DickBlaft naar tweede Groevenbeek Klassiek

Foto: Grietje-Akke de Haas

hope and glory

Lopen we zo wel goed? Volgens mij gaat dit modderpad terug richting Ermelo! Beledigd door zoveel gebrek aan vertrouwen vroeg ik: “Wie van ons vieren is er nou eigenlijk geboren in Ermelo?” en “Wie speelde hier rond 1965 als Ivanhoe op de ruïne van deze oude watertoren?”

In de verte doemden lichten op en ik hoorde het orkest al inspelen. Door het gewicht van de magnum rosé, de glazen en de worst in de schoudertas zakte ik met iedere stap verder in de modder. Misschien waren rubberlaarzen beter geweest dan deze blue suède shoes. Ouderwets als ik ben kleed ik mij netjes aan voor een concert, ook al is het gratis en in de openlucht. Op zijn laatste inspectieronde liep de wat zorgelijk kijkende organisator Aldrik Weststrate ons tegemoet. Ik schudde zijn hand met de bemoedigende woorden: “Je dacht toch niet dat een enkel buitje ons zou tegenhouden?”

Onbescheiden namen we plaats op de voorste rij ‘vriendenstoelen’ en geroutineerd ontkurkte ik de fles. De Generale Repetitie van het orkest klonk veelbelovend; de stemming zat er al in. Mede-organisator Bart Willemsen vroeg vriendelijk of de rosé smaakte en ik informeerde of hij zijn speech klaar had. Vanzelfsprekend bood ik hem ook een glas aan. Hij is immers ook voorzitter van het Centrummanagement! Cultuur en netwerken gaan best samen.

Geloof mij lieve lezers; ik ga hier niet zitten slijmen, maar het tweede Groevenbeek Klassiek was opnieuw fantastisch georganiseerd. Een schitterend muzikaal feest op een prachtige locatie op de grens van Putten en Ermelo. Tenor Jeroen de Vaal zong letterlijk de sterren aan de hemel en het orkest o.l.v. Wim van Herk wist ons tot het eind warm te houden. De feestelijke zoeklichten tastten de lucht af naar regen, maar als een wonder bleef het droog.

Thuisgekomen trok ik de natte, modderige blauwe schoenen uit en met een laatste glas bedacht ik dat er eígenlijk maar één ding ontbrak aan het mooie concert. Ik miste een heerlijke klassieke meezinger aan het einde. Een lied als Land of Hope and Glory, liefst staand gezongen. Putters en Ermeloërs gezellig gearmd en verbroederend meedeinend tot aan het slotakkoord. Het zal u mogelijk niet verbazen dat ik hiervoor een hele goede suggestie heb die ik helaas nog even niet met u ga delen.

Misschien dat ik deze gouden tip bij een kop koffie doorgeef aan Bart Willemsen een dezer dagen. Een goed gesprek is nooit weg.

dickblaft: Hoop en glorie..

dickblaft® exclusief voor ermelo.nieuws.nl en allesvanermelo.nl

Meer ongevaarlijk geblaf leest u op dickblogt.nl

Dick werd ruim 60 jaar geleden geboren aan de Stationsstraat 82, waar hij nog altijd te vinden is. Twitterprofiel: lui&enthousiast, flegma-&fanatiek, superdom&bereslim, lomp&gevoelig, vals&muzikaal.

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen