Examenkandidaten, Nancy-Els de Jonge van Bij de Les in Ermelo heeft er veel ervaring mee Ze schreef er dan ook onderstaande column over.
Eigengereid
Hij belde zelf. Was op zoek naar hulp. Hij deed eindexamen en stond er goed voor. Maar hij dééd niks. Kon zichzelf niet tot leren zetten. Het instituut waar hij al jaren zat had sinds kort alleen maar hele jonge mensen in dienst, en daar nam hij niets van aan. Hij was eigengereid. Alleen het feit al dat hij zelf op onderzoek uitging. En het was eerst ook niet makkelijk om de juiste toon te treffen. Hij ging 100% op zijn gevoel af zo zei hij. Dat doen wij ook, dus dat begreep ik goed.
Maar om te snappen wat hij precies zocht was lastiger. Hij wilde hulp maar liet zich niet makkelijk helpen, daar kwam het een beetje op neer. Dus dat zei ik tegen hem. Was hij bereid om hulp aan te nemen en een begeleider ruimte te geven om hem coachen? Hij wilde gewoon graag weten waaróm hij moet doen wat er van hem gevraagd wordt. Daar is natuurlijk niets mis mee en helpt zelfs om motivatie te vinden.
Ik heb hem gezegd dat wij zijn stok achter de deur maar heel beperkt zullen zijn. Dat we een planning met hem maken en hem gewoon aan het werk laten gaan. Met als afronding het maken van examenopgaven om zo te zien of je de stof ook echt beheerst. Niets overhoren of controleren, maar zelf aan de slag met af en toe een steuntje van ons in de rug als het even lastig is. Weer het gevoel van ‘zie je, ik kan het wél’. Omdat dat ook is waar hij volgend jaar mee verder moet. Omdat er dan niemand meer is die hem overhoort of controleert.
Hij snapte snel wat ik bedoelde en had er wel oren naar. Morgen komt hij dus verder kennismaken en gaan we van start. Slagen doet hij sowieso wel, maar op deze manier kunnen we hem lessen meegeven die veel waardevoller zijn dan dat wat hij oorspronkelijk zocht. Ik vind het super om dit gesprek te hebben. Want hoe eigenwijzer de leerling hoe leuker zo’n kennismaking. Ik verheug me erop hem morgen in levende lijve te ontmoeten.
Nancy-Els de Jonge
