'De felle vechtjas uit Ermelo', Gert Poolen, wordt vandaag 70

'De felle vechtjas uit Ermelo', die bijnaam had Gert Poolen in de noordelijke provincies van ons land in de wereld van het grasbaanracen. Dit was nog in zijn jonge jaren. Tegenwoordig gaat het er wat minder fel aan toe, al toert Gert af en toe nog wel rond op zijn motor. Vandaag viert hij zijn zeventigste verjaardag. Dat heeft Gert geweten toen hij vandaag, vrijdag 30 juli, de gordijnen openden en het gevaarte op zijn stoep zag staan.

'Ouwe lul'

Een meer dan levensgrote opblaasbare feestpop siert de dam van zijn woning, met als opschrift 'ouwe lul'. Gert kan er smakelijk om lachen. Een afzender staat er niet bij, maar hij vermoedt dat zijn kinderen Arjan, Robert en Marijke hem 'die streek' hebben geleverd. "In ieder geval de twee jongens", grijnst hij veelbetekenend.

Poolen installatiebedrijf

Gert is bekend in Ermelo en omstreken toen hij in zijn werkzame leven eigenaar was van Poolen installatiebedrijf en de Baderie in de Dokter Holtropstraat. Het installatiebedrijf was opgericht door zijn vader Jan Poolen. In 1969 ging Gert bij zijn vader in de zaak werken om in 1974 mede-eigenaar te worden. Eind jaren 80 nam Gert het bedrijf over. In 2005 verkocht Gert het bedrijf en ging met pensioen.

Twee keer Nederlands kampioen

In zijn jonge jaren echter was Gert nog veel beroemder. Want eind jaren 60, begin jaren 70, was hij een begrip in de wereld van het grasbaanracen. Gert presteerde zo goed dat de kranten er destijds vol van stonden. Hij werd zelfs twee keer Nederlands kampioen.

Mooie jaren

Mooie jaren waren het, vertelt Bert van Panhuis uit Ermelo, zijn maatje en destijds zijn monteur. "We waren altijd met zijn tweeën, thuis sleutelden we aan de motor en we gingen samen op pad naar de races. Daar kreeg Gert algauw de bijnaam 'De felle vechtjas uit Ermelo'; de omroeper maakte hem ook altijd met die bijnaam bekend."

Bos bloemen en een envelop

Gert racete op een motor van het merk Bultaco, die later werd ingeruild voor een Montesa. Bert: "Het motorrijden kostte ons niets, want we werden gesponsord door Ton van Heugten." Rijk werden Gert en Bert niet van het grasbaanracen. "Je kreeg een bos bloemen en een envelop met wat geld dat al op was toen je naar huis ging."

Gas erop

Een wedstrijd grasbaanracen was volgens Bert te vergelijken met 5 rondjes rijden om een voetbalveld heen, waarbij de snelste de winnaar was. "Het was dus zaak om aan kop te vertrekken en gas erop te houden."

Over de schutting

In het ziekenhuis is Gert nooit beland. Bert: "Hij is één keer over de schutting geraakt die het publiek scheidde van de baan, verder zijn er nooit geen ernstige dingen gebeurd."