ErikPrikt… ‘slachtoffers’.
Ook in Ermelo ontkomen we niet aan corona-meningen, -opinies en -standpunten, die worden weerlegd met andere meningen en standpunten. Hoe zou dat overkomen op iemand die de wereld van een afstand kon gadeslaan? Op het eerste gezicht en gehoor waarschijnlijk als een beetje oppervlakkig gekrakeel op de apenrots, met mensjes die om aandacht vragen, pretenderen dat zij gelijk hebben en slecht luisteren naar andersdenkenden. En die een groepje volgers om zich heen hebben, vaak makkelijke meelopers.
De beschouwer op afstand zou na enige tijd ook een mechanisme waarnemen, een proces van ‘divergeren’ en ‘convergeren’: eerst lopen alle meningen steeds sterker uiteen, tot de crisis een maximum bereikt, dan wordt de meerderheid het eens. Dat is niet nieuw, alleen gebeurt het nu sneller dan vroeger, omdat we maar een paar klikken of swipes van elkaar gescheiden zijn.
De langzame meningsvorming van vroeger had geleid tot stevig verankerde normen- en waardenpatronen. De sociale, politieke en religieuze zuilen hielden de maatschappij in evenwicht, onder een krachtige, gerespecteerde overheid. De kerkgenootschappen, politieke partijen en vakbonden bestreden elkaar als duidelijk herkenbare blokken. Maar in de digitale communicatiemaatschappij kunnen pas gevormde allianties zo weer uit elkaar vallen, wil iedereen vandaag de eigen groep éérst en kan morgen de stemming zo weer omslaan. Kijk naar de gewenste versoepeling van de corona-maatregelen. Dan zijn opnieuw hele groepen weggezakt in het meningenmoeras, terwijl anderen hoog en droog victorie kraaien. Zolang het duurt.
Wat deze trend heeft versterkt, is dat de overheid veel van haar gezag had verloren door pijnlijke missers van ministeries en diensten. Maar zie, de crisissituatie brengt het beste in onze leiders naar boven, ze kondigen krachtige maatregelen af, die met minimaal morren worden geaccepteerd. Tot de persoonlijke schade duidelijk wordt.
Dan blijkt de paradox springlevend dat de moderne mens vrij wil zijn om zijn eigen leven in te richten en zichzelf te ontplooien, maar moeite heeft met het daarmee gepaard gaande verlies van zekerheid en veiligheid. De daaruit voortkomende frustratie uit hij luidruchtig via de media. Ook nu zien we dat burgers verwachten dat het virus effectief wordt bestreden en tegelijkertijd eisen dat hun zaak weer open mag of dat hun club promoveert. Desnoods halen ze hun gelijk bij de rechter.
Je zou dat laatste een vorm van agressief slachtofferschap kunnen noemen. Er is echter een groot verschil tussen slachtoffer zijn en de slachtofferrol aannemen. Immers, het leven bestaat 10% uit gebeurtenissen en wordt voor de overige 90% bepaald door jouw reactie. Je hebt veel meer invloed op je leven dan je denkt, als je verandert wat je kán veranderen, accepteert wat je niet kunt veranderen en het onderscheid weet te maken met je wijsheid. En doe dat vooral met lef, humor en plezier, dan ben je geen slachtoffer, maar een vrije burger. Ook in deze tijd.
Erik Slagt
Ermeloër Erik Slagt coacht mensen die ‘een beetje vastlopen’ in hun persoonlijke ontwikkeling. Motto: er is altijd meer ruimte dan je denkt.
Zie ook: www.espacio-coaching.nl
