ErikPrikt… tijd en taal in overvloed
‘Het laatste dat een vis zal ontdekken, is het water’, zoals de mens zich pas bewust wordt van de lucht als die te weinig zuurstof bevat, of ernstig vervuild is. Vrijwel alles dat permanent aanwezig is, wordt als vanzelfsprekend ervaren, ook als het helemaal niet vanzelfsprekend is. Alleen de tijd is anders. Die is er ‘altijd’ geweest en toch ben je je talloze keren per dag bewust van de beperkingen die hij je oplegt, of juist de ruimte die hij je biedt. De tijd jaagt je op of laat je vertragen. En soms staat de tijd zelfs even stil.
Dat vindt zijn weerslag in de taal. Soms vliegt de tijd voorbij, een andere keer kruipt hij, afhankelijk van je bezigheden. We kunnen de tijd nemen, hem zelfs doden, we willen de tijd beheersen en zodanig managen dat we geen tijd verspillen, maar toch voelen we de tijdsdruk. We willen geen tijd verliezen, maar wel tijd besparen, zodat we meer tijd kunnen besteden (alsof het geld betreft) aan zaken die tijd kosten. En natuurlijk moeten we de tijd die we aan een tijdrovende, wat zeg ik, tijdverslindende klus besteed hebben registreren en declareren, daarbij rekening houdend met de tijdgeest. In de sport stellen we tijdlimieten, geven we tijdstraffen en bejubelen we de ‘snelle tijd’ die een atleet heeft gelopen, gefietst of gezwommen, terwijl de pelgrim op weg naar Santiago zeeën van tijd ervaart en nooit tijd tekort komt.
En dan te bedenken dat een kind ter wereld komt zonder enig besef van tijd! Natuurlijk, ieder mens heeft een aangeboren biologische klok op basis van licht- en donker, die in bijna alle weefsels en organen een rol speelt. Maar kinderen beginnen elke morgen onbevangen aan een onbegrensde dag. Totdat ze de dagen tot hun verjaardag gaan aftellen, leren klokkijken en vooral: doordrongen worden van het belang van op tijd komen, of te laat… Zo worden ze al snel kleine volwassenen die zich naar school haasten met deadlines voor hun huiswerktaken, kijkend op hun mobieltjes omdat ze op elk bericht ‘in minder dan geen tijd’ moeten reageren.
De mate waarin dit proces plaatsvindt is sterk cultuurafhankelijk en de omgeving waarin je opgroeit bepaalt mede of de tijd onverbiddelijk is of van elastiek, of je investeert in de toekomst dan wel gaat voor snel resultaat. Toch heb je nog veel zelf in de hand. Of in de mond: let eens op je taalgebruik. Zeg je vaak ‘Ik heb nu even geen tijd’,’of ‘Ik ben zo druk, ik kom niet toe aan m’n hobby/gezin/zorgtaken’, dan bevestig je het gevoel van structureel tijdgebrek. Probeer eens ‘Ik kijk meteen wanneer ik kan’, of ‘Ik heb een dagdeel geblokt voor …’, dan ‘schep’ je tijd voor belangrijke zaken. En hardop zeggen is de eerste stap naar doen, je primet er je hersenen mee. Zo ontdek je dat er, net zo vanzelfsprekend als lucht, tijd in overvloed is. Néém die tijd.
Binnenkort verschijnt mijn nieuwe boek:
- ‘Chronos loopt, Kairos vliegt’
- Over tijdsperceptie en het juiste moment van handelen.
- Vóór Sinterklaas & Kerst overal verkrijgbaar!
Erik Slagt
Ermeloër Erik Slagt coacht mensen die ‘een beetje vastlopen’ in hun persoonlijke ontwikkeling. Motto: er is altijd meer ruimte dan je denkt.
Zie ook: www.espacio-coaching.nl
