De Dodenherdenking is altijd een indrukwekkende gebeurtenis. Ook vanavond, donderdag 4 mei. Elke keer weer is er iets, iemand of een bepaalde sfeer dat mensen raakt en ontroert.
Met fotoreeks door Grietje-Akke de Haas.
Niet vanzelfsprekend
Zo omspande het slotakkoord van de toespraak die burgemeester Hans van Daalen hield bij het Oorlogsmonument aan de Horsterweg een ware brug tussen de Tweede Wereldoorlog en het hier en nu. Met als ultieme conclusie dat we vrijheid moeten koesteren omdat die niet vanzelfsprekend is. Ook niet ‘dichtbij’ huis zoals we hebben kunnen zien in een land als Oekraïne.
‘We helpen de ander’
“Vrijheid is een kostbaar goed”, haakte de burgemeester hierop in, “dat we moeten beschermen en koesteren. En wanneer andermans vrijheid wordt bedreigd dan zien we om naar elkaar, we helpen de ander. Laten we dat blijven doen, net zoals anderen ons in het verleden hebben bijgestaan, toen dat voor ons en onze voorouders nodig was.”
Serene sfeer
Voor aanvang van de Stille Tocht vanaf de Immanuelkerk waar de herdenkingsdienst plaats had gevonden, was de sfeer op straat sowieso sereen. De groep die mee wilde wandelen groeide gestaag, terwijl natuurlijke achtergrondgeluiden als het gefluit van vogeltjes en het geklater van de fonteinen bijdroegen aan de sfeer.
Grote betrokkenheid
Eenmaal bij het Oorlogsmonument viel uit het grote aantal aanwezigen op te maken hoe betrokken men is bij wie er wordt herdacht op 4 mei. Dit zijn de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in Europa en in Zuidoost-Azië. Sinds 1961 worden ook de slachtoffers van oorlogssituaties en vredesoperaties waarbij Nederland betrokken was na de Tweede Wereldoorlog herdacht.
Kransen en bloemen
Vanavond gebeurde dit met verschillende toespraken, een gedicht dat werd voorgedragen door drie leerlingen van de Goede Herderschool en het plaatsen van kransen bij het monument en het steken van bloemen door kinderen in het bloemenrek.
