'Ik ben een graaiende dief... '

Kort voor de vorige Kamer-verkiezingen werd ik lid van de VVD.

Niet omdat ik zo graag lid wilde worden van een politieke organisatie, maar omdat de SP in de peilingen schrikbarend hoog stond en mijn haren overeind gaan staan bij vrijwel alles wat de campagnevoerende Emile Roemer destijds beweerde. Roemer als premier. De gedachte alleen al…

De uitslag van de SP viel bij die verkiezingen wel een beetje mee. De VVD werd de grootste partij van Nederland en inmiddels is Rutte al een tijdje premier.

Ik ben nog steeds lid van de VVD en denk zo nu en dan eens over dat lidmaatschap na. Gisteren folderde ik huis-aan-huis voor de komende verkiezingen en ik realiseerde me dat ik - ondanks de actie - nog altijd wat stilhoud dat ik lid ben een politieke partij. De VVD-jas had ik ook maar thuisgelaten. Redelijk anoniem foldertjes door de brievenbussen duwen was wel even genoeg.

Lid zijn van een politieke partij voelt nog altijd niet 100% goed, al begint het wel te wennen. Ik denk dat ik soms nog wat aangeklaagd word door mijn journalistieke genen die me wijs maken dat lid zijn van een politieke partij gelijk staat aan het opgeven van je onafhankelijkheid.

Ik denk echter dat dat onzin is. Of dat je kunt besluiten dat het onzin is. Mijn autonomiteit is me namelijk heilig. En ik hoef me niet verplicht te voelen om wat voor mening dan ook te ventileren, of om het gehele VVD-beleid te verdedigen. Ik kan volstaan met uitleggen waarom ik lid ben van de VVD (korte versie: minder overheid, meer vrijheid).

Graaiende dief

Wie een VVD-jas aantrekt of een VVD-pet opzet verklaart zich solidair met de liberale uitgangspunten van de partij. Verder is er binnen de partij voldoende ruimte voor verschillende opvattingen. Maar zo’n jas aantrekken is soms toch wel een dingetje. Voor mij althans… Van het ene op het andere moment word je voor sommige voorbijgangers een graaiende dief die er met zijn kompanen plezier in schept om mensen in de bijstand de goot in te trappen. Dat je je voor een schijnloon de ballen uit de broek werkt, waarschijnlijk armer bent dan de passant die je aanklaagt en dat je zelf als kind van een bijstandsmoeder heus wel weet wat de problemen zijn waar mensen mee te kampen kunnen hebben doet er ineens niet meer toe. Je bent lid van de Vereniging Van Dieven en declareert waarschijnlijk zelfs de schoenen die je tijdens het folderen draagt.

Niet dat je zielig bent als je zo wordt aangesproken, maar lastig is het soms wel.

En natuurlijk zijn er - gelukkig - heel veel mensen die minder bout reageren. Maar wie campagne voert moet rekening houden met bovenstaande. Het kan mensen ervan weerhouden de partij-jas aan te trekken of zelfs om lid te worden van een politieke partij. En dat is eigenlijk best een probleem. Want uit die politieke partijen komen doorgaans onze bestuurders voort. De mensen die bepalen welke regels we invoeren (of afschaffen!). Wat een echt ‘verschillige’ burger daarom in mijn ogen, naast stemmen, het best kan doen is lid worden van een partij die het best aansluit bij zijn of haar idealen. Daar wordt ‘de politiek’ sterker van. Je hebt direct invloed op de koers van de partij en kan het beleid controleren.

Het tegenovergestelde gebeurt momenteel. Het ledenaantal van het gros van de politieke partijen daalt al jaren

. En dat is best zorgwekkend. De komende dagen zal het wel weer vooral gaan over opkomstpercentages, maar een goede democratie is net zozeer gebaat bij sterke politieke partijen. Partijen dus met een achterban die meedenkt en waar nodig corrigeert. Wie geen partij heeft met wortels in de samenleving, heeft een partij die valt of staat bij de leiders van vandaag. Kijk maar naar de PVV. Als Wilders wegvalt stort die partij als een kaartenhuis ineen. Geert Wilders is het fundament van die partij. Gezonde partijen hebben een ander fundament. Gezonde partijen hebben leden.

Yuri Visser

Yuri Visser schrijft op persoonlijke titel. In het dagelijks leven is hij beheerder van online geschiedenismagazine Historiek.net .

Meer blogs lezen van Yuri Visser? Klik HIER