Sportverslaggever ermelo.nieuws.nl in Kerstspecial DVS’33 Ermelo: deel 1

Aad van Schaijk maakt jaarlijks een groot kerstinterview, waarbij hij een aantal bekende leden van DVS’33 Ermelo of die op een andere manier verbonden zijn aan deze voetbalvereniging ‘aan de tand voelt' en met tal van andere wetenswaardigheden voor de kerstdagen, plaatst op de website. Dit jaar kwamen Kees v.d. Bunte, Frits Bosch, Sweder Bosch, Bram Burggraaff en Merel van Voorst aan het woord.

Bram Burggraaff is sinds 1989 sportcorrespondent van het Ermelo’s Weekblad en vanaf 2020 van de webkrant ermelo.nieuws.nl. In die functie maakt hij de verslagen van de wedstrijden van het eerste elftal van DVS’33 Ermelo en artikelen over andere wetenswaardigheden binnen de club. De vragen die door Aad van Schaijk aan hem zijn gesteld en de antwoorden zullen in 3 delen geplaatst worden op de deze website.

Het hele Kerstinterview is te lezen op dvs33.nl

Van Grietje-Akke de Haas. Interview: Aad van Schaijk. Eigen foto’s.

Bram, stel je even in het kort voor aan de lezers van deze DVS- voetbalsite.
“Mijn naam is Bram Burggraaff. Ik ben 70 jaar oud, sinds 2021 gepensioneerd leerkracht basisonderwijs. Na in 1976 te zijn begonnen op de Ireneschool, verhuisde ik een jaar later naar de Beatrixschool, waar ik vervolgens 44 jaar ‘bleef hangen’.”

Bram, hoe kijk jij tegen de jaarlijkse kerstboom aan? Staat er bij jullie überhaupt een kerstboom? Zo ja, wie haalt de boom van zolder en tuigt hem op?
“Wij hadden ieder jaar een kerstboom (met kluit), een goede traditie. Soms overleefde die in de tuin en konden we de boom later hergebruiken. Als dat niet lukte, haalden we een nieuwe boom, meestal bij de Gamma. Van onze schoondochter kregen we onlangs een kunstboom, dus die gaan we dit jaar uitproberen. Mijn vrouw is van het optuigen.”

Bram, wat voor onvergetelijk mooi moment staat op jouw netvlies?
“Dat zijn er eigenlijk drie: Het ja-woord op 6 juni 1980 bij mijn huwelijk met Cynthia, waar ik nu al ruim 46 jaar gelukkig mee getrouwd ben. De geboorte van mijn zoon Daniël in 1983 en van mijn dochter Mayke in 1986.”

Bram, in mijn jeugd verzamelde ik allerlei foto’s en knipsels van Fortuna Vlaardingen. Hoe fanatiek was jij t.o.v. DOS, Velox en Einkwijk dat uiteindelijk uitmondde in FC Utrecht. Bram, bewaarde jij toentertijd ook van alles?
“Ik hield alles bij van de Utrechtse clubs DOS, Elinkwijk en Velox. DOS voetbalde altijd in de Eredivisie, Elinkwijk een tijd lang ook, maar degradeerde op gegeven moment naar de Eerste Divisie en Velox speelde in de Tweede Divisie. In 1970 kwam een fusie van de drie clubs tot stand en werd FC Utrecht opgericht. Ik was vanaf het begin supporter en ging vaak naar de wedstrijden in Galgenwaard, eerst nog met de tribunes rond de oude wielerbaan, later in het tweemaal herbouwde stadion. Op de lagere school was ik een fanatiek verzamelaar van voetbalplaatjes en niet tevreden voor mijn plakboek vol was.”

Bram, waar voetbalde jij ooit? Ik heb geen zicht op waar jullie kinderen mee bezig waren of nog zijn op het gebied van sporten. Vertel eens.
“Toen ik 16 jaar was begon ik met voetballen bij DESTO in Utrecht, waar ik bij de oudere jeugd en in de senioren heb gespeeld. Na mijn verhuizing naar Ermelo in 1976 begon ik weer met voetballen bij FC Bordkrijt, een zaalvoetbalvereniging die we met een aantal mensen uit het onderwijs hebben opgezet. Een paar jaar later ging ik samen met mijn buurjongen Gijs Termaat spelen bij DVS’33 Ermelo. We begonnen het seizoen in het 10e elftal, maar begin september kregen een aantal mannen die waren gestopt daar spijt van en kwamen terug, waardoor we teveel spelers hadden. We hoorden dat ze bij FC Horst met een nieuw team wilde starten, maar nog wat spelers tekort kwamen. Dankzij de medewerking van het DVS-bestuur hebben we toen de overstap gemaakt. In de 90-er jaren ben ik gestopt bij FC Horst, omdat het niet meer te combineren viel met mijn werk voor de krant. In de zaal ben ik wat langer doorgegaan bij het Ducky Dons team. Mijn zoon Daniël heeft alle jeugdelftallen bij FC Horst doorlopen en stopte na een jaar seniorenvoetbal vanwege zijn studie in Utrecht. Mijn andere zoon Iwan en mijn dochter Mayke zijn meer bezig met muziek. Iwan is nog steeds gitarist in een band en Mayke zong een aantal jaren in het koor ‘Kinderen voor Kinderen’. Haar grootse sportieve succes was in 1998 het zaalvoetbalkampioenschap met groep 8 van de Beatrixschool.”

Bram, na je pensioen in het onderwijs ben je nog steeds actief in de journalistiek; vertel.
“Sinds mijn pensionering in 2021 ben ik actief gebleven in de sportjournalistiek. Sinds 1989 heb ik als freelancer met veel plezier gewerkt als sportcorrespondent bij het Ermelo’s Weekblad. Toen het beleid bij de krant voor wat betreft de verslaggeving van de Ermelose sport eind 2019 drastisch veranderde, kon ik me daar niet in vinden en ben gestopt. Gelukkig kreeg ik toen de kans van Grietje-Akke de Haas om op de nieuwssite ermelo.nieuws.nl het sportnieuws te verzorgen. Mijn streven is om de (wedstrijd-)verslagen en ander nieuws van alle Ermelose sportclubs te plaatsen. De website biedt de mogelijkheid om zeer actueel te zijn. Zo probeer ik b.v. het verslag van het eerste elftal van DVS'33 Ermelo dat meestal op zaterdagavond al op de site staat. Daarbij maakt ik dankbaar gebruik van de prachtige foto’s van Theo Aalten, waarvan er in tegenstelling tot de krant een hele serie bij het verslag gezet kunnen worden. Ook verzorg ik sinds de Coronatijd de rubriek ‘Sportartikelen uit de oude doos’, waar inmiddels ruim 300 artikelen uit ruim 35 Ermelose sporthistorie aan bod zijn gekomen.”

Bram, een halve rookworst, een balletje gehakt of een croque, waar kunnen ze jou ’s nachts voor wakker maken?
“Een goede croquet, maar dan wel op een vers wit bolletje kun je me voor wakker maken.”