ErikPrikt… botsende tijdschalen: ‘Schreeuwen, huilen, smijten met de deuren?’

Foto:

ErikPrikt… botsende tijdschalen.

Ook wel eens met iemand afgesproken in De Ontmoeting? En daar voor niks zitten wachten, omdat de ander zich niet hield aan de afspraak? Een cliënt van mij overkwam dat iets te vaak naar zijn zin. Zijn normen waren simpel: afspraak is afspraak en alleen bij dringende redenen of overmacht kom je ze niet na. Dan wel even bellen of appen!

Wat soms gebeurde was dat die persoon wel onderweg was naar die afspraak, maar een goede vriend tegenkwam die zij niet met een haastig ‘Alles goed? heb een afspraak, doei!’ wilde afpoeieren, maar juist aandacht wilde geven, kopje koffie drinken, bijpraten en dan pas weer verder. Moet kunnen, toch?

Ja, zou kunnen. Maar het voelt anders als je zit te wachten met het menu in je hand, de blik gericht op de deur… . Dan kan er zomaar enige frustratie opkomen die, als betreffende persoon zich alsnog meldt, tot onaangename hoogte is gestegen. Zeker omdat mijn cliënt zich niet bewust was, niet bewust kón zijn, van het prettige gevoel dat de twee oude bekenden hadden gekregen na dat onverwachte weerzien. En als hij het wel had geweten, was het nog maar de vraag of hij dan minder geïrriteerd zou zijn.

In mijn boek ‘Chronos loopt & Kairos vliegt’* schrijf ik: Eigenlijk is het heel logisch dat veel dingen totaal anders lopen dan we hadden verwacht. Zelfs de wiskunde en natuurkunde kennen processen die geheel onvoorspelbaar verlopen. (…) Als mensen, per definitie niet ‘wiskundig’ consistent in hun gedrag, zich ermee gaan bemoeien, is de variatie in mogelijke uitkomsten nog veel groter.

Het zijn altijd je eigen verwachtingen waar je de ‘zekerheid’ uit put dat B volgt op A. En het is ook je eigen teleurstelling als die verwachtingen niet worden waargemaakt. De ander heeft daar misschien wel een vermoeden van, maar het blijven jouw hersenconstructies. En misschien kent de ander óók wat ergernisjes, die ze binnenhoudt, en heeft ze zelf óók andere verwachtingen. Bijvoorbeeld dat ‘ietsje’ later komen wel oké is voor haar anders zo ruimdenkende vriend… . Dan is de ijzige ontvangst voor háár een teleurstelling.

In dit geval is niet alleen sprake van ‘botsende tijdschalen’, exact op tijd komen tegenover royale speelruimte nemen, maar ook van schurende prioriteiten. Het is de chrono tegenover het ‘Kairos-moment’: de één heeft een ‘vaste’ afspraak, de ander houdt van spontane actie. Makkelijk in woorden te vangen, moeilijk ter plekke te voelen.

En verwacht jij, lezer, van mij tot slot het toverwoord, de gouden tip, hoe je dit oplost? Met ‘verwachtingenmanagement’ stuur ik je het bos in. Met ‘helder communiceren’ ben ik vaag als een Ruttiaanse politicus. Schreeuwen, huilen, smijten met de deuren? Kan. Probeer anders een beetje wederzijds begrip, elkaar de ruimte gunnen, soms een ‘pijntje’ benoemen, en vooral je zegeningen tellen en de rest accepteren.

* Chronos loopt & Kairos vliegt. Over tijdsperceptie en het juiste moment van handelen, BraveNewBooks, ISBN 9789402182699

Erik Slagt
Ermeloër Erik Slagt coacht mensen die ‘een beetje vastlopen’ in hun persoonlijke ontwikkeling. Motto: er is altijd meer ruimte dan je denkt.

Zie ook: www.espacio-coaching.nl

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen