In de achttiende aflevering van de ‘Ermelose sportartikelen uit de oude doos’ het eerste deel van een interview (25 juli 1991) met Wout Roelofs, die op dat moment 25 jaar bestuurslid was van gymnastiekvereniging Sparta, waarvan de laatste elf jaar voorzitter. Bovendien is hij al jarenlang actief lid van de Ermelose Sportraad. In dit interview gaat hij uitgebreid in op beide zaken.
Door Bram Burggraaff.
Hoe lang bestaat gymnastiekvereniging Sparta?
“De vereniging Sparta bestaat vanaf 1913. Drie jaar geleden hebben we ‘op luidruchtige wijze’ ons 75-jarig jubileum gevierd. Een geweldige uitvoering in Calluna met 1200 bezoekers en 500 leden die optraden, een geweldige happening. Nederland was diezelfde dag Europees voetbalkampioen geworden. Toen we om 17.30 uur bij Calluna aankwamen, was er nog niemand, maar na zes uur was de zaal binnen een half uur tot de nok toe gevuld.’’
Wat heeft u beleefd in de 25 jaar, dat u in het Sparta-bestuur zat?
Via mijn werk ben ik in Ermelo terecht gekomen. Daarvoor was ik ook al lid van een gymnastiekvereniging en in Tiel heb ik er één opgericht. Toen ik een paar maanden in Ermelo woonde, ging ik weer uitkijken naar een club. Ik was nog erg jong, toen ik bij Sparta terecht kwam. Het was toen een vereniging met een paar honderd leden in een lokaaltje achter de school van meneer Van Wezel, het hoofd van de ULO/MAVO aan de Dirk Staalweg. Het was een kleine ruimte, één kleedkamer en een paar wasbakken; het stonk er altijd. Dat was 25 jaar geleden, toen de voorzieningen op sportgebied minimaal waren in Ermelo. De plannen die we toen ontwikkeld hebben om er iets aan te doen, werden bepaald niet begroet met enthousiasme. De ontwikkeling van de sport is in een stroomversnelling gekomen, toen Ermelo zelfstandig werd. Daar heeft onder andere oud-burgemeester Veen het nodige toe bijgedragen. Hij zei, toen hij veertien dagen geïnstalleerd was: ‘Ik geloof dat het gemis van een sporthal het enige probleem is hier’. Er waren toen twee noodlokalen, die er overigens nog staan en verder was er niets. Daarna werden de plannen voor Calluna ontwikkeld en in 1975 werd de sporthal annex zwembad geopend.’’
Hoe is de samenwerking met de gemeente geweest in uw bestuursperiode?
“De gemeente heeft een voorwaarde scheppend beleid gevoerd, dat tot uitdrukking kwam in een welzijnsplan en daaraan heeft de gemeente een steentje bijgedragen. Ik ben in 1972 in de sportadviescommissie gekomen, dat was nog in de tijd van wethouder Balvers. Wij vonden dat daar te weinig uitkwam. Als de zaken al geregeld waren, kwamen wij pas aan bod. In overleg met de gemeente is toen besloten een Sportraad in het leven te roepen. Ik maak nog steeds deel uit van die Sportraad en ben enige tijd terug vijf jaar voorzitter geweest.’’
Hoe heeft u het zo’n lange tijd bij Sparta volgehouden en was u daarnaast ook nog actief?
“Ik heb me in de sport altijd goed thuis gevoeld. Of dat nu bedreven wordt door de kleutertjes of de topsporters van de club, dat maakt voor mij geen verschil. Ik begeleid de sport altijd gedreven, anders steek je er natuurlijk niet zoveel tijd in. Ik ben er min of meer altijd mee bezig. Via Sparta ben ik ook in de Nederlandse Gymnastiekbond verzeild geraakt, waarin ik verschillende functie heb gehad in de sectie wedstrijdsport en ik ben nu zo’n twintig jaar bestuurslid van de commissie springen van de bond. Ook begeleid ik turners en turnsters en ben ik al elf jaar internationaal jurylid. Daar moet ik de nodige reizen voor ondernemen.’’
De sportraad wordt weleens het alibi van de gemeente genoemd wat betreft het overleg met de sportwereld.
“Het is inherent aan de politiek, als de gemeente de Sportraad zo gebruikt. De gemeente werkt er positief aan mee, dat de Sportraad in leven blijft. Dat is ook hun belang en daar kan ik best mee leven. De Sportraad moet zelf maar invulling geven aan haar doelstellingen. Als de gemeente ze aan moet zetten tot activiteiten, waardoor de achterban zegt dat ze worden misbruikt, dan moeten de verenigingsbesturen maar eens bij zichzelf te raden gaan of zij wel genoeg gedaan hebben om te zorgen dat de Sportraad bemand blijft. Dat heeft natuurlijk veel problemen gegeven in het verleden. Als de gemeente ons weleens opvoert in de trant van: ‘We hebben overleg gehad met de Sportraad’, dan missen veel verenigingen de kans om daarop invloed uit te oefenen. Bij bepaalde zaken gaan we echt wel tegen de gemeente in. Bijvoorbeeld bij het automatisch verhogen van de accommodatieprijzen ieder jaar met een landelijke norm, hebben wij de gemeente gevraagd eens aan te geven of dat echt noodzakelijk is. We hebben toen gebruik gemaakt van de inspraakmogelijkheden. Dat heeft er toe geleid dat dit beleid doorbroken werd en de accommodatieprijzen de laatste jaren hetzelfde zijn gebleven.’’
Lijdt Sparta ook onder het zalentekort in Ermelo?
“Sparta redt het op dit moment wel met de zaalruimte. We zijn in 1980 in de Balverszaal gekomen. Deze zaal is eind zeventig min of meer tot stand gekomen voor wat betreft het gebruik in de vrije uren ten behoeve van Sparta. Op dit moment huren we deze zaal vrijwel volledig. Ook maken we gebruik van de gymzalen in de Van Oordtstraat en de Bovistlaan. Wij zijn natuurlijk volledig afhankelijk van zalen. Op dit moment willen we de Balverszaal graag privatiseren, waarbij de zaal uiteraard beschikbaar blijft voor de scholen. De rijksbijdrage voor de scholen voor gymnastiekruimtes is echter drastisch verminderd, wat het hele plaatje niet aantrekkelijker maakt, zeker tegen de achtergrond van de aangekondigde bezuinigingen. In z’n algemeenheid is er een groot zalentekort. Er zijn nogal wat goede kansen gemist, bijvoorbeeld Groevenbeek. Nu zitten we in een bezuinigingsronde, wat het alleen maar moeilijker maakt. De gemeente heeft toegezegd om afgelopen april met een nota te komen, maar die is er nog niet. Die sporthal moet er dringend komen en kan er ook komen, want er is voldoende emplooi voor.’’
