Column: EdBokt over zijn bijna #MeToo affaire.
Yellow Submarine
I see a red door and I want it painted black van de Rolling Stones knalde zo hard door mijn armzalige speakers dat ik, van onder aan de trap, er luid op werd aangesproken. Wie wil weten hoe zoiets klinkt moet het begin van het nummer Black or White van Michael Jackson maar eens luisteren. Tsja lieve lezers, het bleek die avond niet mijn enige tegenvaller. Ik had nog zo mijn best gedaan om het er, zeg maar intiem, uit te laten zien. Er knipperden groene, rode en gele lampen met links en rechts door mij persoonlijk zo groot mogelijk opgeblaasde ballonnen en overal hingen visnetten waar de Urker kotter UK 28 jaloers op zou zijn. Met het geluid een niveau lager draaide ik Dave Berry met you’ve got this strange effect on me, gevolgd door; Sloop John B van the Beachboys. Op de vloer lagen wat kleden, wat matrassen met hier en daar wat kussens. Er stonden flessen frisdrank, zoute stengels en wat paprika chips voor mijn ‘zolderfeestje’ met klasgenoten. Het was 1966, het jaar dat ‘Yellow Submarine’ gewoon 7 weken lang op nummer 1 stond.
#MeToo affaire
Er werd wat ‘gedanst’ en misschien ook al ‘gesjanst’! Ik had het mooiste meisje van de klas uitgenodigd en vroeg haar of ze met mij wilde dansen. Ze wilde zelf een plaatje uitzoeken en toen zij; When a an loves a woman van Percy Sledge pakte dacht ik ‘YES’ dit wordt mijn avond! Onder het schuifelen, wang tegen wang dacht ik, zal ik haar een kusje geven. Maar ik had het nog niet gedacht toen het intieme feestje helemaal misging. ‘Wie wil er pinda’s’ riep mijn moeder terwijl ze de trap opstormde. Klasgenoten schoten ‘geschrokken’ onder visnetten met ballonnen vandaan waar ze zich onder het schuine zolderdak met een meisje hadden teruggetrokken. Ik baalde, want met het naar boven komen van een moeder ter controle vlogen de aanwezige hormonen meteen het zolderraam uit en was het intieme feestje gelijk over. Met het mooiste meisje van mijn klas is het op niets uitgedraaid; pffttt die ging zelfs hand in hand met een andere jongen naar huis. Toen ik afgelopen week de #MeToo zaak las van D’66 moest ik eraan terugdenken en dacht, misschien is mij door het pinda optreden van mijn moeder mogelijk toch een #MeToo ‘affaire’ bespaard gebleven.
Pffttt wat een gedoe zeg en uitgerekend bij de partij van Sigrid Kaag die notabene D’66 Minister-president van Nederland wil worden en daar de website kieskaag.nl voor heeft opgebouwd. Sigrid krijgt via haar NPO-netwerkvrienden zelfs gratis reclamezendtijd op 3 januari met de 2Doc aflevering die natuurlijk over Sigrid gaat, getiteld van Beiroet tot Binnenhof.
Fatsoen, tolerantie en empathie
Het is tijd voor een nieuw perspectief voor Nederland zegt Sigrid, voor een land waar ‘menselijke waarden’ worden gekoesterd: fatsoen, tolerantie en empathie. Nou dat hebben we gezien met D’66 partijstrateeg en lobbyist Frans van Drimmelen een D’66 mijnheer met macht die Sigrid adviseert. Veel prominente D’66’ers waren hiervan op de hoogte, waarschijnlijk ook Sigrid die het gevalletje #MeToo een Casus noemde. Volgens een klokkenluidster gaat het in de partij al jaren mis als het gaat om seksuele intimidatie van vrouwen die last hebben van een dreigende houding van mannen zoals van Drimmelen, die gedekt worden door hun invloedrijke compagnons. Frans wilde middels intimidatie en manipulatie meer op relationeel en seksueel vlak en… wie weigerde kon haar ambities binnen de partij vergeten. Nu ik dit zo lees ben ik blij dat mijn moeder met een bak vol pinda’s de trap naar zolder opgekomen is. Je wilt als columnist toch niet met een #MeToo zaak uit 1966 geconfronteerd worden!
Ed Bok(t)
Ed Bok is Ermeloer, EFC’58 fan, sociaal en betrokken.
