Onder de noemer ‘Doodgewoon’ schrijft Anneke Morsink van Altiora Uitvaartzorg in Ermelo columns over haar werk voor ermelo.nieuws.nl Vandaag woensdag 19 februari de eerste column.
Over liefde gesproken
Onder de koffie gaat de telefoon. ‘Mevrouw Morsink, mijn man is zojuist overleden. Het is sneller gegaan dan verwacht.’
Een aantal weken geleden was ik op bezoek bij mevrouw. Een sympathieke zelfstandige dame. Haar man verblijft al geruime tijd in een verpleegtehuis. Iedere dag bezoekt ze haar man en dit ritueel is een deel van haar leven geworden. ’s Avonds, voor de thuisreis, leest ze hem een verhaaltje voor van de eekhoorn en de mier.
‘We willen zoveel mogelijk zelf doen’, zegt ze. ‘Mijn zoon is meubelmaker en wil graag de kist voor zijn vader maken. We willen eigenlijk geen rouwwagen. Kunnen we mijn man vervoeren in zijn eigen busje?’ We bespreken de mogelijkheden en de maatvoering van de kist. In de slaapkamer hangt een bijzonder wandkleed. ‘Dit heeft mijn man zelf gemaakt’, zegt mevrouw trots. ‘Mooi voor op de rouwkaart’, antwoord ik. ‘Als uw zoon een foto hiervan kan maken, komt het goed’. Ze glimlacht.
Meneer wordt thuis opgebaard, in zijn eigen kist, zonder koeling. Heel rustig, heel vredig en omringd door groen en kruiden. Op de dag van de uitvaart gaan we met elkaar op weg naar de begraafplaats. De kist past precies in het busje en de zoon zit achter het stuur. In de kapel, met zicht op water, luisteren we naar het Ave Maria, omlijst door klankschalen. De stilte is veelzeggend. Bij het graf leest mevrouw voor haar man nog eenmaal een verhaaltje van Toon Tellegen.
‘Dag mier’, zegt de eekhoorn, ‘ik zal je missen’.
Anneke Morsink, Altiora Uitvaartzorg
