Deel 17: Hoe gaat het nu met Renate Goossensen die geëmigreerd is naar Frankrijk?

Wat heb jij een lekker wijf!

Zijn jullie mijn geratel en geklets nog niet zat? Ik hoop het niet want iedere maand heb ik weer veel te vertellen en deel dit graag met jullie. Het is al weer september en we worden gek van de vliegen hier! De zomerse temperaturen zijn nog in het land, en de vliegen vermenigvuldigen zich waar je bij staat. Ze kennen geen schaamte want ze bedrijven de liefde vlak voor je neus?. Zo komen ze wel mooi samen aan hun einde. Sorry, maar momenteel is de vliegenmepper mijn redder. Oh, ik verlang af en toe zo naar een dikke trui waarin ik me kan verstoppen en naar mijn dikke huiselijke antislip sokken. Geen geklaag hoor, maar af en toe een dag van seizoen veranderen zou lekker zijn.

Over heet gesproken van de week hebben we een alpaca boerderij bezocht. Geweldig leuk, maar wat een hitte voor die beesten. Natuurlijk waren ze geschoren, maar wat een wol zit er op zo’n gek kijkend beest op vier poten. Ik heb nog nooit van zo dichtbij alpaca’s mogen bewonderen. Ik werd zelfs achterna gezeten door een alpaca die mij iedere keer zoentjes wilde geven. Ik hou van kussen, maar dit was toch even een drempeltje te hoog. Uiteindelijk stond ik natuurlijk wel te neuzen met dit lieve beest.

De afgelopen weken hebben we ervoor gekozen om meer uitstapjes te maken. Zo hebben we een eeuwenoud kasteel bezocht, wat de meiden helemaal geweldig vonden…, not. En hebben we de toerist uitgehangen op Tara haar verjaardag door een boottochtje te maken op de Lot. En we waren uitgenodigd voor een heerlijk etentje in een gezellig restaurant door onze vrienden Chris en Els. Zo leerden we ook Jan kennen. Jan is de buurman van Chris en Els. Een lieve man van 85 jaar, maar wat was die verdrietig. Zijn vrouw van 20 jaar jonger gaat hem verlaten. Hij snapt er helemaal niks van. Jan is zo ontzettend dankbaar dat die Chris en Els, ook wel de twee engelen zoals hij deze pracht mensen noemt, heeft leren kennen. En zo mochten ook wij hem beter leren kennen op Tara haar verjaardag. Wat hebben we genoten! Uit het niets kreeg Bart de woorden; 'Wat heb jij een lekker wijf zeg'. Al lachend stikte ik bijna in een stuk stokbrood. Dank je wel Jan!

De meiden hebben ook leeftijdsgenootjes mogen ontmoeten via onze lieve buurvrouw Sandrine. Een gezamenlijke plons in het zwembad is er al gemaakt en de nieuwe 'speel' afspraken worden alweer gemaakt. En dat allemaal in het Frans, wat ben ik trots op ze. Het word al echt de tweede moedertaal van de meiden. Jaya zei laatst: 'Als ik nu Frans op school in Nederland zou hebben dan haal ik een dikke tien!!' . Dus mochten er nog meiden zijn die bijles willen in de Franse taal??

Bestaat er ook bijles hoe je het beste slangen kan verjagen. Ik ben er zo bang voor, wie niet! Afgelopen maand hebben wij hier een plaag aan baby slangen gehad. Loop je doodleuk met je wasmand naar buiten voel je opeens iets op je schouder vallen. Oh mijn god weer een slang die naar binnen wil. Ik sta versteld hoe snel die beesten zijn en ze schijnen ook nog uitstekend te kunnen klimmen. Nou één ding is zeker, ik raak er van in paniek en ben helemaal uit mijn doen. Deze maand zijn we als gezin een ster geworden in wie zo ver mogelijk de slang over het hek heen kan slingeren, je kent het wel met zo’n papier grijper waar je vroeger als kind corvee mee had op school. Even zonder gekheid, ik als dierenvriend wil natuurlijk ook dat de slang een beter leven heeft. Dus met grijper en al wandelen we een stukje met hem mee, zodat die goed uit het zicht is.

Zoals jullie kunnen lezen gebeurt er dus weer van alles. Zo wil ik Bart ook even in het zonnetje zetten. Hij staat letterlijk in het zonnetje. Van de week leek het wel of die een zonnesteek had opgelopen, maar wat wil je met 35 graden op de steiger staan om het dak zo snel mogelijk af te krijgen. Voor mij is het abracadabra en ik raak in de war van alle latten, wat voor mij net een spinnenweb is. Ook al zit ik niet op het dak, we zijn echte bouwmaten geworden?. Ik ken alle bouwmarkten hier in Frankrijk uit mijn hoofd en ik loop zelfverzekerd door de gangpaden als echte doe-het-zelver. In Nederland had ik een bloedhekel aan dit soort 'mannen' winkels! Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik ook graag mee ga met Bart omdat bijna alle bouwmarkten in Frankrijk een grote dierenafdeling hebben!

Ik krijg veel reacties van lezers uit Ermelo en omstreken over; 'Wanneer kan ik je nieuwe blog weer lezen'.

Helaas ziet dus niet iedereen mijn nieuwe-blog-lezen-oproep. En sommige lezers bereik ik sowieso niet via Instagram of Facebook. Dus naast Ermelo Nieuws en mijn eigen Social media kanalen ga ik vanaf nu ook mijn blogs via email versturen. Superhandig! Jij als trouwe lezer moet alleen eenmalig het emailadres doorgeven waar ik maandelijks mijn blogs naar toe kan versturen. Dit zal niet alleen de maandelijkse blog zijn, maar ook de tussentijdse verhalen die Bart en ik samen schrijven en houd ik je op de hoogte over mijn roman die ik aan het schrijven ben.

Schrijf je in door een mail te sturen naar: [email protected] Je krijgt een persoonlijke boodschap van mij terug. Ontzettend bedankt! En een Gros Bisous voor jou.

Vanaf 10 september ben ik een weekje offline, een week in retraite! Ik praat jullie graag bij na mijn terugkomst.

Een Gros Bisous! A Bientot Renate