In de 77e aflevering van de Ermelose sportartikelen uit de oude doos een artikel in 3 delen van donderdag 10 augustus 1995 over duikteam Ad Fundum. (Latijns voor ‘tot op de bodem’) Er zal ingegaan worden op alle facetten van deze toen snelgroeiende vereniging. Vandaag deel 3, Klik HIER voor deel 1 en HIER voor deel 2.
Door Bram Burggraaff.
Keuring
De met het Sport Medisch Centrum afgesproken keuring voor duikers bestaat uit vier onderdelen:
1. Een oriënterend lichamelijk onderzoek.
Hierbij worden onder andere het hart en de longen onderzocht en wordt de bloeddruk gemeten. Tevens worden het bloed en de urine onderzocht.
2. Onderzoek naar het functioneren van de drukregulatie van oren en sinussen.
Vooral de oren, buis van Eustachius en keel zullen worden onderzocht. Doel is om na te gaan of er afgezien van een verkoudheid geen andere redenen zijn die een goede duikregulatie belemmeren. Een sinus is een grotendeels door botweefsel omhulde holte in het hoofd die in verbinding staat met de neus, b.v. voorhoofdsholte en middenoor.
3. Transport van zuurstof door het lichaam bij het duiken.
A. De longen: Er wordt een longfunctietest gedaan, waarbij gemeten wordt hoe groot het volume lucht is, dat we uit onze longen kunnen blazen.
B. Het hart: Wanneer het gezicht onder water is, gaat het hart een beetje langzamer, maar ook krachtiger slaan. Deze duikreflex kan echter onregelmatigheden in de hartslag versterken. Indien er kleine onregelmatigheden in de hartslag optreden, dan merk je die zelf vaak niet op. Mocht men wel merken dat er iets met de hartslag aan de hand is tijdens het duiken, dan mag dit niet genegeerd worden. Een verlaging van de hartslag bij het duiken, b.v. van 20 slagen per minuut moet als normaal worden beschouwd en is waarschijnlijk de oorzaak van de rustgevende, ontspannende invloed van ‘het onderwater zijn.’ Lichte onregelmatigheden in de hartreflex zijn waarschijnlijk geen ramp voor de gezondheid ‘op het droge’, maar kunnen wel een reden voor afkeuring met betrekking tot onderwatersport zijn. Bij deze test wordt nagegaan is welke mate de duikreflex aanwezig is. Terwijl men met een elektrocardiograaf de hartslag meet, wordt de duikreflex opgeroepen door de adem in te houden.
C. Lichaamstemperatuur. Naast het transport van de ademhalingsgassen is ook het warmtetransport vanuit het lichaam naar de omgeving van belang. Het ‘natte pak’ heeft tot doel het lichaam te behoeden voor een te sterke afkoeling, zodat de lichaamstemperatuur niet meer gehandhaafd kan worden. Dat het water vooral buiten koud is, merkt iedereen die er ingaat. Vaak wordt vergeten dat water veel beter dan lucht de warmte kan geleiden. Het gevaar is, dat wanneer men ‘er door is’ de betrokkene zich onvoldoende realiseert dat in het water nog steeds een groot aantal calorieën verdwijnt. Als men dan ‘stoer’ wil blijven doen, wordt het gevaarlijk. Bij de keuring is er een meting van de vetlaag. Samen met andere medische gegevens zal dat een advies van de keuringsarts opleveren met betrekking tot de noodzaak om, desnoods als eerste van de groep, een nat pak aan te trekken om korte duiken te maken, of een droog pak aan te schaffen.
4. De conditie/inspanningstest.
Deze testen zullen voor een jonge, volwassen en getrainde sporter voldoende gegevens opleveren om tot een betrouwbaar keuringsresultaat te komen. Bij de meeste, niet dagelijks getrainde mensen ontbreekt vaak ‘de rek’ die nog wel in jonge lichamen zit en die wel verwerkt is in de normen en eisen van de testen. Daarom is een inspanningstest opgenomen in de keuring. Het gaat daarbij niet om het meten van de enorme prestaties die men kan leveren, maar uitsluitend om een indruk te krijgen van de conditie van het lichaam.
Vertrouwelijk gesprek
De keuring, de testen en het ingevulde vragenformulier worden afgerond met een vertrouwelijk gesprek met de keuringsarts, waarbij de keuringsgegevens worden doorgesproken en bij goedkeuring kan het logboek worden afgestempeld. De duiker moet ieder jaar gekeurd worden. De eerste keuring is een uitgebreide keuring, die voor duikers onder de 35 jaar iedere vijf jaar herhaald moet worden. Voor duikers van 35 jaar en ouder moet de uitgebreide keuring iedere drie jaar plaatsvinden. De tussenliggende jaren kan men volstaan met een minder uitgebreide keuring (kosten 65 gulden). Bij het eerste volgende bezoek aan de tandarts is het verstandig hem te vertellen dat men sportduiker is of wordt.
