Erik Slagt, Dorpsdichter van Ermelo, heeft deze keer een kritisch gedicht over natuurbeheer én over zeldzame plantjes. De titel van het gedicht luidt: Een vuurrode Lijn.
Een vuurrode Lijn
de hei is wijds in vogelvlucht
een broedende vogel
heeft minder geluk
boompieper graspieper
grutto en tjiftjaf
nestelen graag op de grond
die vogels klagen
terecht dat ze klagen
veel te veel paden
geen plek om te broeden
geen plek voor een nest
overal honden
die stikstofrijk poepen
overal mensen
die hartstochtelijk roepen
hier Caesar hier
maar dat dier maakt plezier
ze blaffen uitbundig
hun neuzen in holen
waar konijntjes verscholen
ze jagen vol vuur
dat is de natuur
maar die wordt beheerd
dus komen machines
met enorme banden
mannen die zwoegen
ze plaggen en ploegen
ze maaien en zaaien
ze laten hun sporen
er gaat veel verloren
toch kunnen de mensen
en dieren genieten
van ruimte en wolken
de lucht en het licht
is telkens weer anders
is altijd weer mooi
en dan
is er iets teers
is er iets blauws
tussen pijpestrogras
en bochtige smele
een heel zeldzaam plantje
dat moet overleven
daar mag je niet maaien
laat grasklokjes leven
en daar
het heidekartelblad
van de bremraapfamilie
wordt ernstig bedreigd
al is het heel giftig
staat ook op de Lijst
de zachtrode Lijst
van planten en dieren
die weg staan te kwijnen
en zonder bescherming
langzaam verdwijnen
zo zorgt de mens
als grootste bedreiging
ook voor een Lijn
een vuurrode Lijn
om natuur te behouden
wat leeft laten leven
zelf overleven
al is het maar even
Natuurbeheersactiviteiten mei 2024
Dorpsdichter Erik Slagt
