Deel 33: Een laatste toegift van Renate Goossensen: 'Mijn roots in Ermelo!'

Onze emigratie naar Frankrijk heeft een belangrijke rol in mijn leven gespeeld, zo ook de remigratie naar Nederland. Ik sta weer op Ermelose bodem! Het Hollandse herfstweer heb ik weer mogen ervaren, onze laarzen worden goed gebruikt?Het weer, er wordt veel over gesproken. Dus bij deze hou ik erover op.

Zo zijn we vriendelijk begroet door onze nieuwe buren met overheerlijke appelflappen. Onze buurt katten vinden het maar niks dat er nieuwe viervoeters in de straat wonen. Pfff op iedere hoek van de straat ziet Beer een lekker hapje op vier pootjes. Niet alleen wij moeten wennen, maar zo ook onze honden. Wat een prikkels voor die beesten. Fietsers, auto’s, mensen, containers en katten dus. Het vrije verre uitzicht hebben we verruild voor een iets kleiner tuintje, ik ben maar al te blij!

De emigratie, ik had het nodig. Voor mezelf, voor het gezin en ontdekte ik een zelfkennis waar ik zo dankbaar voor ben. Door alles achter me te laten moest ik alleen en ook het gezin balanceren en in evenwicht blijven. Alles was spannend en nieuw. Mijn oh zo ´veilige´ leventje had ik 1200 km achter me gelaten. En dan zit je op een heuvel te ontdekken wie je nou echt bent!

Hoe ik in Nederland leefde, kortzichtig, ben ik in Frankrijk gaan nadenken. De tijd vertraagde hier voor mij, met de ver gestrekte uitzichten kon ik ook langer nadenken over situaties. Het kortzichtige werd vervangen door langzicht? Een grote stap om mezelf onder ogen te komen. Dankbaar dat ik een diepgaandere manier van leven heb mogen ontdekken. Luisterend naar mijn instinct voelde ik in een tijd van 2,5 jaar dat het de tijd was om terug te keren. Met een lach en een traan zijn we vertrokken uit het huis op de heuvel, het huis waarin ik Renate ben tegengekomen. De vrouw die terugkeert naar Ermelo. En nu zittend in mijn stoel kijk ik vanuit het achterraam naar mijn cosy tuin.

Ermelo het dorp waar ik als ´vernieuwde´ vrouw naar terugkeer en waar ik met andere vrouwen verschillende paden ga bewandelen. De Walk of Life is een feit! Vier groepen verdeeld over de week. Maandag, woensdag en donderdag! Wat heb ik al vele nieuwe vrouwen mogen ontmoeten. En zo sta ik morgen als docent op het Christelijk College Groevenbeek te werken. Komt het stukje dans toch weer op mijn pad terecht. En zo zit ik weer aardig in een flow op Nederlandse bodem en gebeuren er allemaal fijne, warme en liefdevolle dingen om me heen.

Ik hou van ons huis, nu al! Ik voel me er gelijk veilig en vertrouwd. De energie is goed en daardoor voel ik een gelukzalig gevoel in mijn hele lichaam. Ik ben ontzettend trots op ons gezin, over de uitdagingen die we zijn aangegaan. Trots om te zeggen we keren terug. Dat ons harde werken in Frankrijk mooie dingen heeft opgeleverd, en waar we vandaag de dag met liefde aan terugdenken. Ons huis wordt een veilig toevluchtsoord, onze veilige haven. Een huis dat onze ziel spiegelt.