In de 142e aflevering van de ‘Sportartikelen uit de oude doos’ aandacht in 2 delen voor het afscheid van Henk Schuur bij EFC’58. Hij was maar liefst 11 jaar lang eerste keeper van de Ermelose vijfdeklasser. Kenmerk van deze sympathieke schoolmeester is zijn grote clubtrouw, want ondanks diverse mogelijkheden om hogerop te gaan spelen, bleef Henk zijn ‘EFC’ altijd trouw. Het artikel is van 3 augustus 2000. Vandaag deel 1.
Door Bram Burggraaff.
Fantastische reddingen
Henk Schuur nam dit voorjaar afscheid van het eerste team van EFC’58. Heel bijzonder is zijn enorme clubtrouw. Vanwege zijn grote talent had Henk zeker op een hoger niveau kunnen spelen, maar alle clubs die in de loop der jaren hun interesse toonden, kwamen van een koude kermis thuis, want hij bleef zijn club EFC altijd trouw en dreef in zijn vele jaren als keeper van het eerste elftal van EFC menig aanvaller tot wanhoop met fantastische reddingen.
Echte EFC’ers
Henk Schuur speelde op zaterdag 15 april 2000 zijn laatste wedstrijd in het eerste team van EFC’58. Hij is al bijna 25 jaar lid van de vereniging en maakte 11 jaar deel uit van de hoofdmacht. In 222 competitiewedstrijden en 18 bekerwedstrijden verdedigde hij het EFC-doel. In zijn jonge jaren werd Henk door vele clubs begeerd en zelfs betaalde verenigingen hadden belangstelling, maar hij toonde al grote clubliefde door de Ermelose Football Club trouw te blijven. De hele familie Schuur bestaat uit echte EFC’ers. Ook broer Berry speelde in het eerste elftal en broer Danny maakt daar nog steeds deel van uit. De vierde broer Arjan zit qua leeftijd tussen Berry en Danny in. Hij speelde jarenlang op hoog niveau bij de jeugd. Als hij niet vanwege zwakke enkels met voetballen had moeten stoppen, zou hij ongetwijfeld de vierde ‘Schuur’ in het eerste elftal van EFC’58 zijn geweest.
Knieblessure
Henk Schuur nam de beslissing om te stoppen vooral vanwege een chronische knieblessure, waardoor hij zes jaar met pijn speelde. Hoogtepunten uit zijn carrière waren het kampioenschap van EFC’58 in 1996 en de wedstrijden met de Veluwe-selectie tegen Feyenoord en vooral Heerenveen, toen Erik Tammer contant door hem werd afgetroefd. Dieptepunt was het seizoen 1994/1995, toen EFC degradeerde naar de zesde klasse. Voor zijn laatste wedstrijd tegen SVM-Boys, die helaas met 2-1 werd verloren, was het doel versierd evenals zijn plek in de kleedkamer. Een kwartier voor tijd kreeg Henk een publiekswissel, ontving bloemen een grote fles chocomel, want als er na de wedstrijd een rondje werd gehaald, was dat standaard een blad bier en een chocomel voor Henk.
Vader Henk
Vader Henk Schuur is sinds de oprichting van EFC in 1958 lid van de vereniging. Hij kwam als 14-jarig talent in het eerste elftal terecht, aanvankelijk als rechtsbuiten, later speelde hij voorstopper. Henk sr. werd na zijn actieve voetbalperiode leider van jeugdteams, vervulde vele jaren bardiensten, was lang kantinebeheerder en lid van het hoofdbestuur. Zijn vrouw Dits hielp eveneens achter de bar, zat in de activiteitencommissie, was wedstrijdsecretaresse bij de jeugd en waste jarenlang de kleding van het eerste team.
Vanzelfsprekendheid
Het is dus geen wonder dat hun vier zoons bij EFC’58 gingen voetballen. De oudste zoon Henk jr. werd keeper. Hij onderstreept die vanzelfsprekendheid: “Er is weleens druk op mij uitgeoefend om naar SDCP, FC Horst, Zwart Wit of Rood Wit te komen, maar mijn vrienden spelen hier en ook de sfeer binnen deze club is prima. Daar komt nog bij dat ik al jaren met een knieblessure kamp, wat bij het voetballen op een hoger niveau meer problemen gegeven zou hebben’’, aldus Henk die al vanaf zijn zestiende bij de senioren speelt en 18 jaar was toen hij debuteerde in het eerste elftal.
