Dat Renate Goossensen vanuit Ermelo ging emigreren naar Frankrijk samen met Bart en kinderen Jaya en Tara en de honden, was voor veel mensen een complete verrassing. Zij houdt ons echter graag op de hoogte van het reilen en zeilen van de nieuwe start! Vandaag deel 21. Klik HIER voor eerdere afleveringen.
Ik ben een grote voetbalfan geworden!
Irritante flapdrol
Nooit gedacht dat ik zo fanatiek zou zijn in het kijken van het WK. Maar ja, voor wie ben je dan? Eerlijk gezegd was het gezin verdeeld in twee kampen. De meiden stonden de Oranje leeuwen aan te moedigen en Bart en ik waren toch wel stiekem voor de jongens van Le Blue. Want zeg nou zelf dames, hebben jullie die leuke knappe koppen gezien in het Franse team? Neem nou Giroud met zijn diep blauwe ogen en mooie kaaklijn of MBappe met zijn smile van oor tot oor. Zonder gekheid we waren natuurlijk ook voor Nederland en wij zaten in een heerlijke situatie dat we meer kans hadden om de finale te bereiken. Twee teams die aan het strijden waren en die wij aan het aanmoedigen waren om die begeerde titel te krijgen en niet te vergeten de beker die voor maar liefst 250K is gemaakt in Italië. Maar helaas! Messi moest zo nodig winnen. Wat een irritante flapdrol. Wil er niemand mee kwetsen, maar hij verdient echt een mooie plek in het theater. Ik denk dat er genoeg woorden over hem zijn gezegd, maar het was één groot toneelspel, met Messi in de hoofdrol. Op het puntje van mijn stoel coachte ik de jongens van Oranje en le Blue er goed doorheen, volgens manlief.
Warme kerstdagen
Tussen alle wedstrijden door klusten we lekker door en zit het dak nu eindelijk dicht! Gelukkig maar, want wat is er veel regen gevallen de afgelopen dagen. Het is nu weer heerlijk zonnig weer. De kerstman (Pere Noël) had het maar heet, want de temperaturen liepen op naar 18 graden, warme kerstdagen dus voor ons. Nou ja eigenlijk maar één, want in Frankrijk vieren ze alleen kerst op 25 decembre.
Even zeiken
De dagen vliegen hier voorbij, voordat we het weten zitten we al weer in het nieuwe jaar. Over vliegen gesproken, de meiden zitten op dit moment in het vliegtuig richting Pays-Bas. Een weekje om bij vriendinnen en familie te zijn. Voor ons een weekje om weer wat dichter bij elkaar te komen. Ik wil echt niet zeiken, maar ga het toch lekker doen. We hebben weken achter elkaar gewerkt om het huis verkoop klaar te maken. Nu 25 bezichtigingen verder wordt het weleens tijd dat het huis verkocht gaat worden. Wat een rollercoaster aan emoties! Vandaag ook weer potentiële kopers over de vloer gehad. Ruim 2,5 uur later konden we ons huis weer in. En nu maar duimen dat de makelaar ons gaat bellen!!
Uitslapen?
Bart en ik vanavond dus saampjes op de bank, zo meteen maar even Netflix afstruinen voor een leuke romantische film. Waarschijnlijk liggen we rond half tien al te gapen, zoals gewoonlijk, want onze honden, nou ja eigenlijk zijn het alleen Vos en Mees, houden niet van een beetje uitslapen. We hebben hier al een week vakantie erop zitten, maar staan iedere ochtend met ons goede gedrag om 7 uur met de honden buiten. Voor onze jongste spruit Vos hebben we al een hele mooie Bench gekocht voor de nachten en die slaapt nu heerlijk door. Maar nu heeft Mees het op zijn heupen gekregen. Slaapt de een iets langer door, begint nu de ander. Nou ja, laten we het maar van de positieve kant bekijken; de vogeltjes horen we wakker worden en ze vliegen fluitend over de heuvel. De paardjes staan mooi vroeg in de wei en wij kunnen optimaal gebruik maken van de dag die voor ons ligt.
Oude Franse mannen
Terugkomend op de Bench, deze super kooi voor Vos heb ik in één van de bouwmarkten hier gekocht. Weinig fashion winkels hier, maar bouwmarkten genoeg, maar ja doet er niet toe. Ondanks dat we hier uit deze regio weg gaan ben ik toch wel erg gecharmeerd van de Franse mentaliteit. Ik sta een beetje te hannesen met die Bench, wordt er aan me gevraagd door een aardige meneer of hij de Bench voor mij naar de kassa moet brengen. Ja en ik verstond het ook nog eens! Nee joh, doe niet zo gek, merci, maar ik doe het zelf. Had ik maar ja gezegd, want potverdikkie wat was dat ding zwaar. Waarom moet ik het toch altijd zelf willen doen? Of van de week had ik kerstinkopen gedaan en stad en land afgezocht naar een kerststol, nergens te bekennen, maar door dat slenteren in alle winkels had ik zo’n dorst gekregen, dus ben ik een café binnen gelopen om een kopje thee te gaan drinken. Nou ze vonden me vast zielig allemaal, want ik kreeg de ene thee na de ander aangeboden door de oude Franse mannen. Dit sloeg ik trouwens niet af! En wat gebeurt er; loop ik twee dagen na kerst de supermarkt in en wat zie ik daar liggen? De kerststol en notabene in de Lidl!! Ik heb er gelijk drie meegenomen.
Mijn roman
Ik drink aardig wat thee weg de laatste tijd. Het schrijven aan mijn roman gaat goed. Ik zit uren achter elkaar te schrijven, met thee natuurlijk. Zoals het er nu voor staat komt het boek in mei 2023 uit! Ik vind het rete-spannend wat jullie ervan gaan vinden. Binnenkort houden we een voorinschrijving zodat je het boek al kan bestellen. Dus wil jij ook het boek in je boekenkast hebben staan? Laat het me weten! Voor de rest ga ik nog lekker niks verklappen, maar hou ik jullie via Facebook op de hoogte van mijn schrijversproces.
Geen vuurwerk
Voor de rest is het rustig hier. Alle discussies die wij meekrijgen op tv betreft het vuurwerk in Nederland is hier waar wij wonen niet aan de orde. Geen vuurwerk te bekennen. Eerlijk gezegd heb ik ook niks met vuurwerk, maar dit vond ik ook wel een beetje saai. Gelukkig stuurden de meiden en mijn vader allemaal mooie vuurwerk filmpjes op en kregen we toch een beetje het gevoel mee van Oud & Nieuw. Geen goede voornemens, daar doe ik niet aan. Ik leef al super gezond, drink niet, rook niet, en beweeg voldoende. Je ziet genoeg goede voornemens voorbij komen, maar of mensen daar nou echt gelukkiger gaan worden van goede voornemens? Ik weet het niet. Doe vooral je ding waar je gelukkig van wordt, dat gaat je zo veel positiviteit geven!
Ik wens jullie allemaal een Bonne année!
Bisous Renate
