Column Henny Kreeft: ‘In de overgang’.
In de overgang
Je hoort regelmatig, zeker als men op een bepaalde leeftijd komt, dat er ‘iemand in de overgang’ is. Nu weet ik niet of het bij de man ook voorkomt, maar vooruit, ik heb ook van die rare momenten in mijn leven. Deze week zag ik een artikeltje over de SGP die de overgang aan wil gaan pakken, maar dit ging over spoorwegovergangen.
Nu is in mijn geboorteplaats laatst ook de discussie opgestart over de aanpassing van spoorwegovergangen, maar ik ben daar niet echt blij van geworden. Er zijn daar drie overgangen, waarbij de ene in de nieuwste wijk al onder de spoorlijn ligt. Natuurlijk is het een stuk veiliger en het is goed voor de Nederlandse Spoorwegen, echter men wil dit ook gaan doen in de lokale Hoofdstraat en dat tast meteen het blik van de plaats aan, en mijn gedachten aan mijn dorp.
Nu is de SGP met voorstellen gekomen rond de overwegen, omdat het verkeer te veel hinder zou ondervinden van gesloten spoorwegovergangen binnen de gemeente Ermelo. Nu is het feit dat Nederland niet echt groot is, maar wel erg dichtbevolkt schijnt te zijn, wat dus problemen met zich heeft gebracht, en zeker op het gebied van vervoer.
Aan de ene kant is er veel treinverkeer – als het dan kan natuurlijk gezien het weer – en aan de andere kant verplaatsen we ook veel per auto. En dan wil het geval – en daar draait het nu zo’n klein beetje om – dat deze twee verkeersstromen op enig moment bij elkaar komen, waarbij tot overmaat van ramp, het station veelal staat bij een spoorwegovergang. En dan zijn de pruimen echt zuur, want de ene stroom moet op de ander wachten. En bij deze stromen is het altijd zo, dat de trein voorgaat, omdat anders het hele treinschema in Nederland in de war wordt gegooid.
Maar hoe zou dit probleem nu opgelost kunnen worden? De SGP – bij monde van Frans Snoek – maar ook Burgerbelangen Ermelo – bij monde van Ben Noorloos – geven aan dat men verbaasd is dat het college van B&W (nog) niet met voorstellen is gekomen over een nader onderzoek naar de spoorwegovergangen om de huidige situatie te verbeteren. En daar zit nu net het probleem, want het is een niet zo gemakkelijk probleem, dat men in de ‘achterkamertjes’ even op kan lossen.
Ruw geschat zijn er drie oplossingen – en als men nog dieper gaat spitten, kan er nog wel een gevonden worden – en dat zijn 1. het station verplaatsen naar buiten het dorpscentrum, 2. de straat onder de spoorlijn laten lopen of 3. de spoorlijn in een tunnelbak onder de straat door laten lopen. Pas op, het zijn zeker niet goedkope oplossingen; uit het verhaal van mijn geboortedorp was er al sprake van ruim 18 miljoen euro, als men de straat onder de spoorlijn wil laten lopen. En bij deze oplossing, zal zeker een groot gedeelte bovengronds verbouwd moeten worden, waardoor het ‘oude dorpsgezicht’ verdwijnt en nooit meer zal terugkomen.
Ondanks de koude zal er in de gemeenteraad nog wel eens een verhitte discussie gaan komen en ik ben benieuwd wie er dan gaat winnen: het oude dorpsgezicht of de snelheid van het vervoer. In mijn geboortedorp ben ik binnenkort mijn gedachten vol heimwee echt kwijt.
Henny A.J. Kreeft
Onafhankelijke Burger Journalistiek
