“Een mens heeft kennelijk heel veel veerkracht op de momenten dat het moet”, mijmert Janine Kriger uit Ermelo. Dat besefte ze toen ze het gezin Matouk als vrijwilligster bij Vluchtelingenwerk, afdeling Ermelo, op weg mocht helpen. Vanwege het oorlogsgeweld waren de gezinsleden uit Syrië gevlucht en kwamen 5 jaar terug als statushouders in Ermelo wonen.
Janine:
“Al heeft een oorlog je doen vluchten naar een ander land met een ander klimaat, gebruiken, tradities tot een andere taal.
Al heeft die oorlog ervoor gezorgd dat je je familie niet meer kunt zien en voelen.
Al heeft die oorlog nog zoveel verwoest.
Een mens veert op een gegeven moment weer op en gaat er weer voor.
Voor zichzelf.
Omdat je toch weer verder wilt.
Voor een goede toekomst voor je kinderen.
Voor brood op de plank en daar zélf voor zorgen.”
Ga er maar aan staan
Hoewel Janine na 2 jaar stopte als vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk, heeft ze nog steeds contact met het gezin Matouk, dat bestaat uit vader Wasef, moeder Houda en hun zoons Ghaith (13) en Yazan (10). Ga er maar aan staan valt op te maken uit het verhaal van Janine. Een vader die zijn dochter van 18 uit een eerder huwelijk verliest bij een bombardement. Dezelfde vader die besluit om te vluchten, op zoek naar een betere toekomst voor zijn gezin. En een vader bovendien die voordat de oorlog uitbrak, het erg goed voor elkaar had met een goedlopend autobedrijf tot een mooi huis.
Eigen autoreparatiebedrijf
Wasef kwam in Nederland terecht en tot vreugde van het hele gezin kon hij daarop via de Immigratie- en Naturalisatiedienst zijn vrouw en kinderen weer in de armen sluiten. Het gaat goed met het gezin. Ghait en Yazan spreken vloeiend Nederlands volgens Janine, en voetballen bij DVS’33. Ook Houda zorgde ervoor dat ze de Nederlandse taal snel onder de knie had en werd overblijfmoeder op de school van haar zoons. Vader Wasef hoopt begin maart zijn eigen autoreparatiebedrijf met zijn naam op de gevel te kunnen openen.
Uit de uitkering komen
Vanzelf ging het allemaal niet, maar stukje bij beetje lukt het wél. Wat volgens Janine alles te maken heeft met de wil van het gezin om in hun nieuwe thuisland te slagen. Wat cruciaal is om te integreren. Janine: “Al vrij snel bij aankomst in Ermelo sprak Wasef de wens naar mij uit om zo snel mogelijk uit de uitkering te kunnen gaan. Als voormalig eigenaar van een goedlopend bedrijf zei hij, voelde het namelijk afschuwelijk zijn hand op te moeten houden in een land dat al zo goed was hem een veilig onderdak te bieden.”
Automonteur
Om te integreren kreeg het gezin alle hulp en begeleiding, zoals een taalcoach en een participatie-coach. Janine: “Wasef heeft altijd heel goed meegewerkt met de gemeente en participatie-coach om passend werk te vinden én vooral te accepteren. Dat dit betekende dat hij op zijn 53ste weer op de werkvloer stond om als automonteur aan de slag te gaan, deerde hem niet.”
Droom waarmaken
Wasef wilde toen het gezin eenmaal in Ermelo was gesetteld, graag zijn droom waarmaken van een eigen garage. Hij kreeg een MKB-adviseur toegewezen die hem hielp met het opzetten van een stappenplan. “Met spaargeld en financiële hulp van familie is het gezin nu druk bezig de garage in orde te maken om te kunnen gaan draaien. Voor de inrichting koopt Houda veel via Marktplaats, zoals een hefbrug, om zo veel mogelijk geld over te houden voor het aan te schaffen gereedschap om auto’s te repareren”, aldus Janine.
Hollandse zus
Het gezin is ook Janine erg dankbaar. “Houda noemt mij haar zus. En als Hollandse zus gun ik het ze zó dat de garage een succes gaat worden. Aan alle inspanningen van de familie Matouk ligt het niet. Nu moeten de burgers uit de buurt alleen nog even weten waar die hele goede automonteur binnenkort gevestigd is: aan de Celsiustraat 27 in Harderwijk.”
