Ed Bok(t) over het Gert-Jan Segers gevoel…
Gert-Jan Segers gevoel
Hebben jullie dat ook wel eens lieve lezers; het gevoel dat je op je fiets wilt springen om naar het einde van de wereld te fietsen. Om alles, maar dan ook alles om je heen even te vergeten? Oké, het ‘einde van de wereld’ is misschien wel wat ver ondanks het feit dat ik een elektrische fiets heb. Want met een accu die 90 kilometer bereik heeft zou Kampen wel ongeveer de limiet zijn. Daar komt nog bij dat je met een elektrische fiets ook rekening moet houden met tegenwind, lichte beklimmingen en andere ongemakken want uiteindelijk wil je wel met wat trapondersteuning de thuisbasis halen. Ik ben eens enthousiast op ‘standje vijf’ vertrokken, maar moest toen, vanuit Nunspeet terug naar Ermelo zonder ‘trapondersteuning’. Dat was een zware beproeving kan ik jullie zeggen, als een ware ‘bergetappe’ in de Tour.
Maar even terug naar dat gevoel wat voor mij aanleiding was om op de fiets te springen; een gevoel dat ik eigenlijk niet kon verklaren. Was het een plots opkomende boosheid, ergernis? Of was het verdriet dat mij noopte om even over de zin van het leven na te denken. Pfffttt zware kost Ed, hoor ik jullie denken. Ach, lieve lezers dat valt wel mee hoor, ik zit jullie maar een beetje te ‘stangen’! Ed Bok(t) had gewoon even last van het ‘Gert-Jan Segers’ gevoel.
Gebombardeerd bos in Syrië
Gossie, wat had ik met Gert-Jan te doen, toen hij als voorman van de Christen Unie ons land dus wel aan een meerderheidsregering wilde helpen. Je hoeft het niet met Gert-Jan eens te zijn maar als er één politicus met principes is, dan is het Gert-Jan wel. En om dan zo door een omhooggevallen veilingmeester te kakken te worden gezet, BAH! Gert-Jan Segers was dus boos en verdrietig tegelijk maar bleef, voor de NPO camera correct en beleeft zoals het een politicus betaamd! Via de spreekwoordelijke Haagse wandelgangen kwam naar buiten dat Gert-Jan mocht tekenen bij het kruisje. Zodat er over, voor ons land blijkbaar zo belangrijke D’66 thema’s als verplichte donorregistratie, vrijwillige levensbeëindiging en zelfs over kindereuthanasie niet meer onderhandeld zou mogen worden.
Gert-Jan Segers ontplofte zowat maar hield de rookpluimen binnen. Ik moet overigens, als ik Gert-Jan Segers zo zie praten, altijd denken aan die pluche hondjes die vroeger op de hoedenplank van een auto stonden. Bij elke beweging/knik van de auto ‘wiebelde’ het hoofdje soepel heen en weer! Maar goed, mijn fietstochtje door de natuur bracht ook niet de rust die ik zo nodig had. Want toen ik uit Harderwijk komende via het Haspelpad, voorbij de Ark het Ermelose bos binnen fietste, leek het wel of ik op de set van een oorlogsfilm was of in een bos bij Aleppo. Want als Aleppo in Syrië een bos zou hebben gehad, zou het er vast zo uitgezien hebben.
Vijftig tinten groen van Esther
De Gemeente Ermelo was in 2011 de groenste stad van Nederland en wilde, door deelname aan de ‘nationale groencompetitie’, laten zien hoe belangrijk het groen in Ermelo is voor een gezonde leefomgeving. Heel ambitieus wilde de gemeente het groen meer dan normaal op de kaart zetten voor haar inwoners, maar ook voor recreanten en toeristen. De vijftig ‘tinten’ groen van toenmalig wethouder Ester Verhagen zijn vijftig ‘centimeter’ groen geworden, want dat is nu de toegestane hoogte van onkruid. Die hoogte past binnen het C-niveau waarop men binnen de Gemeente Ermelo het groen onderhoudt.
Het wordt binnen de bebouwde kom van Ermelo ook wel zichtbaar want als C = matig de norm is, ligt D = slecht op de loer. Onkruid tussen tegels die scheef liggen, gaten in de fietspaden die door woekerend onkruid ook steeds smaller worden, vieze verkeers- en staatnaamborden etc. Tja, denk ik dan, als je 12 miljoen investeert om de winkelstraat, het hart van Ermelo op te pimpen, verwaarloos dan niet de weg naar het hart van Ermelo toe.
Groevenbeekse hei op VVV ansichtkaart
Na het avondeten wilde ik de dag toch nog met een goed gevoel afsluiten en besloot met mijn trouwe viervoeter de Groevenbeekse hei met een bezoek te vereren. Ik had het beter niet kunnen doen. De bomen die spontaan komen aangewaaid overwoekeren de hei die ook nog slecht machinaal gestript is. Bramen en ander liggend struweel krijgt de overhand zodat een idyllisch plaatje van de Ermelose hei alleen nog op een ansichtkaart bij de VVV verkrijgbaar is. Zo begon- en eindigde mijn dag dus met het Gert-Jan Segers gevoel, BAH!
Ed Bok(t)
Ed Bok is Ermeloer, EFC’58 fan, sociaal en betrokken.
