Dat Renate Goossensen vanuit Ermelo ging emigreren naar Frankrijk samen met Bart en kinderen Jaya en Tara en de honden, was voor veel mensen een complete verrassing. Zij houdt ons echter graag op de hoogte van het reilen en zeilen van de nieuwe start! Vandaag deel 20. Klik HIER voor eerdere afleveringen.
Ver van huis…
Een nieuwe laptop
Daar zit ik dan aan tafel, het wil me maar niet lukken om mijn woorden terug te vinden. Waarom niet? Mijn laptop is in rook opgegaan en de blog die klaar stond om verzonden te worden is dus nu ook weg. Ik ben absoluut niet materialistisch ingesteld, maar ik mis nu toch echt wel mijn laptop. Er zijn natuurlijk ergere dingen op de wereld, want zeg nou zelf is het dan echt zo moeilijk om gewoon weer pen en papier te pakken? Ik praat mezelf moed in, loop een rondje in de buitenlucht met mijn viervoeters, geniet van de zon en hoop het zo minder groot te maken voor mezelf. Gelukkig hebben we van de week met het gezin lootjes getrokken voor kerst, ik weet wat er op mijn lijstje komt te staan; een nieuwe laptop.
Renate is weg
Nee, zonder gekheid, er mankeert echt niks aan mijn schrijven met de pen in de hand, maar de nieuwe laptop is inmiddels besteld en verwacht ik hem een deze dagen! Er is veel gebeurd deze maand! Mijn ouders zijn op bezoek geweest voor een weekje en onze voorraadkast os goed gevuld met sinterklaas lekkernijen en de Hollandse mayonaise. We hadden ook wel weer is zin in arretjescake. Tot onze grote verbazing kwam mijn vader met een hele cake aan zetten van de dorpskamer, binnen drie dagen was alles opgesmuld. Na een week hier in Frankrijk met elkaar te zijn geweest heb ik huis en haard verlaten om met mijn ouders mee te gaan naar Nederland. Nog geen uur van huis weg te zijn kreeg ik al berichten over kerst, versieringen, boom en wat ik wel of niet mooi vind. De meiden hebben hun kans gepakt en hebben hun vader hier in meegenomen! Renate is weg en eindelijk kunnen we het huis toetakelen in kerstversiering, want daar houdt Renate zo van…, not!
In Ermelo
Nou, ik moet eerlijk bekennen, op de foto heb ik gezien dat de kerstboom er prachtig bij staat en geniet ik inmiddels al vanaf 21 november van de lichtjes in huis. En zo opeens ben je 1200 km van huis vandaan en word je in Nederland verwelkomd met Franse vlaggen langs de kant van de weg. Wat aardig dat de boeren dit voor mij hebben gedaan! Zo voelde ik me toch een beetje thuis in Nederland. Het lijkt wel of ik onder een steen heb gewoond, want jeetje wat moest ik wennen aan de drukte op de weg, alle lantaarnpalen langs de snelweg en dan hebben we het nog niet over de verlichting van alle bedrijfspanden gehad. Daarentegen moest mijn vader weer erg wennen aan mijn rijstijl op de Franse binnenwegen! Ik wist de gaspedaal goed te vinden en we vlogen door de bochten. Ja en dan ben je weer in Ermelo! En wat ga je dan doen?
Kippenhok
Wandelen met zus, vriendin van zus en de honden, ik kreeg gelijk de roddels en nieuwtjes te horen over dat het Sinterklaasfeest in Ermelo zogenaamd niet veilig zou zijn in de omgeving van het station. We verbaasden ons hoe mensen zich zo hard kunnen uiten op Social Media tegenover een groep vrijwilligers die zich ieder jaar weer inzet voor Ermelo. Nou ja ik verbaasde me niet zo heel erg, want ik ben na de uitzending van het Roer Om ook van alles en nog wat uitgemaakt. Maar Sinterklaas heb ik gehoord tijdens de wandeling, heeft het heel goed gedaan! Ik heb u gemist in Ermelo, maar komt u ajb een keer langs in Frankrijk, want ze kennen u hier niet goed, of stuur af en toe wat pepernoten naar ons toe. Thee drinken met alle tantes (en ome Dirk), wat een kippenhok, met tien volwassenen in een appartement is mij echt te veel gebleken. Mijn oren toeterden nog uren na, ik ben ontzettend dankbaar dat ze allemaal voor mij kwamen, merci! Uit lunchen met neef en zijn vriendin, kleine jongens worden groot. En ik sta als tante niet meer op nummer 1 zo te zien. Wel erg leuk dat het jongetje uit de wieg nu tot over zijn oren verliefd is.
‘Wie is die mevrouw?’
Een bezoek brengen aan mijn oude Dansschool was een bijzondere ervaring waarbij zelfs leerlingen riepen: ‘Wie is die mevrouw?’. Marlous je doet het hartstikke goed met Dansschool TOP. Gelukkig kreeg ik nog vele lieve knuffels van de danseressen die mij nog wel herkenden, pfff gelukkig maar! Daarentegen herkende wel een oudere dame mij in het voorbijgaan: ‘Dag, ik ken u van TV’.
Oma’s graf
Een bezoek brengen aan mijn oma’s graf stond ook op mijn Nederlandse bucketlist. Tijdens de verbouwing vond ik een mooie stenen hart in de puinhopen onder de vloer. Mijn oma hield van stenen dus nu ligt het hart op haar steen. Het was fijn om dit te kunnen doen en tegelijk merkte ik dat oma en ik mooi afscheid van elkaar hebben kunnen nemen. Ik denk regelmatig aan haar, maar het doet gelukkig geen zeer meer.
Tandarts
Een bezoek aan de tandarts was ook fijn! Ik ben nog nooit zo blij geweest om naar de tandarts te kunnen gaan. In Frankrijk zijn de tandartsen ver te zoeken, of je staat al meer dan een jaar op de wachtlijst en zeggen ze keihard: ‘Er is geen plek voor u’. Met dit in mijn achterhoofd verzorg ik mijn gebit zo goed dat ik gelukkig zonder gaatjes uit de tandartsstoel kon lopen. Dank je wel Dental Clinics Ermelo. Mijn dank is groot.
George Clooney
Bioscoopje gepakt met moeder en zus. Wat heerlijk om George Clooney zijn echte stem te horen met Nederlandse ondertiteling. Natuurlijk naar Bakkerij van Looijengoed gegaan om Petra gedag te zeggen, en wat een verassing dat ik als cadeautje een overheerlijke zak met eierkoeken mee kreeg. Wandelen op de hei met moeder, tante en zus. Ook het welbekende Nederlandse gezeik werd mij op de hei weer duidelijk. Een vrouw op afstand schreeuwde ons toe of onze hond is gecastreerd. Zij vond dat wij onze hond vast moesten doen, omdat haar hond loops was. Hoezo? Ga lekker ergens anders lopen met je hond! Sorry mevrouw maar het is toch echt een losloop gebied. Fijn gekletst met ‘oud’ danseressen Marleen en Britt en verhalen opgehaald over de oude groep SILK. Wat was dat een fijne tijd meiden! Misschien leuk om binnenkort een keer een Zoom meeting te doen? Oh en ik heb weer gefietst. Ik heb dit al zo lang niet meer gedaan. Op de elektrische fiets van mijn vader sjeesde ik overal naar toe! Heerlijk, de hekel die ik had aan fietsen was op dat moment ver te zoeken. En mijn schoonouders kwamen helemaal vanuit Drenthe om me nog even gedag te zeggen! Ook nu kreeg ik weer heerlijke lekkernijen mee om de voorraadkast te vullen thuis. Echter bleek later bij het inpakken van mijn koffer, dat er zoveel mee terug ging dat de rits knapte en ik net op tijd zag dat mijn koffer op ontploffen stond.
Zo voorbij
Mijn mini vakantie was dus zo voorbij. Met een overvolle koffer ben ik in de Thalys gestapt richting Paris. Terugdenkend aan de afgelopen dagen besefte ik toch echt dat ik Frankrijk miste. Hoe ik soms de rust vervloek op de heuvel en ik weer verlang naar wat meer drukte, zo voelde ik dat ik nu weer terug moest naar het leven in de natuur. Maar ja, ik moest eerst nog de drukte in Paris gaan trotseren. Geen romantische date onder de Eiffeltoren, maar een gestreste man die aankwam met veel getoeter! Niet normaal wat een chaos in deze stad. En in alle drukte reden we wel langs de Eiffeltoren. Het voelt goed om weer thuis te zijn. En zo ben je ook weer druk met de alledaagse dingen. En nu ik dit schrijf zie ik Bart voorbij komen en ruik ik toch een lekker geurtje! Wauw, ik merk dat dit veel met me doet en zie eindelijk mijn man in ‘normale’ kleding lopen! Even geen boerenkleding en geurtjes.
Veel meegemaakt
Het einde van het jaar is in zicht. Wat hebben we weer veel meegemaakt en mogen we trots zijn waar we nu staan. Bart klust nog even lekker door op het dak deze maand, de meiden moeten nog 1,5 week naar school en gaan dan een weekje naar Nederland. Ik ga weer schrijven aan mijn boek en wij hopen dat wij het huis binnenkort toch echt verkocht te hebben.
Wij wensen jullie allemaal hele fijne feestdagen toe en tot snel in het nieuwe jaar!
Bisous Renate
