In de 225e aflevering van ‘Sportartikelen uit de oude doos’ een interview van donderdag 7 augustus 2003 in twee delen met de Ben Augustin. Ben was vele jaren supervrijwilligers bij DVS’33 Ermelo, waar hij regelmatig een volledige werkweek te vinden was op het sportpark aan de Sportlaan. Vandaag deel 1.
Door Bram Burggraaff.
Niets is hem teveel
Vrijwilligers zijn onmisbaar voor verenigingen en steken vaak heel veel tijd in hun onbezoldigde werk. Ben Augustin is zo’n vrijwilliger die soms wel 40 uur in de week druk is op het sportpark van DVS’33 in Ermelo. Het belijnen van de velden, het schoonmaken van kleedkamers en toiletten, het bemannen van de ‘Koek en Sopietent’ en het schoonhouden van het servicegoed in de kantine, niets is hem teveel.
Enorme overgang
Ben Augustin die onlangs (in 2003) 65 jaar is geworden, kwam in 1970 vanuit Amsterdam naar Ermelo vanwege zijn werk als loodgieter. Ben: “Het was natuurlijk een enorme overgang om vanuit de Jordaan te verhuizen naar een plaats op de Veluwe, waar je op zondag nog geen ijsje kon kopen. Ik heb me altijd goed kunnen aanpassen, bovendien is er in Ermelo ook veel veranderd in de loop der jaren. In Amsterdam was ik eveneens betrokken bij een voetbalclub met de fraaie naam SNA: Sport na Arbeid. Dat was een echte bouwvakkersvereniging met twee seniorenelftallen. Als je een auto had, zat je in het eerste team vanwege het vervoer en anders in het tweede.
Twee zonen
Door mijn twee zonen kreeg ik in Ermelo met DVS’33 te maken. Na mijn scheiding kwam ik 20 jaar geleden alleen te staan, Als je dan niets omhanden hebt, val je in een enorm gat. Door deze vereniging heb ik altijd een zinvolle tijdsbesteding gehad. Naast het voetbal interesseer ik me ook voor politiek. Samen met Wout Doppenberg heb ik de Ermelose afdeling van Socialistische Partij (SP) opgericht. Bij de eerste verkiezingen hadden we 18 stemmen en nu bijna 2 zetels.’’
Niet vrijblijvend
Vrijwilliger zijn is niet vrijblijvend, vindt Ben Augustin. “Vrijwilligers zijn enorm belangrijk voor een vereniging. Een vrijwilliger heeft eigenlijk nog meer verplichtingen dan een betaalde kracht. Niemand is onmisbaar, maar als je verhinderd bent, moet je zelf wel voor een vervanger zorgen, terwijl bij een bedrijf de baas verantwoordelijk is voor vervanging, als je er niet bent. Als er problemen zijn, lijkt het of je er als vrijwilliger gemakkelijk mee kunt stoppen, maar zo werkt dat niet. Ik heb wel eens boos mijn sleutels op tafel gegooid, maar de volgende dag kwam ik toch weer terug. De sleutels lagen toen nog op tafel met een briefje erbij: Ben, hier zijn je sleutels.’’
