Als herinneringen vervagen hebben ouderen soms even een geheugensteuntje nodig die deurtjes weer openen naar tijden van weleer. Woonzorgcentrum De Amaniet in wijk Oost weet daar wel raad mee. Met de 3 voelborden bijvoorbeeld die vanmiddag, donderdag 17 januari, feestelijk werden onthuld in de brasserie.
Met fotoreeks door Grietje-Akke de Haas
Ontroerend
Het was ontroerend om te zien hoe de voelborden werden ontvangen onder de bewoners. Het bord met sleutels om deurtjes te openen bleek een schot in de roos. Compleet gefocust deed een bewoners al draaiend en voelend een poging de verschillende sloten ’te kraken’. Waarvan sommigen zonder al te veel problemen, en anderen die hem iets meer moeite kosten doordat hij wat verder in zijn geheugen moest graven.
Ouderwets zeefje
Of het voelbord met allerlei keukengerei uit de oude doos. Bij menig vrouwelijk bewoner ging meteen een lichtje branden en werden herinneringen gedeeld. Een ouderwets zeefje met een lange steel zei niemand iets. Toen werd onthuld dat daar vroeger eieren mee uit het kokend hete water werden gehaald, werd instemmend geknikt.
Voor mannen
Een echt voelbord voor mannen was die met verschillende soorten gereedschap. Daarnaast was elk bord aan de achterkant verfraaid met een geschilderd tafereeltje, waarmee iedere bewoner wordt gestimuleerd zijn of haar eigen verhaal te vertellen.
Uit de hoed
De idee van voelborden komt uit de hoed van een verzorgende van De Amaniet. Zij legde het welzijnsmedewerker Tirza de Lange voor die er meteen mee aan de slag ging. Zij vond Esther Verburgt van Kunstsessies bereid de idee te verwezenlijken, in samenwerking met de technische man van De Amaniet, Herman Drenth.
Huisje in mijn hoofd
Sowieso was de feestelijke onthulling een reisje terug in de tijd. Zangeres Josée van der Staak kreeg het publiek moeiteloos aan haar lippen, door het zelf geschreven liedje te zingen ‘Ik heb een huisje in mijn hoofd’. Hoewel de bewoners de primeur hadden van het liedje herkenden ze zich in de tekst. Die verhaalde over het kwijtraken van woorden, maar na het openen van bepaalde deurtjes komen ze uiteindelijk wel weer boven. Daarnaast zong Josée liedjes van vroeger, zoals ‘Ja Zuster, Nee Zuster’, die luid mee werden gegalmd door de bewoners.
