Bezoek van Sinterklaas aan Ermelose asielzoekers loopt uit op drama
Sinterklaas heeft zich nog nooit zó ongemakkelijk gevoeld!
Sinterklaas bij de Ermelose asielzoekers
Bij Nieuwsuur was gisteravond een kaartje te zien met locaties waar momenteel asielzoekers opgevangen worden. Dit naar aanleiding van de toename van het aantal vluchtelingen in ons land. Er werd ook verwezen naar de jaren negentig, toen er, onder meer door het conflict op de Balkan, veel asielzoekers naar Nederland kwamen.
Ook in Ermelo werden destijds asielzoekers opgevangen. Waar weet ik niet meer precies. Ik meen in de omgeving van de Plas van Beek. Ik weet nog wel dat ik er wat vrijwilligerswerk deed. Met een vriendin knutselde ik eens in de week met wat kinderen en soms voerden we wat gesprekjes met ouders die de Nederlandse taal machtig wilden worden.
Geen Sinterklaas-ervaring
In december werd er Sinterklaas gevierd. En op de een of andere manier had men mij zo gek gekregen met mijter, baard en staf een aula vol asielzoekers binnen te lopen. Sinterklaas-ervaring had ik niet waardoor de middag (die in de praktijk misschien uur uurtje, maar in de beleving 24 uur duurde) tamelijk dramatisch verliep. Ook de asielzoekers hadden namelijk totaal geen Sinterklaas-ervaring en het leek er ook niet op dat ze goed waren ingelicht.
De meesten leken ervan overtuigd met een (vreemde maar toch) echte bisschop te maken te hebben. Wisten zij veel. Rare jongens die Nederlanders.... Devoot kwamen verschillende ouders op mij afgelopen, met baby's in kinderen in de hand, terwijl ik mijn twee giechelende passieve pieten mompelend de huid vol schold en sommeerde op zijn minst de kinderen bezig te houden. Of ik op de foto wilde. Sommigen wilden me alleen even aanraken en daar kreeg ik het al helemaal spaans benauwd van.
Prikkende baard
Het was een drama. Een Sinterklaasliedje inzetten was geen optie en een gesprek aangaan met kinderen of ouders al helemaal niet. Uiteindelijk bleef ik maar een kwartier verdwaasd met een prikkende baard op een stoel zitten. Zwijgend. Ik had me nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld.
Mochten er weer een asielzoekersopvang geopend worden in Ermelo, dan lijkt het me een goed idee daar in december de echte Sinterklaas op af te sturen en geen 22-jarige hulp-Sinterklaas zoals ik.
Yuri Visser
Yuri Visser schrijft op persoonlijke titel. In het dagelijks leven is hij beheerder van online geschiedenismagazine .
