Wolter Graaf (18), Eva van Eijk (17) en Raymond Visser (19) zijn koud twee weken terug van hun werkvakantie in Idzjevan in Armenië. “We hebben gezien en ervaren dat onze hulp echt nodig was.”
Het drietal maakte deel uit van de projectgroep Armenië, een groep van jongeren en begeleiders van de Hervormde Oude Kerk in Ermelo. De groep was tijdens de werkvakantie te gast bij hulpverleningsorganisatie Mission Possible.
Met fotoreeks.
Stuk minder mooi
In het hotel waar de groep uit Ermelo verbleef merkten de jongeren niet eens zoveel van de armoede, als ook niet in het centrum van Idzjevan. “In feite houden Armeniers wel van uiterlijk vertoon; maar kijk je achter de voordeur dan ziet het er een stuk minder mooi uit.”
Veel indruk
Zo bezochten een paar jongeren een aantal gezinnen van kinderen die de buitenschoolse opvang bezoeken. Bert Dokter, directeur van Mission Possible, die de groep uit Ermelo begeleidde zegt hierover: “Deze bezoeken maakten veel indruk. Aan de buitenkant is vaak de armoede niet te zien. Maar als je bij de mensen binnenkomt en hun verhalen hoort voel je de problemen en de zorgen die ze hebben. In sommige woningen ontbreken elementaire voorzieningen zoals douche.”
Zo slecht
Eva bevestigt: “Sommige huizen zien er zo slecht uit dat je niet verwacht dat er mensen in wonen. Door deze bezoeken zie je waarvoor je het doet.”
Weinig inkomen
Dokter licht toe dat mensen te weinig inkomen hebben voor medische zorg en voor brandhout. “Juist voor deze gezinnen is de kerk in Ijevan een buitenschoolse opvang begonnen. Na school komen de kinderen naar de kerk en krijgen ze een maaltijd. Daarna wordt er huiswerk gemaakt en zijn er extra lessen en handvaardigheid. Ook is er veel aandacht voor sport en spel en wordt er in de zomer een vakantiekamp georganiseerd.”
Echte kerkramen
De kerk waar Dokter over spreekt is een voormalige bioscoop. Wolter, Eva en Raymond weten te vertellen dat het gebouw er steeds meer uit gaat zien als een ‘echte’ kerk. “Er zaten bijvoorbeeld nog geen ramen in, maar daar zijn ze nu mee bezig; er komen echte kerkramen in.”
Met staalborstels
De groep uit Ermelo verdeelde de taken waarvoor ze waren gekomen. Zo zette Wolter met een aantal mensen de tanden in het hek rondom de kerk. “We hebben zo’n 70 á 80 meter aan hekwerk met staalborstels schoongemaakt en vervolgens in de verf gezet.”
Roze?!
De bovenverdieping van de kerk die gaat dienen als naschoolse opvang werd door de andere jongeren opgeknapt. Een bouwploeg van erg handige klussers en bouwvakkers binnen de groep uit Ermelo nam de professionele klussen voor de rekening, zoals stucwerk en muren doorbreken. De jongeren kwamen er al gauw achter dat de kleur roze op de muren niet in de smaak viel bij Albert Paytyan, de voorganger van de kerk. Raymond: “We waren al een eind op weg toen hij vertelde liever de kleur licht oranje/geel wilde. We zijn toen met 15 man aan de slag gegaan; toen was het ook zo klaar.”
Verbaasde blikken
Ook Eva kluste erop los. Ze kreeg verbaasde blikken van de plaatselijke bevolking die de traditionele rolverdeling tussen man en vrouw gewend zijn. Sowieso was Eva met haar blonde haren al een bezienswaardigheid, maar dat ze als meisje kluswerk als verf krabben, verven en cement gieten verrichtte, vond men toch wel heel bijzonder. “Van de vrouwen kreeg ik de indruk dat ze het wel stoer vonden, maar de mannen moesten er erg aan wennen.”
Dankbaar
Wolter en Raymond waren al eerder met vanuit de Hervormde Oude Kerk in Ermelo op werkvakantie geweest naar Bulgarije. Voor Eva was het de eerste keer. Bij thuiskomst voelden het drietal zich meer dankbaar voor wat ze hier in Ermelo hebben. Eva: “Je realiseert je dan het verschil van jouw thuissituatie en die van de Armeniërs daar.”
