Deel 1: DVS-trainer Joram Hendriks droomt van promotie
Het jaar 2024 verliep zeer turbulent voor DVS’33 Ermelo. De Derde Divisionist stond in de gevarenzone, toen in februari hoofdtrainer Patrick Loenen werd ontslagen. Onder leiding van diens opvolger John Kamphuis werd een imponerende opmars ingezet, maar door een 1-1 gelijkspel in de laatste competitiewedstrijd tegen Staphorst, greep DVS net naast de derde periodetitel.
Geheel onverwachts maakte trainer John Kamphuis in juni bekend dat hij zijn overeenkomst met DVS’33 Ermelo wenste te beëindigen vanwege veranderde werkomstandigheden. Enkele weken later werd de 37-jarige Joram Hendriks uit Zwolle als nieuwe hoofdtrainer aangesteld.
Na een uitstekende start van het seizoen 2024-2025, gevolgd door een dip is DVS’33 Ermelo al 12 wedstrijden ongeslagen. De Derde Divisionist staat halverwege de competitie op een mooie derde plaats met slechts drie punten achterstand op koploper IJsselmeervogel en is tevens koploper in de strijd om de tweede periodetitel.
In een openhartig interview (in 2 delen) vertelt DVS-hoofdtrainer Joram Hendriks over zijn privéleven, zijn voetbalverleden, de succesvolle maanden die hij nu werkzaam is in Ermelo en zijn ambities voor de tweede helft van het seizoen.
Door: Bram Burggraaff. Foto's: Theo Aalten.
Wil je iets vertellen over je persoonlijke leven?
Joram Hendriks: “Ik ben geboren in Zwolle, dus een echte ‘blauwvinger’. Ik woon samen met mijn vriendin Merel. We zaten bij op dezelfde middelbare school, waarna zij ging studeren in Groningen en ik bij Hogeschool Windesheim. We kwamen elkaar na acht jaar weer tegen tijdens het Bevrijdingsfeest in Zwolle, waar we een teamuitje hadden met de voetbalclub en zij was met haar hockeyteam. Die avond sloeg de vonk over. We hebben eerst in het centrum gewoond en zijn daarna naar een grotere woning verhuisd in de Zwolse wijk Stadhagen, waar we samen met ons 3,5 jarige dochtertje Flore, 7 maanden oude zoontje Maxim en hond Teddy het prima naar ‘t zin hebben.
Ik ben werkzaam bij de Landstede Groep in Zwolle en houd mij bezig met de bekostiging vanuit wet- en regelgeving met betrekking tot deze onderwijsinstelling.”
Hoe ziet je voetbalverleden eruit?
Joram Hendriks: “Ik ben al voor mijn vierde jaar met voetballen begonnen, maar was toen nog te jong om bij ZAC te gaan spelen en heb daarom een half jaartje bij sv Zwolle gevoetbald. Daarna heb ik tot mijn 14e jaar bij ZAC gespeeld en werd toen gevraagd voor de jeugdopleiding van FC Zwolle (nu PEC Zwolle). Daar ben ik ook nog een jaar betrokken geweest bij het eerste elftal, maar alleen getraind. Het lukte me niet om door te breken, wat ook te maken had met blessures. Ik ben toen naar zondag Hoofdklasser Alcides in Meppel gegaan en heb daar drie seizoenen gespeeld. Daarna vertrokken naar Be Quick’28 in Zwolle dat toen hoog in de Hoofdklasse speelde en bovendien veel dichter bij huis was. Ik heb daar 3,5 jaar gevoetbald in het eerste elftal. Toen raakte ik geblesseerd aan mijn heup, een half jaar later volgde een operatie. Tijdens mijn herstel werd ik behandeld door een fysiotherapeut die ook betrokken was bij SVI. Bij die vereniging heb ik hersteltrainingen gedaan en daarna gespeeld in het eerste team, dat in die tijd promoveerde van de derde naar de tweede klasse. Vervolgens raakte ik geblesseerd aan mijn andere heup, waaraan ik ook geopereerd ben. Op advies van een orthopeed ben ik toen op 26-jarige leeftijd gestopt met voetballen.”
Daarna ben je trainer geworden, hoe is dat verlopen?
Joram Hendriks: “Ik wilde wel bij de voetbalsport betrokken blijven en trainde toen al een jeugdteam bij SVI. Na het behalen van mijn TC 3 trainersdiploma werd ik gevraagd om assistent-trainer te worden bij het eerste team. Dat heb ik twee jaar gedaan en in die tijd mijn TC 2 diploma gehaald. Vervolgens ben ik vier jaar hoofdtrainer geweest bij SVI, dat in die periode promoveerde van de derde naar de eerste klasse. Ondertussen ben ik ook nog twee jaar werkzaam geweest in de jeugdopleiding van PEC Zwolle. Daarna ben ik twee jaar hoofdtrainer geweest bij eersteklasser SVZW in Wierden. Medio 2023 begon ik bij Staphorst, dat in de Derde Divisie speelde. Het bleek geen goede match en na acht maanden zijn we uit elkaar gegaan.”
Je vader was begin deze eeuw ook hoofdtrainer van DVS’33. Hoe heb jij die tijd ervaren?
Joram Hendriks: “Ik was toen een jaar of dertien. In de 2,5 jaar dat mijn vader bij DVS’33 heeft gewerkt werd het eerste team kampioen, maar degradeerde daarna ook weer. Ik hoorde van hem dat DVS een ambitieuze club is, waar de verwachtingen altijd hoog liggen. Men wil aantrekkelijk, aanvallend voetbal spelen. Mijn vader heeft het er goed naar zin gehad en gaat nu op 64-jarige leeftijd nog regelmatig kijken. Ik weet ook nog dat in die tijd het nationale team van Portugal bij DVS’33 te gast was in het kader van EURO 2000. Dat maakte toen veel indruk op mij.”
