Sportartikelen uit de Oude Doos: 'Ermeloërs naar de top van de Mont Blanc'

De 303ste aflevering uit de serie ‘Sportartikelen uit de Oude Doos’ van woensdag 6 september 2006 is een verslag van de beklimming van de Mont Blanc door de Ermeloërs Kees Snaterse en Gerard te Brake. Zij beklommen in augustus 2006 de hoogste berg van de Alpen op de grens van Frankrijk en Italië.

Van Bram Burggraaff. Fot: Kees Snaterse en Gerard te Brake op 4300 meter hoogte met op de achtergrond de Mont Blanc. (Eigen archieffoto’s).

Verlanglijstje
De Mont Blanc, welke amateur-bergbeklimmer heeft hem niet beklommen of deze berg bovenaan zijn of haar verlanglijstje staan? De hoogste berg van de Alpen, die bijna 4810 meter meet, staat voor steile gletsjers, imposante ijsmuren. De 55-jarige Kees Snaterse en 53 jarige Gerard te Brake, beiden uit Ermelo, weten daar alles van. In de derde week van augustus beklommen de twee vrienden de Mont Blanc. Uniek noemen zij hun prestatie op zich niet, maar de manier waarop de twee mannen de top bereikten wel.

Heimwee
“Precies een week geleden stonden we op de top”, blikt Te Brake terug, “Eigenlijk leven we nog op een ander niveau”, klinkt er een tikkeltje heimwee door in zijn stem, “het is net of we nu nog moeten afdalen.” Net als veel andere liefhebbers overbrugden de twee Ermeloërs de eerste 2300 meter met een kabelbaan en een treintje. De rest van de tocht is aan de bergbeklimmers zelf. De gewoonte is de tocht klimmend voort te zetten naar een 3800 meter hooggelegen berghut en vervolgens vanaf drie uur ’s ochtends de laatste 100 meter af te leggen.

Dringen
De gids had echter een ander voorstel, namelijk na een flink bord spaghetti meteen te vertrekken richting de top, wat betekende dat het trio ’s middags om half drie vertrok, terwijl ze al vanaf ’s morgens negen uur op de been waren. Het voordeel is, vinden ze beiden, dat er in tegenstelling tot de reguliere beklimming geen mensen voor hun voeten lopen, want er komen dagen voor dat het dringen is naar de top.

Fenomenaal
Na een klimtocht van vijf uur bereikten Snaterse en te Brake de top, net voor de zon onderging. Een fenomenaal uitzicht was hun beloning, maar daar konden ze door de ijzige kou en harde wind maar een kwartier van genieten. “De aanloop is puur rotsbeklimmen”, geven ze een indruk van de tocht, “boven de 3800 meter alleen maar sneeuw en ijs en naar de top toe via een smalle richel. De top zelf is een afgeplat sneeuwveldje.”

Gevaar
Hoewel de Mont Blanc niet de moeilijkste berg is om ‘te nemen’, is de beklimming niet zonder gevaar. “Je hebt een trechter in de berg waar constant stenen naar beneden komen. Daarnaast is het op gletsjers goed uitkijken met de spleten.” Al jarenlang zeggen de mannen van ‘hun dames’ een week verlof te krijgen om klimtochten te maken. Volgend jaar gaan de echtgenotes een keer mee. Lachend verzekert de vrouw van Snaterse echter dat deze zeker niet zo heftig zal zijn als de beklimming van de Mont Blanc.