vervelen, ik vind dit best een groot woord, maar heb het de afgelopen weken al vaak gezegd. Ik heb altijd wel wat te doen hier, maar het houdt op een gegeven moment ook een beetje op. Het voelt als een langdurig saai gevoel wat ik dus blijkbaar ‘vervelen’ noem, waardoor ik onder presteer in het kunnen waar mijn kwaliteiten liggen. En nu ik deze zin zo op schrijf, moet ik hem ook gelijk weer teruglezen om mijn eigen denkproces te kunnen begrijpen. Haha snappen jullie het?
Frustratie
Maar ja, wat is mijn gevoel van saaiheid? Ben ik me daadwerkelijk aan het vervelen? Nee, absoluut niet! Ik wandel, ik speel met de honden, ik heb een jaar lang aan mijn boek gewerkt, ik hou van koken en zijn we druk met onze remigratie. Maar toch uit deze vervelening zich in frustratie en een down gevoel. Misschien moet ik de verveling iets meer toelaten in plaats van ertegenaan te vechten, meer deze momenten koesteren, gewoon er zijn op dat moment hoe ik me voel.
Gemis aan prikkels
Verveling, het is vervelend en ik voel me verveeld! Oké, hoe hier mee te dealen? Volgende maand word ik 39 jaar en kan ik terugkijken op een jaar met pieken en dalen. Ik heb het afgelopen jaar mijn leven invulling gegeven door eindelijk dat boek te gaan schrijven wat ik altijd al wilde. Ik heb mijn leven invulling gegeven door naar Frankrijk te gaan, ik hoef nooit tegen mezelf te zeggen; ‘Had ik het maar geprobeerd’. Mijn leven heeft zoveel meer invulling gekregen door Bart en de meiden! Misschien is het meer een gemis aan prikkels wat ik ervaar? En wat doe ik als ik onder prikkelt ben?
Wat doen jullie?
Lieve lezers, wat doen jullie aan deze saaiheid, onder prikkeling of hoe je het ook wil noemen. Je kan het verdrijven door voedsel, drank, sporten, ruzie maken, allemaal strategieën om maar niet te hoeven voelen. Neem nou een voorbeeld aan de dieren, hoe gaan de dieren om met saaiheid? Ervaren dieren überhaupt wel saaiheid? Ik denk het eerlijk gezegd niet, dieren ervaren rust en verstoring van rust. Dieren in het wild zijn natuurlijk altijd op hun hoede voor het gevaar, dus die hebben waarschijnlijk ook heel veel baat bij rust omdat ze altijd op scherp staan om te overleven. En ik wil op scherp staan om die saaiheid maar niet te hoeven voelen, dus ben ik ook aan het overleven.
Als een kip zonder kop
Neem nou onze lieve trouwe viervoeters, die gaan gewoon liggen en slapen tot dat ze te veel energie hebben en moeten ze weer ontladen. Na de ontlading is er weer rust, geen saaiheid maar gewoon rust! Ik zie dit om me heen gebeuren terwijl ik neurotisch bezig ben om mezelf bezig te moeten houden. To do lijstjes maken, schoonmaken, opruimen, weekplanningen maken. Waarom ga ik gewoon niet zitten en het gevoel wat ik ervaar er te laten zijn en te observeren in plaats van als een kip zonder kop rond blijf lopen om maar bezig te kunnen zijn. Ik ren eigenlijk continu weg voor het gevoel wat ik voel.
Prikkel, prikkel, prikkel
Prikkel, prikkel, prikkel echt een kwaal van de westerse wereld waarin we leven. Er zijn altijd prikkels rondom ons heen en is het vaak moeten, moeten, moeten. En dit is dus wat ik hier in Frankrijk heb mogen leren dat ik hier dus eigenlijk best wel heel erg knettergek van wordt. Het tegenovergestelde is waar ik het nu uit leer dat ik door de rust bij mezelf uit kom en dat vind ik blijkbaar niet fijn of spannend. En ben ik me eigenlijk niet aan het vervelen, omdat ik toch bezig blijf om maar niet over mijn gevoel na te hoeven denken. Jeetje wat een interessant zelf onderzoek… .
Moederziel alleen
Wij hebben een lange tijd met zijn vieren op de heuvel gewoond en is er weinig menselijk contact geweest. Dat maakte het voor mij best heel erg zwaar, dus vind ik het ook wel begrijpelijk dat ik weer meer prikkels wil, meer menselijk contact. Daar krijg ik ook weer energie van. Werken met mensen! Mijn leven een kleurrijke invulling geven, niet meer in Frankrijk, maar in Nederland. Ik heb daar nu alle tijd voor om hierover na te denken. De meiden zijn voor 10 dagen in Nederland, Bart is voor een paar dagen weg en zit ik moederziel alleen op de heuvel. Is het dan nu de tijd om me te gaan vervelen? Ik ga het aan en ik wens jullie ook allemaal heel veel verveling toe!
Bisous Renate
