Buurtbewoner Erik Slagt schrijft onderstaande ingezonden brief naar aanleiding van de stortvloed aan kritiek op het gemeentebestuur de afgelopen weken.
Niet alleen bij grote zaken als die rond Duck2 spelen burgemeester Baars, zijn wethouders en het gemeentelijk apparaat een kwalijke dubbelrol. Er is ook veel ‘klein leed’ in Ermelo. Een sterk voorbeeld daarvan is het 2 meter hoge hek rond een stukje openbaar groen aan de De la Reystraat dat augustus 2019 naast het schoolplein van de Reformatorische Augustinusschool werd geplaatst. Daarvan bleek alleen de school de sleutel te hebben. Het hek staat alleen open tijdens schooluren, maar het speelbosje blijkt zelfs dan niet meer openbaar: kinderen van omwonenden zijn niet welkom en worden agressief bejegend. Buiten schooluren kan geen kind er spelen.
Enkele van de bewoners kwamen na enig speurwerk tot de ontdekking dat de gebruikelijke procedures niet zijn doorlopen en dat eigenlijk alle stappen in strijd waren geweest met het gemeentelijk beleid. Kort samengevat: het schoolhoofd vertelde burgemeester Baars dat hij overlast ondervond van zwerfvuil, waaronder wietzakjes, op het terrein naast de school. “Dan moet er een hek om!” sprak de burgemeester ferm, zonder kennis van zaken en zonder zich verder in de zaak te verdiepen. En zo geschiedde.
Weliswaar stiekem, door een bevriende aannemer, in de vakantieperiode en heel vroeg in de morgen, en uiteraard zonder overleg met de omwonenden. Voor zover bekend ervoer geen van hen bijzondere overlast. Sterker nog: bij de Klokbekerschool, 200 meter verderop, is het hele speelterrein vrij toegankelijk.
Er was geen vergunning voor het bouwen van het hek. Pas ná telefoontjes van buurtbewoners heeft een gemeenteambtenaar(!) de vereiste vergunning aangevraagd en de volgende dag heeft ‘de gemeente Ermelo’ deze verleend, aan diezelfde ambtenaar… Zonder publicatie, zonder de mogelijkheid tot bezwaar maken. De Augustinusschool stuurde de factuur van de aannemer (enkele duizenden euro’s) door naar de gemeente; die betaalde binnen een week!
Wethouder Klappe gaf eerst aan dat hij de situatie vreemd vond en dat dit zeker niet de bedoeling was. In een later gesprek gaf hij deemoedig toe dat de gemeente zich niet aan de eigen regels had gehouden en dat deze zaak ‘geen schoonheidsprijs’ verdiende. Maar hij deed niets om de buurt weer vrije toegang tot het speelbosje te geven. Hier is slechts één woord van toepassing: onaanvaardbaar.
Twee buurtbewoners hebben daarom bezwaar gemaakt, van de Bezwaarcommissie tot aan de Rechtbank Gelderland, maar dat is afgewezen op grond van het feit dat het hekwerk geheel voldeed aan het gestelde in de Nota Omgevingskwaliteit, wat zoveel wil zeggen dat het, technisch gezien, deugdelijk is uitgevoerd. Geen woord over het feit dat de school een stuk openbaar groen heeft ingepikt, geen woord over de kwalijke handelwijze van de gemeente. Daarnaast is noch de school noch de gemeente de belofte nagekomen om in met de buurt deze zaak door te spreken. De bewoners voelen zich belazerd en machteloos.
