Het Humanistisch Verbond houdt een openbare dialoog over de ouderenzorg: maandag 18 december om 19.30 uur in Hotel Baars, Smeepoortstraat 52 in Harderwijk. Naast Helene Wüst en John Overmeer is Carin Gaemers inleider. Zij is bekend geworden door het invloedrijke manifest ‘Scherp op Ouderenzorg’, dat zij samen met Hugo Borst opstelde. Dit leverde 2 miljard extra voor de ouderenzorg op. Ermelo.nieuws.nl stelde Carin Gaemers een aantal vragen.
Aanmelden kan voor 15 december via [email protected]. De inloop is vanaf 19:00 uur. Entrée: €5,- incl. een consumptie.
U bent een bekende Nederlander geworden. Wat doet dat met u?
“Bekende Nederlander worden merk je gelukkig heel weinig van. Ik kan nog steeds over straat zonder te worden aangesproken. Heel betrekkelijk dus. Volgens mij betekende dit in mijn geval niet meer dan dat ik ‘die vrouw ben waarmee Hugo Borst het manifest voor de ouderenzorg heeft geschreven’. Dat vind ik ook prima. Het gaat niet om mij of om Hugo maar om de zaak waar wij voor strijden. Wat het doet is dat het deuren heeft geopend die voor mij alleen niet zo snel open zouden zijn gegaan. Dat is van doorslaggevend belang geweest voor onze campagne. En verder ben ik op veel leuke plaatsen geweest waar ik anders nooit terecht zou zijn gekomen en heb ik geweldige mensen leren kennen die ik anders nooit had ontmoet.”
Wie is Carin Gaemers?
“Ik woon in een dorp in Zuid-Holland en heb samen met mijn echtgenoot twee volwassen dochters. Ik heb geschiedenis gestudeerd in Rotterdam en doe als zelfstandig wetenschapper onderzoek in opdracht. Daarover publiceer ik en ik ben lid van de redactie van Holland Historisch Tijdschrift. Al mijn hele volwassen leven doe ik vrijwilligerswerk. Zo ben ik ook in de cliëntenraad terecht gekomen van het verpleeghuis waar mijn moeder woonde. Daarnaast zit ik in het bestuur van een hospice en in het bestuur van de plaatselijke dierenambulance.”
Kunt u omschrijven wat er destijds niet en wat juist wél goed ging in dit tehuis?
“Mijn moeder ging wonen in een verpleegtehuis dat destijds steeds hoog eindigde in de ranglijst die Elseviers Weekblad jaarlijks publiceerde. Diverse malen zelfs om nummer 1. Een warme, prettige omgeving waar naast uitstekende zorg ook heel veel aandacht was voor de bewoners. Waar veel werd gelachen en familie van bewoners het gevoel had samen met de medewerkers voor hun dierbare te kunnen blijven zorgen. Door bezuinigingen werd dat minder. ‘Gelukkig’ overleed mijn moeder aan het begin van de grote kaalslag. Omdat je als cliëntenraadslid je zittingsperiode afmaakt, ben ik daarna nog een paar jaar gebleven en heb ik dat prachtige verpleeghuis in korte tijd zien veranderen in een zorgfabriek. Niemand in het verpleeghuis wilde dat, dit wat puur het gevolg van maatregelen vanuit de organisatie om ‘goedkoper’ te kunnen werken. Daarmee werd geen rekening gehouden met wat dit betekende voor bewoners en zorgmedewerkers. Het gevolg was dat de zorg verschraalde tot ‘Bed, bad, brood en medicijnen’. Er bleef nauwelijks meer tijd over voor echte aandacht voor de bewoners, een essentieel onderdeel van de zorg voor kwetsbare ouderen. Het welzijn van de bewoners daalde drastisch en ook de medewerkers hadden daar veel last van. Tot op de dag van vandaag is die situatie ongewijzigd.”
Wat wilt u belangstellend publiek meegeven?
“Die verslechtering van zorg zie je niet alleen in ons verpleeghuis, maar in veel te veel verpleeghuizen door het hele land. En ook in de thuiszorg voor kwetsbare ouderen. Samen met Hugo Borst vind ik dat een groot onrecht. We leven in een van de rijkste landen van de wereld en we hebben de kennis en de mogelijkheden om die zorg goed te organiseren. Er zijn zorginstellingen die dat wel kunnen, waar zorg wordt geboden met de menselijke maat als richtsnoer. Dan is het onaanvaardbaar dat niet overal in Nederland in verpleeghuizen en thuis dezelfde goede zorg wordt geboden. Ik bestrijd dat de zorg daardoor onbetaalbaar zou worden. Er gaat heel veel geld om in de ouderenzorg. Het grootste deel wordt uitgegeven aan de organisatie daarvan. Dat kan anders en beter en dat moeten wij gezamenlijk gaan regelen. En snel, want wie afhankelijk is van langdurige zorg kan geen jaren wachten omdat wij het als samenleving kennelijk ingewikkeld vinden om dat goed te organiseren.”
Wat is voor u het ideaalplaatje van ouderenzorg?
“De kwetsbaren onder ons hebben 24 uur per dag zorg nodig. Die zorg zou je het liefst willen bieden in een vertrouwde, warme, overzichtelijke omgeving. Omdat –zoals verpleeghuisarts en filosoof Bert Keizer eens zei – het gezin in Nederland tussen 7 uur ’s ochtends en 7 uur ’s avonds gesloten is omdat alle gezinsleden dan buitenshuis bezig zijn, is dat niet mogelijk. Dus doen wij dat met thuiszorg en verpleeghuiszorg. Dat moet ‘gezinsvervangende’ zorg zijn en dus aansluiten bij de leefwijze en leefomgeving van diegene die deze zorg nodig heeft. Omdat de zorgvraag meestal ingewikkeld is, kunnen we dat niet altijd en overal volledig mogelijk maken. Maar met thuiszorg en in het verpleeghuis kunnen we dat wel zo dicht mogelijk benaderen. Dat betekent dat we zorgen voor alle dagelijkse zaken en verpleegkundige hulp en dat betekent ook dat wij hen helpen op een aangename manier de dag door te komen en psycho-sociale hulp bieden.”
