In de 118e aflevering van de Ermelose sportartikelen een verslag in 2 delen van donderdag 27 augustus 1998. Het betreft de viering van het 65-jarig bestaan van DVS’33 op dinsdag 1 september 1998, het jaar waarin de Ermelose voetbalvereniging als kampioen van de eerste klasse promoveerde naar Hoofdklasse zaterdag. Vandaag deel 2, klik HIER voor deel 1.
Na in totaal zeven jaar eerste klasse moest de Ermelose vereniging in 1996 noodgedwongen een stap terug doen; de promotie/degradiewedstrijd in het Gelderse Aalst tegen Veere verliep desastreus en werd uiteindelijk met 1-6 verloren. Hierdoor miste DVS de Hoofdklasse die door de regorganisatie van de KNVB in het seizoen 1996-1997 van start ging. Nadat de geelzwarten in 1997 nog bleven steken in de na-competitie, werd het afgelopen seizoen overtuigend promotie gerealiseerd. De hoge verwachtingen werden met het behaalde kampioenschap in de eerste klasse A volledig waargemaakt. DVS’33 heeft de ambitie om zich blijvend in de top van het zaterdagamateurvoetbal te nestelen.
Door Bram Burggraaff.
Hele verbetering
Het eerste veld van DVS’33 aan de Heidelaan had niet veel weg van een voetbalveld. Het terrein bij Hamstra aan de Oude Nijkerkerweg was al een hele verbetering. In 1963 verhuisde DVS naar het huidige complex aan de Sportlaan waar het de beschikking kreeg over drie, later vier velden. Na de verhuizing van EFC’58 naar sportpark ‘De Zanderij’ kregen de geelzwarten er nog eens drie velden bij. Nu in 1998 heeft DVS zes speelvelden in gebruik, waarvan één met verlichting plus trainingsvelden. In de tachtiger jaren kwam er een overdekte zittribune van de grond. De (vorige) kleedlokalen en kantine zijn grotendeels door zelfwerkzaamheid tot stand gekomen. Lang zag het er naar uit dat DVS opnieuw moest verhuizen vanwege woningbouw. Daardoor ontstond groot achterstallig onderhoud. De verhuizing ging echter niet door. Nieuw- en herbouw bleek noodzakelijk. BIMO werd de hoofdaannemer, maar ook nu was zelfwerkzaamheid in de afwerking onontbeerlijk. Voor het niet-gesubsidieerde deel van de kosten organiseerde DVS tal van activiteiten om de nodige middelen te verschaffen. Het resultaat mag er zijn.
‘Bij DVS is altijd wat te doen’
Begon DVS in 1933 met één jeugdelftal, inmiddels heeft de vereniging zo’n veertig jeugdteams. De Europacupsuccessen en de groei van het dorp zorgden in de zeventiger jaren voor een enorme aanwas. ‘Groot A’, zoals de A-junioren destijds heetten, voerden in de late zestiger jaren de hegemonie over de wijde omtrek; kampioenschappen volgden elkaar jaarlijks op. Promotie naar de landelijke competitie was nog niet mogelijk. DVS A1 miste meer recent tot tweemaal toe de stap naar de landelijke derde divisie en zag in het afgelopen seizoen Lelystad voor gaan. Wel haalde de A1 van DVS de districtsbeker binnen. Kon de jeugdafdeling vroeger nog gedraaid worden door één jeugdsecretaris, nu is een jeugdcommissie druk doende om alles in goede banen te leiden. Naast de competitiewedstrijden wordt geprobeerd tal van activiteiten te organiseren, zoals een voetbalclinic, de voetbaltruc en dergelijke onder het motto: ‘Bij DVS is altijd wat te doen’. DVS’33 kent ook damesvoetbal en tot voor kort meisjesvoetbal. Het niveau is wisselend. Momenteel komt DVS met één damesteam uit in de vierde klasse. Het hoogst bereikte niveau was de Hoofdklasse (nu derde klasse).
Landelijke naamsbekendheid
Door de prestaties op het hoogste niveau van het zaterdagamateurvoetbal kreeg DVS’33 in het verleden landelijke naamsbekendheid. Echter niet alleen het eerste elftal zorgde hiervoor. Eerder timmerde DVS al aan de weg door deelname aan het Telesport/Adidasspel, waarvan de resultaten wekelijks in een groot landelijk dagblad vermeld werden, maar ook door het programma ‘De bal is rond’, zo’n 10 jaar geleden. Nu zorgt het Internationale Sietsma-toernooi (voorheen Poortinga-toernooi) voor naamsbekendheid van DVS’33, zelfs over de landsgrenzen.
Hoogst haalbare
In de 65 jaar van haar bestaan heeft DVS’33 veel successen gekend, zowel in het grijze verleden als meer recent. De vereniging is met haar tijd meegegaan en streeft ook nu nog het hoogst haalbare na. Het is echter ook een club voor recreatieve voetballers, waaruit het grootste deel van de leden bestaat. Dat DVS erin slaagt om prestatie en recreatie goed met elkaar te combineren, mag blijken uit het grote ledenaantal, circa 900, die ook in een voetballoze periode de weg naar het sportpark weten te vinden. Geen festiviteiten, wel reden om het volgende jubileum met vertrouwen tegemoet te zien.
